สะดุดรักมาเฟียร้าย

ต้องอยู่ด้วยกัน

เขาหันมาดูคนที่นอนหลับซบอยู่กับแขนเขา มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก

"คุณ..ตื่นได้แล้ว"

ม่านฟ้าเริ่มขยับตัว เธอยกหัวขึ้นมองภาพตรงหน้าเเบบเบลอๆ ผมยุ่งเล็กน้อย กับสภาพที่ไม่อยากลืมตาเท่าไหร่ มันทำให้กวินอดยิ้มไม่ได้

"ถึงเวลาเลิกงานแล้วหรอค่ะ"

"หลับในเวลางาน หักเงินดีไหม"

"ไม่ได้นะคะ ก็คุณให้ฟ้านั้งเฉยๆมันก็ง่วงสิคะ"

พูดถึงเรื่องหักเงินม่านฟ้าตื่นทันที

"ขี้งกจริงๆเลย"

"หึ..คนรวยแบบคุณเข้าไม่ถึงหรอกค่ะ งันฟ้าขอกลับเลยนะคะ"

ม่านฟ้าลุกขึ้นกำลังจะเดินออกไป

"เดี๋ยว"

กวินจับข้อมือเธอไว้

"มีอะไรอีกคะ ฟ้ามีงานเช้าอีกนะ"

"เรื่องข้อเสนอของผม"

ม่านฟ้านิ่งไป เวลาแค่สองอาทิตย์เธอไม่มีทางหาเงินได้ทันอยู่แล้ว ไหนจะเรื่องเงินเรื่องบ้านที่เธอไม่รู้เลยว่าเสี่ยเจ้าของเงินนั้นจะยอมดีๆหรือเปล่า

"ถ้า...ฟ้าตกลงคุณจะจ่ายเงินให้ฟ้าเลยหรือเปล่าคะ"

ม่านฟ้าก้มหน้ายอมรับชะตากรรม

"แน่นอน ผมจ่ายให้คุณตอนนี้เลยก็ยังได้"

"ถ้างั้นคุณช่วยจัดการเรื่องบ้านของลุงกับป้าให้ฟ้าได้ไหมคะ ถ้าให้ลุกกับป้าถือเงินไปเองฟ้ากลัวว่าเขาจะลังแกเอาอีกได้"

"ได้สิผมจะจัดการให้เอง มีอะไรอีกไหม"

"ในหนึ่งปีนี้ฟ้าต้องทำอะไรบ่าง"

"คุณต้องมาอยู่กับผม"

"อยู่กับคุณ หมายความว่าไงคะ"

"ตามนั้นคุณต้องมาอยู่กับผม ถ้าผมต้องการเมื่อไหร่คุณก็ต้องสนองผมได้ทุกเมื่อ"

ม่านฟ้ารู้สึกจุกอยู่ในใจ ใช้ร่างกายเเรกเงินแต่ก็แค่ปีเดียว ระหว่างนี้เธอก็ทำงานหาเงินจะได้เรียนต่อให้จบ

"ค่ะ ฟ้าตกลงแต่คุณต้องจักการเรื่องบ้านให้เสร็จก่อนฟ้าถึงจะ....เอ้ออ..นอนกับคุณ"

"หึๆ..ไม่มีปัญหา แต่ระหว่างนี้คุณต้องอยู่กับผมก่อน"

"ท...ทำไมละคะ"

"เพราะผมไม่ไว้ใจเกิดคุณแอบไปนอนกับใครก่อนผมจะทำไง"

"นี้...คุณกวินฟ้าไม่..."

