บทที่ 20
หยุดไม่ได้แล้ว
หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวกับสัมผัสแผ่วเบา เสียงทุ้มนุ่มน่าฟัง และสายตาของบุรุษซึ่งมองนางเต็มไปด้วยไฟแห่งความปรารถนา ฟางจื่อลู่เองก็เป็นเพียงอิสตรี มีหวั่นไหว และเผลอใจเต้นแรงไปบ้าง หากแต่ไม่รู้ว่าเมื่อใดที่ดวงตาของนางมองเห็นอันเนี่ยนเจินแตกต่างไปจากเดิม
ใบหน้าคมคายโน้มลงมาเรื่อยๆ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่ปลายจมูก... ดวงตาจดจ้องดวงตาใกล้มากขึ้น กระทั่งสัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปาก
สะดุ้ง!
สตรีตัวน้อยสะดุ้งตกใจเผลอถอยหลังหนี แต่ร่างของนางถูกห่อด้วยผ้าคลุมผืนใหญ่จึงขยับร่างกายไม่ได้ดั่งใจนัก ทำให้ล้มหงายหลังนอนแผ่บนเตียงนอน พร้อมกับร่างของบุรุษทาบทับตามมาด้วย ริมฝีปากคู่นั้นประทับลงบนกลีบปากอวบของนางอย่างแผ่วเบา ถอนออกเพียงชั่วครู่แล้วประทับลงใหม่อีกหน ครานี้แนบแน่นกว่าเดิม ก่อนจะค่อยๆ ขยับอย่างเชื่องช้า
...มากกว่านี้ ข้าต้องการมากกว่านี้...
อันเนี่ยนเจินใช้ริมฝีปากขบกลีบ
