ช่วงเช้าของวันหลังจากตื่นนอน นับหนึ่งก็ลงไปข้างล่าง นั่งเล่นที่ริมสระน้ำขณะตาคู่สวยคอยเหลือบมองโทรศัพท์ในมือเป็นพัก ๆ เพราะชั่งใจว่าจะโทรหาหมอกรดีไหม กระทั่งทนต่อเรื่องที่ค้างคาใจไม่ได้จึงพ่นลมหายใจแล้วพูดพึมพำคนเดียว
“คงไม่รบกวนเขาหรอกมั้ง” จากนั้นก็กดโทรออกหาหมอกรทันที รอสายสักพักเมื่อเห็นว่าคนปลายสายไม่รับ นับหนึ่งจึงเตรียมกดวางสายทว่า...
(ฮัลโหล)
“นอนอยู่เหรอคะ?” ได้ยินเสียงงัวเงียของหมอกร นับหนึ่งก็รู้สึกผิดไม่น้อยที่โทรไปรบกวนเขา ส่วนหมอกรเมื่อรับรู้ว่านับหนึ่งโทรหาจึงดีดตัวลุกขึ้นจากที่นอน แล้วรีบตอบกลับเสียงสดใส
(เปล่าครับ ผมตื่นแล้ว)
“หนึ่งไม่ได้โทรไปรบกวนหมอใช่ไหมคะ”
(ไม่ครับ ไม่รบกวนเลย) นับหนึ่งก็โล่งใจไม่น้อย จากนั้นก็เอ่ยถึงธุระที่เธอตั้งใจโทรหาอีกคน
“ตรวจเลือดของพ่อเด็ก ต้องไปตรวจตอนไหนเหรอคะ?”
(จะตรวจเลือดของพ่อเด็กเหรอครับ)
“ใช่ค่ะ”
(มาวันนัดเลยก็ได้ครับ)
“ค่ะ”
