แสงแดดยามเช้าตรู่คล้อยลงมาตามแนวต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ริมน้ำ แรงลมเย็นที่พัดพาให้เสียงกระทบกันของใบไม้สร้างความผ่อนคลาย บรรยากาศโดยรอบเงียบสงบ มีเพียงเฌอแตมกับไคเรนนั่งอยู่ด้วยกันบนม้านั่งไม้ใต้ต้นโพธิ์
หลังจากที่เพิ่งปล่อยปลาทำบุญให้ลูกน้อยที่จากไปโดยไม่ทันได้ลืมตาดูโลก และพ่อแม่ที่เธอแทบไม่มีโอกาสได้จำหน้าทำให้ใจของเฌอแตมสงบขึ้นมาก
"รู้สึกเหมือนได้บอกลาเขาเลยค่ะ" น้ำเสียงของเธอฟังดูนิ่งเรียบ แต่แฝงด้วยความเจ็บปวดในใจ
ไคเรนรับฟังโดยไม่คิดจะพูดแทรก เพียงแค่ขยับมือมาวางบนหลังมือเธออย่างแผ่วเบา เป็นการสื่อว่าเธอยังเขาอยู่ตรงนี้ แม้ตัวของเขาเองจะรู้สึกเสียใจไม่แพ้กันก็ตาม
ทั้งไคเรนและเฌอแตมนั่งที่เดิมและใช้เวลาอำลาลูกน้อยหลายชั่วโมง ระฆังวัดที่ดังเบา ๆ จากศาลาไม้ริมโบสถ์เป็นเสียงที่ฟังแล้วใจสงบ เหมือนโลกทั้งใบของพวกเขากำลังรักษาความว้าวุ่นวุ่นวายในใจของคนสองคน และเพื่อให้ใครสักคนได้ใช้เวลาทำใ
