ตอนที่ 40
แสงสว่าง
"จิตบริสุทธิ์ที่กล้าแกร่งและเจิดจ้า...จงใช้จิตของเจ้านำทางตัวเองและผู้อื่นเถิดการะเกด"
การะเกด อยู่ในชุดไหมสีขาวงาช้าง นั่งพับเพียบพนมมือขึ้นระหว่างอกตั้งจิตอธิษฐานอยู่หน้าร่างของจเร รอบกายล้อมด้วยสายสิญจน์ที่ปลุกเสกโดยหลวงปู่ดุลย์ ที่เริ่มบทสวดนำทางเพื่อพาจิตของเธอออกไปสู่ที่แห่งหนึ่งเริ่มต้นขึ้น...
“พุทโธ สัตติมะโต พุทโธมัดจิต ธัมโม สัตติมะโต ธัมโมมัดจิต สังโฆ สัตติมะโต สังโฆมัดจิต……..”
ความทรงจำในใจบางอย่างผุดขึ้นมาในโสตประสาทของการะเกด ครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้วเธอจำได้ว่าจิตของเธอเคยล่องลอยอยู่ที่ใดที่หนึ่ง ท่ามกลางเหล่าสัมภเวสีที่ต่างแสวงหาทางออกของแสงสว่างเพื่อจุติสู่กายหยาบ
ที่แห่งนั้นเธอได้พบกับเขา…..
.
.
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด และไม่รู้ว่าที่นี่คือที่แห่งใดแต่ไม่ว่าจะหันไปมองทางไหนก็มีแต่ความมืดมิด เสียงร้องโหยหวนดังอยู่รอบตัว ร่างหนึ่งเดินไปเงียบๆ
