สามอาทิตย์ต่อมา ชีวิตของหล่อนเหมือนกับจะมีความสุข แต่ความจริงที่ติดค้างอยู่ภายในใจก็ทำให้หล่อนมีความสุขแท้จริงไม่ได้เสียที
บาสเตียนปฏิบัติกับนางบำเรออย่างหล่อนดีขึ้นมาก เขาไม่ได้เลือดเย็นเหมือนเมื่อก่อน แม้ว่าจะเอาแต่ใจในเรื่องบนเตียงเพิ่มมากขึ้นก็ตาม
หลังสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ขณะก้าวเท้าเข้าไปในโรงพยาบาลของเขา
หลังจากส่งเดือนดาราที่โรงเรียนอนุบาลเสร็จเรียบร้อยแล้ว หล่อนก็กลับไปที่บ้าน และลงมือทำอาหารด้วยความตั้งใจ ซึ่งตอนนี้อาหารที่ทำขึ้นด้วยใจก็อยู่ในกล่องสีสวยในมือของหล่อนแล้ว
หล่อนคาดหวังว่าจะได้เห็นสีหน้าพึงพอใจของ
บาสเตียนยามที่ได้กินอะไรของหล่อน
“ใช่นับดาวหรือเปล่า”
ความคิดมากมายหลุดลอยออกไปจากหัว เมื่อได้ยินเสียงทักทายจากทางด้านหลัง หล่อนหยุดเดิน และหมุนตัวกลับไปมอง ก็พบว่าเป็นเพื่อนร่วมงานครั้งในอดีต และไม่ค่อยชอบขี้หน้านัก
“โห ไม่ได้เจอนานเลยนะ”
“เอ่อ... ค่ะ”
หล่อนตอบน
