"ไอไม่รู้ว่ามันเข้าบ้านทำไมทั้งที่ไม่เอาอะไรไปเลยสักอย่างแต่..มันมีหัวหน้านะคะตอนมันเอามีดจี้คอไอไอเห็นมันโทรหาใครสักคน"
ฉันพูดจบก็หันมองพี่สายฟ้าที่กำลังนั่งตั้งใจฟังฉันอยู่ ฉันที่กำลังวางมืออยู่บนตักตัวเองกำเข้าหากันแน่นเมื่อสบตากับสายตาดุดันที่เต็มไผด้วยความเหนื่อยล้านั้น พี่สายฟ้ากระซับอ้อมกอดฉันเมื่อฉันจะขยับลงจากตักเขา
"จะไปไหน?"
"ไอกลัวพี่จะหนัก"
"พี่พูดรึยังว่าพี่หนัก?"
"ยังค่ะ.."
ฉันเม้มปากมองพี่สายฟ้าอีกครั้งขณะที่เขาก็ถอนหายใจออกมาเบาๆและดูเหมือนจะเครียดมากกว่าเดิมซะอีกเขาหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออกหาใครสักคนขณะที่ฉันกำลังนั่งอยู่บนตักไปกล้าขยับไปไหน ฉันไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้ไปนานขนาดไหนแต่พอได้ร้องไห้หนักขนาดนั้นมันก็รู้สึกดีขึ้นแถมคนตัวใหญ่ยังเอาแต่ปลอบันอีกทั้งที่เขาดูเหนื่อยขนาดนี้
"ฮัลโหล..เรื่องคนเข้าบ้านไอรีนไปถึงไหนแล้ว...หรอ เดี๋ยวกูเข้าไปพรุ่งนี้ อ่า...น่าจะพาไปด
