สะดุดรักมาเฟียร้าย

เพื่อนมาป่วน

"กลัวไม่ได้กลับบ้านกับไอ้หมอนั้นหรือไง"

"ฟ้าจะกลับกับใครก็ได้ หมดเวลางานก็คือเวลาส่วนตัวนะคะ"

"ก็ดี....แต่ตอนนี้อยู่ในเวลางานงั้นก็ชงเหล้าให้ผมจนกว่าจะหมดเวลางานของคุณ"

กวินเดินไปกดโทรศัพท์ที่โต๊ะ

"โตจัดเหล้าเข้ามาชุดหนึ่ง"

"ฉันบอกแล้วนะว่าฉันชงไม่เป็นกินไม่ได้แล้วอย่าบ่นก็แล้วกัน"

"หึ...จะไม่พยายามเลยหรือไง"

"แล้วทำไมคุณไม่ให้คนที่เขาชงเป็นมาชงให้ละคะ เด็กในร้านคุณเยอะแยะ"

"ผม จะ เอา คุณ"

กวินพูดเน้นๆช้าๆทุกคำ ทำเอาอีกคนหน้าแดงคิดไปไกล

[ก๊อกๆๆ]

"เหล้ามาแล้วครับนาย"

"ว่าง..แล้วก็ออกไปได้"

"ครับนาย"

โตมรวางถาดเหล้าลงที่โต๊ะกลาง

ม่านฟ้านั้งลงกับพื้นเพื่อให้ถนัดกับการชงเหล้า รอบนี้เธอพอจะรู้บ่างแล้วว่าใส่อะไรก่อนใส่อะไรหลัง

"เชิญค่ะเจ้านาย"

ม่านฟ้าพูดประชด

เดินมานั้งที่โซฟายกเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมดอีกเช่นเคย

[ปั๊ก]

เขาวางแก้วลง ม่านฟ้าก็ชงต่อไปเงียบๆไม่พูดไม่จา เขาก็ดื่มไปเงียบๆไม่พูดไม่จา

"คุณวีคุณกรณ์ เข้าไม่ได้นะครับ"

เสียงโตมรดังเเซกเข้ามาพร้อมกับประตูที่เปิดออก

"อะไรว่ะไอโตนายมึงมี รับลมคมในอะไร"

เสียงปฐวีดังขึ้น กวินถึงกับมองบน เมื่อประตูห้องทำงานเปิดเข้าพร้อมกับสองเพื่อนสนิทที่มีโตมรตามมาติดๆ

"เอ้ออ...ขอโทษครับนายผมพยายามแล้วแต่...ไม่ทัน"

ประโยคหลังโตมรพูดด้วยเสียงที่เบาลง

"อ่าววว...เซอร์ไพรส์ อะไรครับเนีย"

ปฐวีแซวก่อนเลยที่เห็นว่าเพื่อนรักไม่ได้อยู่คนเดียว

"พวกมึงมาทำไมกันว่ะไอ้พวกสองตัวบาท"

กวินบ่นเพื่อนพร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม

"ไม่น่าาละ พักนี้ชวนไปไหนไม่ไปมีมือชงดีนี้เอง"

ปกรณ์ช่วยแซวอีกแรง

"อะไรของพวกมึง แล้วมากันทำไม"

กวินพูอกับเพื่อน

"ถ้าไม่มาจะได้เห็นสาวน้อยหน้าหวานคนนี้หรอว่ะ"

ปฐวีเดินมานั้งลงโซฟาที่อยู่ใกล้กับม่านฟ้า ม่านฟ้ารีบถอยออกมองหน้าคนนั้นทีคนนี้ที

"ว้าวว..น่ารักสะด้วย"

ปฐวีบอก กวินดึงให้เธอลุกขึ้นไปนั้งข้างๆเขา

ปกรณ์กับปฐวีมองหน้ากันอย่างเเปลกใจ

พวกเขาไม่เคยเห็นเพื่อนหวงผู้หญิงคนไหนแบบนี้

"น้องชื่ออะไรครับ"

ปกรณ์ถามขึ้น

"ม...ม่านฟ้าค่ะ"

