“เธอเป็นนางบำเรอคนแรกของฉัน”
ไม่รู้ว่าทำไมหัวใจถึงได้ฟูฟ่องแบบนี้ ทั้งๆ ที่คำพูดของบาสเตียนมันก็ไม่ได้บอกว่าหล่อนมีสำคัญกับเขาเลยแม้แต่น้อย
“ปกติฉันชอบวันไนท์แสตนด์ ก็เลยไม่มีนางบำเรอมาก่อนน่ะ”
“ค่ะ”
“ถ้าฉันรู้ว่ามีนางบำเรอแล้วมันส์หยดแบบนี้ ฉันคงมีนานแล้วล่ะ”
“อ๊ะ...”
เขาขยำหน้าอกของหล่อนแรงๆ
“ฉันว่าจะปล่อยเธอไปพัก แต่ดูเหมือนว่า... จะไม่ได้เสียแล้วล่ะ”
แล้วเขาก็เอาท่อนชายที่แข็งราวกับท่อนเหล็กถูไถกับด้านหลังของหล่อน
เส้นขนของหล่อนลุกเกรียวกราว พยายามบอกตัวเองว่าให้หลีกหนี แต่ความเป็นหญิงมันกับสั่นระริก และโหยหาความแข็งชันอย่างบ้าคลั่ง
“คุณบาส...”
เขาจับหล่อนให้หันมาเผชิญหน้า ท่อนชายของเขาดุนดันอยู่ที่หน้าท้อง
“เธอทำให้มันแข็งอีกแล้ว...”
สายตาของบาสเตียนกำลังแผดเผาจิตวิญญาณของหล่อนให้มอดไหม้
“เอ่อ...”
“ดังนั้นเธอต้องรับผิดชอบ...”
นิ้วยาวไล้กลีบปากของหล่อน ก่อนที่เขาจะก้มลง
