สะดุดรักมาเฟียร้าย

ตามหวง

"เดี๋ยววว..."

กวินเรียกเธอไว้

ม่านฟ้าหันกลับมา

"มีอะไรอีกค่ะ นี้มันกี่โมงแล้วของฉันยังอยู่ในล็อกเกอร์อยู่เลย"

"ติดกระตุมให้ผมก่อน"

"อะ..อะไรนะคะ คุณก็ติดเองสิ"

"คุณเป็นคนปลดคุณก็ต้องใส่ให้ผม"

"ก็ได้ๆ!!"

ม่านฟ้ารีบติดกระดุมให้เขาจะได้เสร็จไป

กวินแอบสูดดมความหอมจากเธอ โดยที่เจ้าตัวไม่รู้

"เสร็จแล้วค่ะ ฉันไปได้หรือยัง"

"เชิญ"

เขาพูดกวนๆ แต่ม่านฟ้าก็ไม่สนใจอะไรแล้วเธอรีบเดินออกมาจากห้องนอนด้านใน ออกมาที่ห้องทำงานของเขา และพบว่ากระเป๋าและโทรศัพท์ของเธอว่างอยู่บนโต๊ะทำงานของเขา เธอคว้ามาถือไว้และเดินไปที่ประตูพอดีกับที่ประตูเปิดออกพอดี

"เชิญทางนี้ครับ นายให้เตียมรถไปส่งคุณม่านฟ้ารถจอดอยู่หลังร้านครับ"

"เออ...ไม่เป็นไรค่ะ ฟ้ากลับเองได้"

"ไม่ได้หรอกครับมันเป็นคำสั่งของนาย"

"งั้นก็ตามใจค่ะ"

ม่านฟ้าไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้

เธอก็ยังคงดำเนินไป เช้าไปขายน้ำเตาหู กลางวันเป็นเด็กปั๊ม ตอนกลางคืนเป็นเด็กเสิร์ฟโดยที่เธอลืมขอเสนอของกวินไปเลยด้วยซ่ำ แต่ทุกย่างก้าวของเธออยู่ในสายตาของเขาตลอด

"เป็นไง"

"ผมจัดการตามที่นายสั่งเรียบร้อยแล้วครับ"

"ดี...ดูสิว่าจะทำยังไง...หึๆ"

กวินยืนดูคนตัวเล็กที่กำลังเติมน้ำมันให้กับรถยนต์คันหรู

"ไม่เคยมีใครปฏิเสธฉัน ถือว่าเธอเเน่มากม่านฟ้า แต่ถึงยังไงเธอก็หนีฉันไม่พ้นหรอก"

กวินยิ้มอย่างมีเลศนัย

"สวัสดีม่านฟ้า"

"เอ้ออ..สวัสดีค่ะคุณไตรภพ"

ในขณะที่เธอเติมน้ำมันอยู่นั้น ก็มีผู้ชายเดินลงมาจากรถยนต์คันหรู พร้อมกับถุงขนมมากมาย

"วันนี้ผมซื้อขนมมาฝาก"

"ไม่เป็นไรค่ะ"

"รับไว้เถอะครับผมอุตส่าห์ไปต่อแถวซื้อมาให้จากร้านดังเลยนะครับ"

"เเต่ว่าา.."

"นะครับ"

"ก็ได้ค่ะ"

ม่านฟ้ารับของจากชายหนุ่มหน้าตาดีอย่างเลี่ยงไม่ได้

กวินมองดูภาพนั้นอย่างหงุดหงิด ธุรกิจเขามีหลายอย่าง แต่ช่วงนี้เขาจะวนเวียนเฝ้าสาว..เอ้ยย..ไม่ใช่ วนเวียนอยู่แถวปั๊มนี้กับไนท์คลับเปิดใหม่บ่อยเป็นพิเศษหน่อย ใวันนี้เขาก็เลือกจะมา สิงสถิตอยู่ที่ปั๊มนี้ และก็บังเอินได้เห็นภาพ บาดตาบาดใจเขาพอดี

กวินหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาลูกน้องคนสนิททันที

[ครับนาย]

[มึงไปสืบดูไอ้ที่อยู่กับม่านฟ้าตอนนี้มันเป็นใคร]

[ครับนาย]

กวินตัดสายทิ้งไป แต่สายตายังจ้องมองม่านฟ้ากับไอ้หนุ่มหน้าตี๋อยู่

"เมื่อไหร่จะใจอ่อนไปทำงานกับผมสักทีครับ จะได้ไม่ต้องมาทนร้อนอยู่แบบนี้"

ไตรภพพูดด้วยน้ำเสียงออดอ่อน

"เอ้ออ...เอาไว้ถ้าฟ้าสนใจฟ้าจะติดต่อไปนะคะ"

"ครับ..ผมจะรอนะ"

เขามองเธอตาหวานเยิ้ม

"ฟ้าขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ"

พูดเสร็จเธอก็เดินออกมาทันที

เธอรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก เวลาที่ไตรภพเข้าหาเธอ

"เฮ้ออ.."

