บทที่ 28
ขอบคุณที่รักข้านะเจ้าคะ
เอวบางถูกโอบให้ลุกขึ้นนั่งตักแกร่ง ฟางจื่อลู่รับรู้โดยสัญชาตญาณว่าถึงคราที่ตนเองจะได้เป็นผู้คุมแล้ว ฝ่ามือเล็กจับบ่าหน้าให้มั่นก่อนจะขยับร่างกายในท่าที่ถนัด แล้วจัดการโยกสะโพกเข้าออก สร้างความเสียวซ่านให้กับบุรุษ
ท่วงท่านี้ทั้งลึกและเสียวสำหรับสตรีตัวน้อยเหลือเกิน คล้ายกับบางสิ่งบางอย่างภายในกายกำลังพุ่งขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถูกจับพลิกหน้าพลิกหลังจนแทบหมดแรง
หากแต่ฟางจื่อลู่พักผ่นมาอย่างเพียงพอ เพื่อรองรับอารมณ์ของบุรุษ รวมถึงความคะนึงหาบุรุษของตนเองด้วย แม้รุ่งสางมาเยือน บทรักครั้งสุดท้ายจบลงแต่ทั้งสองยังคงไม่หลับ
อันเนี่ยนเจินนอนกกกอดฟางจื่อลู่อย่างรักใคร่ เกลี่ยเส้นผมนุ่มสลวยอย่างนึกเอ็นดู
...ตัวข้าช่างมีความสุขเหลือเกิน หากมีเด็กตัวน้อยๆ ซึ่งเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของข้ากับนาง จะยิ่งมีความสุขมากเพียงใดกันหนา...
“หลับหรือยังเจ้าคะ ท่านพี่”
อันเนี่ยนเ