"ชื่อน่ารักตัวก็น่ารัก..อายุเท่าไหร่แล้วครับเนีย อย่างน้อยๆพวกพี่จะได้ไม่ขึ้นชื่อว่าหลอกเด็ก"

กวีถามต่อ เพราะกลัวว่าสาวน้อยคนนี้จะยังไม่ถึงยี่สิบเพื่อนเขาจะเสี่ยงคุกไป

"25ปีค่ะ"

"25 ไอ้วินมึง38 มึงจะอายน้องเขานะกูว่าฮ่าาาๆๆ"

"พอเลยพวกมึงมีธุระอะไรว่ามา"

กวินบอกเพื่อน

"ต้องมีธุระหรอว่ะ พวกกูเห็นมึงเงียบไปพักนี้ช่วนไปไหนก็ไม่ไป สาวๆของมึงก็โทรกวนพวกกูอยู่นั้นว่าโทรหามึงไม่รับ"

"เออ..ก็เห็นแล้วนี้ ก็กลับได้แล้วดิ"

"ใจดำไปหรือเปล่าวะมาถึงก็ไล่เลย น้องม่านฟ้าชงเหล้าให้พวกพี่หน่อยนะครับ"

ปฐวีแกล้งพูดเสียงหวานใส่เธอ

"ไม่ได้อยากแดกก็ชงเอาเอง"

กวินรีบพูดขึ้น

"อะไรว่ะ แค่นี้ต้องหวงด้วย เออๆชงเองก็ได้ว่ะ"

"เดี๋ยวฟ้าไปเอาแก้วมาเพิ่มให้นะคะ"

"ขอบคุณครับน้องฟ้า"

ปกร์เอ่ยขอบคุณเสียงหวาน ม่านฟ้ายิ้มรับรู้ว่าพวกเขาแกล้งเล่น เธอลุกขึ้นเตียมจะเดินออกไป กวินรีบจับมือเธอไว้

"ถ้าคนที่เดินเข้ามาไม่ใช้คุณ รู้ใช่ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น"

กวินรีบดังทางเธอ

"รู้แล้วค่ะ"

ม่านฟ้าตอบ แผนยังไม่ทันเริ่มถูดักทางไว้ก่อนแล้วแล้วเธอก็เดินออกไป

"ไอ้โตตามไปดู"

เขาสั่งลูกน้องมือขวาที่ยืนอยู่ใกล้ๆ

"ครับนาย"

"เอ้ยยย..ต้องขนาดนี้เลยหรอว่ะ"

ปฐวีพูดกับเพื่อนอย่างจริงจังหลังจากที่อยู่กันสามคนในห้อง

กวินไม่พูดอะไร

"จริงจังหรอว่ะ"

กวีถามซ้ำอีก

"ก็แค่เด็กในร้าน"

กวินตอบ

"ปกติมึงไม่เล่นเด็กในปกครองไอ้วิน"

"พูดความจริงมากูไม่เคยเห็นมึงหวงใครแบบนี้"

เพื่อนๆรีบเค้นหาความจริง

"เอ้ออ..กูสนใจ พอใจหรือยัง"

"สนใจก็จีบสิวะ"

ปกรณ์บอก

"เขาไม่เล่นด้วยกับกูละสิ"

~~ห๊ะ~~

เพื่อนทั้งสอง ประสานเสียงขึ้นพร้อมกัน

"ฮ่าาๆๆ..มันมีด้วยหรอว่ะผู้หญิงที่ไม่เอามึง"

ปฐวีหัวเราะเสียงดัง

"หนึ่งคนก็ม่านฟ้านั้นแหละ"

"ดูๆน้องเขาก็ใช้ได้เลยนะโว้ย ตอนแรกกูนึกว่าอายุยังไม่ถึง20ด้วยซ้ำ"

"นั้นดิดูแล้วไม่หน้ามาทำงานแบบนี้"

ปกรณ์พูดเสริม

"เขาเรียนหมอปีนี้ก็จะจบ แต่ต้องดรอปเรียนไว้ก่อนเขาหาเงินช่วยที่บ้านอยู่"

