ติดใจ

นิยายชุด ออฟฟิศซี๊ดซ๊าด ประกอบด้วยเรื่องสั้น 2 เรื่อง ได้แก่ 1. ติดใจ 2. ใช้หนี้ ปฐมบท ติดใจ อรวิภาทำงานเป็นพนักงานฝ่ายบัญชีที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์แห่งหนึ่งมาแปดปีแล้ว ประสบการณ์และความขยันมุ่งมั่นทำให้เธอได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าฝ่ายบัญชีด้วยอายุเพียง 30 ปีเท่านั้น บริษัทที่จ้างเธอในอัตตราเงินเดือนเกือบหนึ่งแสนบาท เป็นบริษัทสัญชาติญี่ปุ่น มีเจ้านายเป็นคนญี่ปุ่นวัยห้าสิบเอ็ดปีนามว่า ‘มิยาซากิ’ หรือ คุณซากิ และมีผู้จัดการใหญ่เป็นคนไทย วัยสี่สิบห้าชื่อว่า ‘โอฬาร’ ส่วนพนักงานของบริษัทนับร้อยชีวิตซึ่งเป็นคนไทยทั้งหมด ทำงานกันอย่างขยันขันแข็งภายในตึกสูงชั้นสามสิบเอ็ดซึ่งเป็นออฟฟิศส่วนกลางที่ตั้งอยู่ใจกลางกรุงเทพมหานคร อรวิภา หรือ อร...ในวัยสามสิบปีที่ดูภูมิฐานราวกับหญิงวัยสี่สิบจนใครต่างก็แซวเธอว่าป้า ด้วยความที่เป็นคนแต่งตัวเชย เฉิ่ม เบ๊อะ ราวกับยังอยู่ในยุค 60...สวมแว่นสายตาหนาเหมือนผู้คงแก่เรียนที่วัน ๆอยู่แต่กับหนังสือและเอกสารกองโต ไม่แต่งหน้าแต่งตา เปลือยปากโล้นจนเป็นนิสัย แถมยังยิ้มยาก ขี้บ่นและเป็นคนค่อนข้างดุ จนเหล่าพนักงานในบริษัทมักเกรงใจเธอ ราวกับว่าเธอเป็นเจ้านายอีกคน ด้วยไสตล์ป้าของเธอ จึงทำให้ทุกคนมองผ่านเธอไป ทั้งที่อรวิภาก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร เพราะถ้าหากถอดแว่นสายตาออก เธอก็จัดว่าเป็นคนหน้าตาสะสวยคนหนึ่งทีเดียว และถ้าหากถอดชุดเชย ๆนี่ทิ้งไปซะ บอกได้เลยว่าดาวAVญี่ปุ่นก็ยังต้องยอมแพ้ให้กับความเซ็กซี่อวบอั๋นเกินเบอร์ของเธอ แต่การที่เธอไม่ลุกขึ้นมาแต่งตัวยั่วผู้ชายให้เสียเวลา นั่นเพราะเธอไม่ได้ชอบผู้ชายน่ะสิ เธอคบอยู่กับแฟนทอมของเธอมาเกือบแปดปีแล้ว ‘ลักขณา’ หรือ ‘หมู’ เป็นรุ่นน้องที่รู้จักกันตอนเรียนมหาวิทยาลัย เป็นสาวหล่อนิสัยดี ที่มีความเป็นสุภาพบุรุษกว่าผู้ชายแท้ ๆ ที่เธอเคยเจอมาเสียอีก เธอจึงมั่นใจและคิดว่าคนนี้แหละ ที่เธอจะใช้ชีวิตด้วยไปจนตาย “ทำไมพี่อรถึงคบกับพี่หมูล่ะ” ราณีซึ่งเป็นพนักงานบัญชีที่สนิทกันเอ่ยถามขึ้นระหว่างรับประทานอาหารเที่ยงด้วยกันที่ห้องอาหารของออฟฟิศ “นิสัยดีน่ะสิ เป็นคนดีมาก เสมอต้นเสมอปลาย ตั้งแต่คบกันมาแปดปี ไม่เคยทำให้พี่เสียใจเลยนะ” “โอ้โห ไม่เคยทะเลาะกันเลยหรือพี่” “ก็มีบ้าง งอนเล็ก ๆ น้อย ๆตามประสาคู่รักทั่วไปน่ะแหละ เพราะต่างฝ่ายต่างทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลาให้กัน หมูเค้าเป็นวิศวะกรที่บริษัทใหญ่ บางทีไปอบรมต่างจังหวัด ไปอบรมต่างประเทศหลายวัน ก็เลยมีงอนบ้าง ส่วนมากพี่นี่แหละที่งอน” อรวิภาเล่าถึงแฟนทอมด้วยสายตาเปล่งประกาย ล้นเหลือความสุขเหมือนหญิงสาวที่เพิ่งถูกขอแต่งงาน “พี่อรดูมีความสุขจัง แล้วจะแต่งงานกันรึเปล่า?” “ก็คงแต่งมั้ง แต่คิดว่าอาจจะอีกห้าหรือหกปีโน่น ที่คิดกันไว้อยากไปเปิดกิจการเล็ก ๆ ที่เชียงใหม่ด้วยกัน เพราะบ้านหมูเค้าอยู่เชียงใหม่ เค้าเองก็อยากกลับไปอยู่บ้าน เค้าเป็นห่วงพ่อแม่น่ะ เป็นคนกตัญญูมาก ส่วนพี่ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว เพราะพ่อแม่มีลูกค่อนข้างเยอะ ตอนนี้มีพี่ ๆดูแลอยู่ ไม่มีอะไรน่าห่วง พี่ก็เลยคิดว่าจะหนีตามหมูไปอยู่เชียงใหม่ในอนาคต” “พ่อแม่พี่โอเคกับแฟนพี่ใช่มั้ย?” “ก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ พี่เคยพาหมูไปเที่ยวที่บ้านทุกคนก็โอเค พี่น้องทุกคนก็ยอมรับได้ หลาน ๆนี่ติดหมูกันใหญ่เลย”