ตอนที่ 23
ตัวตนของข้า
สิ้นเสียงดุของผู้เป็นพ่อจ๋า ขุนกับขาวก็รีบอันตรธานหายตัววูบเข้าไปด้านหลังหิ้งพระแทบจะทันที การะเกด หันมามองหน้าอีกฝ่ายที่มองเธออยู่ก่อนแล้วด้วยแววตาเรียบเฉย ก็ไม่คิดอยากจะซักไซ้อะไรต่อ แม้จะตะขิดตะขวงใจกับคำพูดเมื่อสักครู่ที่ค้างไว้ของเด็กขัน แต่ใจคิดว่าเขาพาเธอมาที่นี่เพื่ออะไรอยู่แล้ว
"ดีขึ้นรึไม่?"
หลังมือหนาของ จเร แตะยังหน้าผากเธอ "อืม ดีขึ้นมากแล้วนี่นา ยาหม้อต้มแผนนี้ดีจริงๆ ไม่เสียแรงที่ข้าได้มาจากรัตนา ไม่แน่ใจว่าตอนนี้นางอยู่ที่ใดข้าอยากได้มาเพิ่มอีกสักหน่อย"
การะเกดตาเบิกโพลงอีกครั้ง ด้วยเคยได้ยินเรื่องเล่าของรัตนาผู้หญิงลึกลับแห่งหมู่บ้านตาดแดดมาบ้างพอสมควร
"ทำไมท่านรู้จักกับป้ารัตน์รึ?"
จเร ชะงักเล็กน้อย ลืมไปว่ามีหลายสิ่งที่เขาไม่ควรจะพูดออกไป ให้คนตรงหน้าไม่สบายใจ
"ข้าเคยพบนาง เหมือนตอนนี้ลูกชายของนางจะอยู่ที่ศรีขรบ้านกำนันเปรื่อง เหมือนจะชื่อป
