สองปีต่อมา...
จากการที่ตรากตรำทำศึกหนัก ทำให้กรณ์ประสบความสำเร็จในที่สุด เพราะหลังแต่งงานสองเดือน มิลินทร์ก็ตั้งครรภ์ตามที่เขาต้องการ คนที่ดีใจที่สุดไม่ใช่ใครที่ไหน นั่นก็คือคุณกรุณ อาการที่เคยกำเริบหลงๆ ลืมๆ บ่อยๆ ดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ เพียงเพราะว่าท่านกำลังจะได้เห็นหน้าเหลน
คุณกรุณมีกำลังใจเป็นอยากมาก ท่านเฝ้ารอที่จะได้เห็นหน้าเหลนตัวน้อย ท่านพยายามดูแลตัวเองอย่างดี รับประทานยาสม่ำเสมอ แต่ขึ้นชื่อว่าสังขาร ท้ายที่สุดสังขารก็ต้องร่วงโรยตามกาลเวลา ในที่สุดคุณกรุณก็กลายเป็นอัลไซเมอร์ แต่โชคดีที่อย่างน้อยท่านได้เห็นเหลน ในวันที่ท่านยังจำเรื่องราวทุกอย่างได้
เหลนตัวน้อยของท่านเป็นเพศหญิง กรณ์ตั้งชื่อว่ามิรา เพื่อให้คล้องจองกับชื่อของมารดา คุณกรุณได้เห็นหลานสาวในช่วงสองเดือนแรกที่คลอดออกมา หลังจากนั้นท่านก็จำทุกอย่างไม่ได้ กรณ์พาคุณกรุณมาอยู่ที่ระยองด้วย เพราะเขาต้องการดูแลท่านในบั้นปลายชี
