บทที่ 21
เจ้าเป็นของข้าแล้ว
ฟางจื่อลู่พยายามที่จะปิดกลีบกายของตนเองเอาไว้ด้วยความเขินอาย อันเนี่ยนเจินจับมันออกอย่างง่ายดาย เมื่อกลีบกายสตรีเผยแก่สายตา บุรุษเผลอกลืนน้ำลายแล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย
อันเนี่ยนเจินปล่อยให้การกระทำเป็นไปตามสัญชาตญาณ ซุกหน้าลงที่กายสตรีแล้วส่งเรียวลิ้นเข้าไปสำรวจด้านใน ความอุ่นร้อนของมันยิ่งทำให้บุรุษสอดเข้าลึกเพื่อสำรวจกลีบหวานๆ
ร่างบอบบางสั่นสะท้านกับสัมผัสจาบจ้วง ยิ่งเรียวลิ้นตวัดปากเลียขึ้นและลง ฟางจื่อลู่แทบลืมหายใจ ขมิบช่องรักตามอารมณ์วาบหวาม ทว่ายิ่งนางกระทำเช่นนั้นบุรุษก็ยิ่งสอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไปจนสุดลิ้น กวาดเลียวนด้านในอย่างเป็นเจ้าของ ดูดดื่มจนเกิดเสียงน่าอาย
“อ๊า”
สตรีตัวน้อยเผลอร้องเสียงกระเส่า นางยกมือขึ้นปิดปากเพื่อกลั้นเสียงของตนเอง หน้าท้องแบนราบเกร็งจนขึ้นเป็นก้อนแข็ง พยายามถดถอยสะโพกหนีแต่ก็ถูกฝ่ามือหนารั้งเอาไว้ กดริมฝีปาก
