“เพราะอะไรถึงต้องจริงจังขนาดนั้น กลัวฉันได้เป็นฝ่ายเลี้ยงข้าวนายขนาดนั้นเลยหรือไง” ลูกกวาดถามออกไปแบบไม่ได้จริงจังเท่าไหร่นัก
แตกต่างจากอีกคนที่ทำให้เห็นว่าเขาจริงจังมากจริงๆ
“ขนาดพี่สาวของผมไม่ได้ไปทำอะไรให้คุณคุณยังเคยไม่ชอบเขาเลย แล้วผมจะรู้ได้ยังไงว่าผมจะไม่โดนแบบนั้น”
“ชอบพูดเรื่องเก่าจัง มันฝังใจขนาดนั้นเลยหรือไง” คนถามทำหน้างอ
ตอนนี้ก็ยอมรับนั่นแหละว่าเธอเป็นฝ่ายผิดที่ไม่ชอบหน้าจัสมินเพราะเรื่องของคนอื่น แต่ก็ไม่ควรถูกเอาไปเหมารวมกันทั้งหมดไหมล่ะ
ริกเตอร์เพียงแต่เงยหน้ามอง ไม่นานก็เบือนหน้าออกไปอีกทาง
แว๊บหนึ่งที่ดวงตากลมสวยหยุดมองที่ใบหน้าหล่อเหลา บางครั้งก็เห็นว่าริกเตอร์ดูเศร้ามาก มันทำให้เธออยากรู้จักและค้นหาตัวเขาให้มากกว่านี้
หลังจากทานข้าวเสร็จทั้งคู่ก็เดินออกมาจากโรงอาหาร สังเกตเห็นว่าผู้ป่วยที่นี่ล้วนมีคนที่คอยดูแลกันทั้งนั้น แยกไม่ได้ด้วยซ้ำว่าผู้หญิงหรือผู้ชายที่
