บทที่ 11
ท่านยังไม่ตาย
“ข้าจะไปอาบน้ำ พวกเจ้าจัดการที่เหลือด้วย”
“ขอรับ”
องครักษ์ผู้ติดตามรับคำสั่ง ในขณะที่อันเนี่ยนเจินแยกตัวออกไป เนื่องจากเร่งเดินทางกลับทำให้มิได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ อีกทั้งยังต้องหลบซ่อนตัวจากสายตาของราชวงศ์เหยา จะให้รู้มิได้ว่าอันเนี่ยนเจินมิได้ถูกลอบสังหาร
อีกทั้งยังเป็นผู้เด็ดหัวมือลอบสังหารผู้นั้นด้วย แม้จะน่าเสียดายที่อีกฝ่ายฝีมือดีจนอยากดึงมาเป็นพวก หากแต่ความจงรักภักดีอันน่าเลื่อมใสนั่น ทำให้อันเนี่ยนเจินต้องตวัดดาบบั่นคอมันเสีย
ขณะที่บุรุษกำลังอาบน้ำอยู่นั่นเอง เสียงฝีเท้าพร้อมกับกลิ่นเครื่องหอมอันคุ้นเคยก็ทำให้บุรุษหันไปมอง ร่างบอบบางกระหืดกระหอบเข้ามาใกล้บุรุษด้วยท่าทางเซไปเซมา
ดวงตาคู่งามเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาจนภาพตรงหน้าพร่าเลือน หากแต่ดวงตาคู่นั้นยังคงจดจ้องมองไปยังบุรุษร่างกำยำไม่วางตา หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวเต็มไปด้วยความรู้สึกเปี่ยมล้น
“ทะ ท่าน... ท่
