บทที่ 6
ยินยอม
“มีจดหมายมาจากจวนสกุลอัน ว่าจะเข้ามาเยี่ยมเยือน และขอพบเจอกับคุณหนูเล็กเป็นการส่วนตัว!”
“จวนสกุลอัน? จวนท่านแม่ทัพหรือ?” ครานี้ฟางจื่อลู่เอ่ยถามด้วยความฉงนใจ จวนแม่ทัพมีธุระอันใดกับน้องสาวของตนกัน หรือเป็นเพราะข่าวลือ
“เจ้าค่ะ”
“เจ้า... หลันเทียน ไปเตรียมตัวให้ลูลู่ ไม่สิ ข้าจะไปช่วยนางเอง” ว่าแล้วก็เดินนำหลันเทียนไปที่ห้องนอนของฟางจื่อลู่
ทว่าเมื่อเห็นน้องสาวที่ไม่เคยตื่นสายนอนหลับอยู่บนเตียง อดคิดมิได้ว่าคงเพราะข่าวลือนั้นสร้างบาดแผลให้กับฟางจื่อลู่ นางเดินย่างกรายเข้าไปหาสตรีตัวน้อยบนเตียง ก่อนจะยื่นฝ่ามือเรียวออกไปตบเบาๆ ที่หัวไหล่ของฟางจื่อลู่
“ลูลู่ ลูลู่ตื่นเถิด”
“อืม...” ดวงตากลมเปิดออกอย่างเชื่องช้า เมื่อดวงตาปรับชินกับภาพตรงหน้า นางก็หยัดกายขึ้นทันที “ท่านพี่ มีเรื่องอันใดกันหรือเจ้าคะ?”
“ข้ามาช่วยเจ้าเตรียมตัว”
“เตรียมตัว? ไปไหนหรือเจ้าคะ?”
“ท่านแม่ทัพ