ม่านฟ้าพูดยังไม่ทันจบเธอนึกขึ้นมาได้ว่าพูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์

"ค่ะ ฟ้าเลือกอะไรไม่ได้อยู่แล้ว"

"ดี..งั้นกลับกัน"

"เดี๋ยวฟ้ากลับเองค่ะ พรุ่งนี้หลังเลิกงานฟ้าจะไปอยู่กับคุณตามที่คุณต้องการ"

"เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ตกลงแล้วก็เริ่มเลยตอนนี้ วันนี้คุณต้องไปอยู่กับผม"

"ไม่ได้นะคะ บ้านคุณอยู่ไหนก็ไม่รู้ ตอนเช้าฟ้าต้องไปขายน้ำเต้าหู้ที่ตลาด"

"นี้ม่านฟ้าคุณคิดว่าผมจะให้ผู้หญิงของผมไปขายน้ำเต้าหู้ ไปเป็นเด็กปั๊ม ไปเป็นเด็กเสิร์ฟงั้นหรอ"

"คุณจะไม่ให้ฟ้าทำงานหรอคะ"

ม่านฟ้ามองหน้าเขา

"เอางี้ระหว่างที่อยู่กับผมคุณก็ค่อยช่วยงานผมไปด้วยผมจะจ่ายเงินเดือนเพิ่มให้"

"ลงตัวทุกอย่าง ทีนี้เราจะกลับกันได้ยัง"

กวินพูดขึ้นด้วยความหงุดหงิด

"ค่ะ"

เขาคว้าข้อมือเธอเดินออกจากห้องไป

ตอนนี้ไนท์คลับปิดแล้ว พนักงานกำลังเริ่มเก็บกวาดทำความสะอาด เขาพาเธอไปขึ้นรถที่จอดอยู่หลังร้าน

"ไปส่งคุณฟ้าก่อนใช่ไหมครับนาย"

โตมรถามขึ้นเพราะวันนี้ม่านฟ้าขึ้นมาด้วย

"กลับบ้าน"

ม่านฟ้านั้งก้มหน้า

"ครับนาย"

ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงบ้าน หรือต้องใช้คำว่า อาณาจักรของกวิน พอรถเลี้ยวเขามาใน อาณาเขตรั่วที่สูงท้วมหัวด้านในมีบ้านหลายหลังเรียงราย ด้านในสุดจะมีบ้านหลังไม่เล็กแต่ก็ไม่ใหญ่ออกแบบไว้อย่างหน้าอยู่

และมีโรงจอดรถขนาดใหญ่ที่มีรถจอดอยู่หลายคัน รถตู้ รถสปอร์ต มอไซค์บิ๊กไบค์คันใหญ่

แล้วรถก็มาจอดลงที่บ้านหลังในสุด ที่เธอมองเห็นมาแต่ไกล

"ไปพักกันได้เลย"

กวินสั่งลูกน้อง

"ครับนาย"

กวินพาม่านฟ้าเดินเข้ามาในบ้าน ที่หน้าอยู่เลยทีเดียว

"คุณอยู่คนเดียวหรอคะ"

"อยู่กับ...คุณ"

เขาเว้นคำพูดไว้เล่นเอาม่านฟ้าใจไม่ดีเลย ถ้าเขามีภรรยาอยู่แล้วเธอจะทำไง

เธอลืมคิดข้อนี้ไปเลย

"คุณ...คุณยังไม่มีภรรยาใช่ไหมคะ"

"มาถามเอาตอนนี้"

"ฟ้าพึ่งคิดได้นี้ค่ะ แล้วคุณมีภรรยาหรือยัง"

"ถ้ามีแล้ว"

"ฟ้าขอถอนตัวค่ะ"

ม่านฟ้าถอยหลังออกจากเขา กวินยืนมองเธอนิ่ง

"ผมไม่มีแฟนไม่มีภรรยาพอใจหรือยัง"

"ใครจะไปรู้ละคะ อายุก็ขนาดนี้แล้ว"

"คุณว่าผมแก่"

"เปล่าสักหน่อย แล้วนี้ฟ้าจะนอนตรงไหนค่ะ"

"ตามมา"

ม่านฟ้าเดินตามเขาเข้าไปในห้องนอนที่มีเตียงขนาดใหญ่ตั้งอยู่ มีห้องน้ำ มีห้องแต่งตัวแยกออกไปอีกต่างหาก และมีของใช้ผู้ชายว่างอยู่แทบทุกจุด

