ตอนที่ 33
ยาดีของข้า*NC
หลังทายาเรียบร้อยแล้ว การะเกด นั่งมองชายหนุ่มกินข้าวอย่างเงียบๆ เพราะเธอกินมาจากเรือนใหญ่แล้ว จเร ตักอาหารที่เป็นต้มยำปลากุดจากลำน้ำมูลกินอย่างใจเย็น ท่าทีของเขาไม่ทุกข์ร้อนต่อสิ่งใดแม้เพียงนิด ต่างจากหญิงสาวที่ดูกังวลไปเสียทุกอย่างจนเธอต้องเอ่ยถามเขาออกมา
“ท่านแน่ใจเหรอ? ว่าสุริยันห์จะไม่โผล่มาเหมือนวันลงเสาเอกวังช้างอีก?”
“มาซิ! มันต้องมาอยู่แล้ว”
ยังไงมันก็ต้องมาและเขาเองก็ปรารถนาให้มันมา
“.....”
“อย่ากังวลเลย ขอให้เอ็งอยู่ใกล้ๆกับข้า”
จเร วางช้อนในมือลงเมื่อกินอิ่มแล้ว ก่อนจะยกขันน้ำเย็นขึ้นดื่ม ทว่าสีหน้าของหญิงสาวก็ยังคงมีท่าทีวิตกอย่างเห็นได้ชัด
ชายหนุ่มเหยียดกายลุกขึ้นเดินมานั่งข้างๆ ก่อนจะยกร่างของเธอให้ขึ้นมานั่นบนตักเขา นิ้วเรียวแข็งลูบแก้มเนียนใสที่เริ่มเป็นสีระเรื่อ และก้มลงไล้สันจมูกโด่งไปมายังซอกคอช้าๆ สูดกลิ่นหอมจากกายสาวที่เขาหลงใหลเข้าไปเต
