คุณพ่อหนูเป็นวิศวกร

ฉันยังไม่พร้อม

ไอรินรอในห้องด้วยความหวาดกลัว เด็กสาวที่ไม่เคยผ่านมือชายอย่างเธอ กลับถูกคนที่ไว้ใจอย่างน้าเขยหลอกมาทำงานที่มันน่าอดสูเช่นนี้ เธอไม่รู้ว่าคนที่ซื้อตัวเธอมาจะหน้าตาอย่างไร หญิงสาวได้แต่จินตนาการไปต่างๆ นานา เธอกลัวเหลือเกิน เธออยากจะให้มีใครมาพาเธอออกไปจากตรงนี้ที

แต่เมื่อคิดดูให้ดี คำขู่ของนายวิษณุก็ยังอยู่ในหัวของเธอ เธอจะทำได้อย่างไร เธอจะปล่อยให้น้าของเธอต้องตายได้อย่างไร หญิงสาวทำอะไรไม่ได้เลย สิ่งเดียวที่พอจะระบายความอัดอั้นตันใจได้ นั่นก็คือการร้องไห้ออกมาเท่านั้น เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ในความรู้สึกของไอริน หญิงสาวร้องไห้จนหลับไป

เธอตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงประตูเปิดเข้ามา สายตาของเธอมองจ้องไปยังคนที่กำลังเดินเข้ามาในห้อง น่าแปลกที่ผู้ชายหน้าตาดี รูปร่างสูงสง่าอย่างเขา มาใช้บริการผู้หญิงขายบริการ คนอย่างเขาจะหาผู้หญิงสักกี่คนก็ได้ แต่ทำไมถึงเลือกผู้หญิงที่มาจากวงจรอุบาทก์เช่นนี้

“เดี๋ยวก่อนได้มั้ยคะฉันยังไม่พร้อม” ไอรินเอ่ยออกไปเสียงสั่น

“เธอยังไม่พร้อมแล้วเธอมารับงานนี้ทำไม” ฌาณเอ่ยเสียงเย็น ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่เขาซื้อบริการมาพูดกับเขาแบบนี้ ส่วนใหญ่ที่ผ่านมามีแต่คนที่จะพร้อมพลีกายให้กับเขา

“ไม่ได้เต็มใจรับนี่คะ ความจำเป็นบางอย่างมันทำให้ฉันต้องทำแบบนี้” หญิงสาวเอ่ยตามความจริง เธอไม่กล้าบอกว่าเธอถูกหลอกมา เพราะกลัวว่าแผนการของนายวิษณุจะล่ม แล้วน้าเดือนของเธอจะเป็นอันตราย

“จำเป็นเหรอ? ฉันไม่คิดว่าเธอจำเป็นหรอกนะ พวกเธอมันก็หวังรวยทางลัดกันทั้งนั้นแหล่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยดูถูกหญิงสาว ความทรงจำเกี่ยวกับผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตส่วนใหญ่ของเขาทุกคนล้วนเข้ามาหาเขาเพราะเงินและรูปร่างหน้าตาของเขา ซึ่งมันเป็นแค่เปลือกภายนอกเท่านั้น ผู้หญิงคนนี้ก็คงไม่ต่างอะไรจากผู้หญิงทั่วไป ถ้ายิ่งกล้าขายศักดิ์ศรีเพื่อแลกกับเงินแล้ว เขาก็คงไม่จำเป็นที่จะมองเธอในแง่ดี

“มันไม่เสมอไปหรอกค่ะ คุณอย่าใช้ความคิดแบบอคติของคุณมาตัดสินคนอื่น ทั้งที่คุณยังไม่รู้จักเนื้อแท้ของเขา” หญิงสาวรู้สึกเจ็บใจเป็นอย่างมาก เธออยากบอกความจริงกับเขาเหลือเกิน แต่เธอก็ทำไม่ได้ สิ่งเดียวที่เธอทำได้ตอนนี้ก็คือรับคำดูถูกจากเขาเท่านั้น แม้ว่าสิ่งที่เขาพูดมันจะไม่มีความจริงเลยสักนิด

“ไม่นะ ผู้หญิงที่ซื้อได้ด้วยเงินอย่างพวกเธอ ต่อให้อมวัดทั้งวัดมาพูดฉันก็ไม่เชื่อหรอก” ฌาณยังคงดูถูกหญิงสาวอย่างต่อเนื่อง สายตาของเขามองเธอด้วยความเหยียดหยาม ทั้งที่ผู้หญิงตรงหน้าไม่ได้ผิดอะไร แต่เขาก็เอาเรื่องในอดีตของตนเองมาตัดสินเธอ

“ค่ะ ฉันมันไม่มีศักดิ์ศรี แต่คุณรู้ไว้อย่างหนึ่งนะคะ ที่คุณพูดมาทั้งหมดมันไม่ใช่ตัวฉันสักนิดเลย” ไอรินยังคงปกป้องของตนเอง แม้ว่าเขาจะไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูดสักนิด

“ถามจริง เธอพูดแบบนี้ เธอต้องการอะไร” ฌาณไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่เขาซื้อมา มาต่อล้อต่อเถียงกับเขาเช่นเธอ

“ฉันก็แค่จะบอกคุณว่ายังไม่พร้อม ขอเวลาอีกนิดนะคะ” นี่คือการซื้อเวลาที่ไร้เหตุผลที่สุดของหญิงสาว เธอหลุดพูดออกไปแล้วก็รู้สึกว่าตนเองโง่ แต่ก็ยังดีกว่าต้องเสียตัวให้เขาตอนนี้

“เธอมีสิทธิ์ต่อรองได้ด้วยเหรอ เธอรู้มั้ยว่าฉันซื้อเธอมาในราคาเท่าไหร่” ฌาณกล่าวเสียงเข้ม เมื่อได้ยินเสียงของเขา หญิงสาวก็สั่นด้วยความหวาดกลัว

“คุณคงไม่อยากนอนกับคนที่ไม่เต็มใจหรอกนะคะ” เหตุผลร้อยแปดถูกยกขึ้นมาถ่วงเวลา เธอรู้สึกว่าเธอกำลังจะหมดมุขที่จะถ่วงเวลา