กวินเล่าให้เพื่อนฟัง เขาเองก็รู้สึกภูมิใจกับเธอเหมือนกัน

"เก่งใช้ได้นี้หว่า ที่บ้านมีปัญหาเรื่องเงินแล้วทำไมมึงไม่ใช้เงินแก้ปัญหาว่ะ"

"กูเสนอให้เเล้ว นอกจากไม่เอาแล้วยังไม่สนใจกูอีก"

"ฮ่าาาๆๆๆ เสือเชื่องเป็นแมวเลยสะใจจริงๆ"

ปกรณ์ขำเพื่อน

"แต่คนอย่างกูอยากได้ต้องได้ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกลโว้ยย"

กวินยิ้มอย่างมีเลศนัย

เพื่อนทั้งสองมองหน้ากันแล้วส่ายหน้า

"เป็นเอามาก"

[ก๊อกๆๆ]

"มาแล้วค่ะ"

ม่านฟ้าถือถาดเหล้า ตามมาด้วยโตมรที่ถือถาดกับแกล้มมาสองสามอย่าง

ของทั้งหมดถูกว่างลงบนโต๊ะ แล้วโตมรก็ถอยออกไป

ปฐวีกับปกณ์จัดแจงแก้วใครแก้วมัน

"เดี๋ยวฟ้าชงให้ค่ะ"

ม่านฟ้าลงไปคุกเข่ากับพื้นจัดการชงเหล้าให้สองหนุ่ม

"คุณ...เอ้อ"

"ผมปกรณ์เรียกกรณ์เฉยๆก็ได้ ส่วนนั้นปฐวีเรียกมันไอ้วีก็ได้ครับ"

ปกรณ์รีบนำเสนอ

"ค่ะ คุณกรณ์กับคุณวีกินเหล้าแบบไหนคะ"

"เอาแบบที่คุณฟ้าชงให้ไอ้วินเลยครับพวกผมกินได้หมด"

แล้วเพื่อนสนิททั้งสามก็คุยเรื่องงานเรื่องธุรกิจกันไป

"เดี๋ยวพวกผมดูแลกันเองดีกว่าครับคุณฟ้าไปนั้งเถอะ"

ปกรณ์พูดด้วยความเกรงใจเธอ

"ไม่เป็นไรค่ะ นี้ยังถือว่าอยู่ในเวลางานของฟ้า"

"มานั้งเถอะคุณเดี๋ยวพวกมันก็ดูแลตัวเองเองแหละ"

กวินพูดขึ้น พร้อมกับดึงเเขนเธอให้มานั้งข้างๆเขา ม่านฟ้าลุกขึ้นไปนั้งบนโซฟา เธอออกจะนั้งลำบากไปนิดกระโปรงที่ตอนยืนมันก็ไม่สั้นแต่พอนั้งมันก็ไม่สะดวก เธอเลยต้องนั้งตัวเอียงเพื่อให้ขาชิดกันที่สุด

[พรึบ!!]

กวินโยนเสื้อแจ็คเก็ตของเขาลงมาคลุมไว้ที่ตักเธอ ม่านฟ้าหันไปมองหน้าเขาด้วยความงง แต่เขาก็ไม่สนใจยกเหล้าขึ้นดื่มสบายใจ เธอเลยเอาคลุมไว้แบบนั้น แล้วสามหนุ่มก็คุยกันไปยาวๆ จนม่านฟ้า เผลอหลับไปเธอนั้งพิงโซฟาแล้วค่อยๆเอนศรีษะลงมาซบไหล่ของกวินไว้แบบไม่รู้ตัว

"อ่าว..คุณฟ้าหลับไปแล้วท่าทางจะเหนื่อย"

ปกรณ์พูดขึ้นเมื่อเขาหันมาเห็นม่านฟ้าหลับซบอยู่ที่แขนเพื่อน

"เหนื่อยกับงานแล้วยังมาเหนื่อยกับเจ้านายประสาทแดกอีก"

ปฐวีต่อให้อีก

"น้อยๆหน่อยพวกมึง"

"เอ้ออ..งั้นพวกกูกลับก่อนดีกว่าเริ่มจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน"

"เออ"

กวินไม่ได้ห่วงเพื่อนเพราะรู้ว่าทั้งสองมีลูกน้องดูแลต่ออยู่แล้ว