“นี่ของขวัญให้แก่คนพิเศษของพี่เมฆจ้ะ”
“อะไรกันจ๊ะ พี่เมฆน่ะปากหวานเสียจริง คนพิซงพิเศษอะไรกัน” เธอว่าอย่างมีจริตจะก้าน แต่ยื่นมือไปรับกล่องกำมะหยี่มาถือเอาไว้
“ว้าว! สร้อยสวยจังค่ะ” เป็นสร้อยคอทองคำซึ่งมีจี้เป็นเพชรเม็ดเล็กๆ รูปหัวใจ อีกทั้งต่างหูรูปหัวใจมีเพชรประดับเข้าชุดกับสร้อยข้อมืออีกเส้นหนึ่ง
“ของเล็กๆ น้อยๆ ให้คนพิเศษที่สุดสำหรับพี่ยังไงครับ”
“ปากหวานจังเลยค่ะ” สารินคิดเอาว่าผู้ชายต่างจังหวัดคงไม่เคยเห็นผู้หญิงสวยๆ เหมือนสาวชาวกรุงอย่างเธอ จึงได้นึกชอบใจเธอแบบนี้ เมฆมักนัดมาเจอและให้ของขวัญของกำนัลเสียมากมาย โดยเขาจะฝากจดหมายไปกับพนักงานในรีสอร์ทเอาไปให้เธอ
“สบายดีไหมครับ อยู่ที่นี่แล้วเป็นยังไงบ้าง หรือว่าจะกลับเมืองกรุงเสียแล้ว”
“ไม่อยากกลับเลยค่ะ ที่นี่มีอะไรดีๆ ทำให้สารินอยากอยู่ไปตลอดเลยค่ะ” เธอช้อนสายตามองเขาตาหวานหยด เมฆเลื่อนมือไปกุมหลังมือของหญิงสาวเอาไว้ อีกฝ่ายไม