"นี้ห้องคุณ"

"ใช่"

"ไหนคุณบอกว่าจะ..เออ..จะไม่ทำอะไรฟ้าจนกว่าจะจัดการเรื่องบ้านเสร็จไงคะ"

"ผมก็ไม่ได้จะทำอะไรคุณวันนี้ แต่ถึงยังไงไม่เกินสองวันคุณก็ต้องนอนกับผมอยู่ดี ระหว่างนี้ก็ถือว่าเป็นการปรับตัวก็แล้วกัน"

"เราต้องนอนด้วยกันตลอดหนึ้งปีเลยหรอค่ะ"

"ก็ใช่ไงเงินล้านหนึ่งยังไงผมก็ต้อง เอา ให้คุ้ม"

ม่านฟ้าเม้มปากแน่น ใช่เธอขายตัวเองให้เขาไปแล้วไงม่านฟ้าจะมาทำเล่นตัวอยู่ได้ไง

"ค่ะ เข้าใจเเล้วงั้นฟ้าไปอาบน้ำก่อนนะคะ"

"ผ้าเซ็ดตัวอยู่ในตู้ในห้องแต่งตัว"

ม่านฟ้าเดินไปหาผ้าเช็ดตัวแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป

ไม่นานเธอก็เดินออกมาโดยที่เธอพันผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ออกมา เธอไม่มีเสื้อผ้าใส่มองหาเขา เธอเห็นว่าเขาคุยโทรศัพท์อยู่ที่ระเบียง เธอก็เลยมายืนเช็ดผมรอเขาอยู่หน้ากระจก

กวินเดินเข้ามา เขายืนมองเธออยู่ด้านหลัง ม่านฟ้าหันมาเจอเขาพอดี

"ฟ้าไม่มีเสื้อผ้าใส่"

"เสื้อผ้าผมในตู้เลือกใส่ได้ตามสบาย"

พูดเสร็จเขาก็ถอดเสื้อโยนลงตะกร้า

ม่านฟ้ามองเขาหน้าตาตื่น

"คุณ..จะทำอะไรคะ"

เธอถามเขาพร้อมกับกำปมผ้าเช็ดตัวไว้แน่น

"ผมก็จะไปอาบน้ำสิคุณ จะให้ผมนอนแบบนี้เลยหรือไง"

"ทำไมหรือคิดว่าผมจะทำอะไร"

เขาค่อยๆเดินเข้ามาหาเธอช้าๆ สายตาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าใส่หมดจด

ม่านฟ้าก็ค่อยๆถอยหนีเขาช้าๆ

"เปล่าค่ะ ฟ..ฟ้าแค่ถาม"

หลังเธอชนเข้ากับตู้เสื้อผ้าพอดีกับกวินก็ถึงตัวเธอพอดี เขายกแขนสองข้างขึ้นขังเธอไว้ ม่านฟ้ามองหน้าอกเขาแล้วถึงกลับต้องกลืนน้ำลาย หน้าอกที่มีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ เธอมองต่ำลงไปที่หน้าท้อง ที่มีมัดกล้ามเรียงกันสวยงามแล้วความสวยงามนั้นก็หายไปในกางเกงยีนส์ ยี่ห้อดัง

"อยากดูต่ออีกไหม ผมจะถอดให้ดู"

"มะ...ไม่ค่ะ"

ม่านฟ้าใจเต้นตึกตัก

"เห็นมองนึกว่าอยากดู"

"เอ้อ...คุณจะไปอาบน้ำไม่ใช่หรอค่ะ"

เข้าก้มลงมาสูดหายใจแรงๆที่ซอกคอขาวผ่องของเธอ ทำเอาเธอแทบหยุดหายใจ

"หอมจัง"

กวินพูดขึ้น เธอหลับตาปี๋ยืนตัวเกร็ง

"หึๆ.."

เขาหัวเราะก่อนจะเดินเขาห้องน้ำไป