เธอถอนหายใจ

"ฟ้ามีหนุ่มเอาขนมมาให้อีกแล้วหรอ"

จันทร์เพื่อนรุ่นพี่ถามขึ้น

"พี่จันทร์เอาไปแบ่งน้องๆเถอะ"

"ทำไมละ มีเเต่ของดีๆน่าเสียดายออก"

"ฟ้ายังไม่หิวค่ะ และอีกอย่างเยอะขนาดนี้ฟ้ากินไม่หมดหรอค่ะ"

"งั้นพี่เอาไปแบ่งไอ้พวกนั้นนะ"

ม่านฟ้าพยักหน้า จันทร์รีบหอบขนมและเดินออกไป

"ว่าไง"

"ชื่อไตรภพเป็นลูกชายของเสียสมชายเจ้าของโรงกลึงครับนาย และก็ชวนคุณม่านฟ้าไปทำงานด้วยหลายครั้งแล้วครับนาย"

"ไอ้ลูกแหง่ ปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมริจีบสาว"

กวินพูดขึ้นมา

"ออกไปได้"

"ครับนาย"

ไนท์ครับ...

ระหว่างที่ม่านฟ้ากำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าที่จะทำงาน เสียงโทรศัพท์เธอก็ดังขึ้น

Rrrrrrrrrr

(ป้าพา)

[สวัสดีจ้ะป้า]

ม่านฟ้ากดรับสาย

[ฟ้า...ลูก]

เสียงป้าพาสั่นๆ บ่งบอกถึงความผิดปกติ

[ป้า..เป็นอะไรหรือเปล่าจ้ะ]

[คือ...]

[ป้าจ้าา..มีอะไรบอกฟ้าได้เลยเรามีกันอยู่แค่นี้เห็นฟ้าเป็นคนอื่นไปแล้วหรอจ้ะ]

[เปล่านะลูก แต่ป้าไม่อยากให้หนูต้องมาเดือดร้อนไปด้วย]

[ไม่จ่ะป้า ถ้าลุงกับป้าไม่มีความสุขแล้วฟ้าจะมีความสุขได้ไงจ้ะ บอกฟ้ามาเถอะ]

[เสี่ยเจ้าของเงินที่ไอ้ก้องมันเอาที่ไปจำนองเขาบอกมาว่าเขาให้เวลาอีกแค่สองอาทิตย์ถ้ายังไม่มีเงินให้เขา เขาจะเอาที่เราไปขายทอดตลาด..ฮื้ออ..ฟ้าป้าหมดหนทางแล้วจริง]

เสียงป้าพาร้องไห้มาตามสาย ม่านฟ้ายืนอึ้งคิดอะไรไม่ออก

[เราขอเวลาเขาอีกหน่อยไม่ได้หรอค่ะป้า]

[ป้าขอเเล้วแต่เขาไม่สนใจเราเลยเขาบอกว่าเขาต้องการเงินคืนถ้าไม่มีให้ก็ให้เก็บของออกไป]

[ป้าจ้า..ใจเย็นก่อนนะ ฟ้าจะหาเงินมาให้]

[เงินตั้งเยอะหนูจะไปเอามาจากไหนลูก]

[ไม่ต้องห่วงจ้ะป้า งั้นเดี๋ยวเเค่นี้ก่อนนะคะ เรื่องเงินป้าไม่ต้องห่วง ]

[ฟ้าป้าคุยกับลุงแล้วว่าจะให้เขายึดบ้านไป หนูไม่ต้องหาเงินแล้ว]

[ไม่ได้จ้ะป้า ฟ้าหาได้เอาเป็นว่าอีกสองอาทิตย์ฟ้าจะเอาเงินไปให้นะจ้ะ]

ป้าพาวางสายไปแล้ว ม่านฟ้าถึงกับเข่าทรุดเธอจะต้องหาเงินให้ได้ แต่จะไปหาที่ไหนละ เงินที่เธอทำงานเก็บไว้รวมๆเเล้วยังไม่ถึงแสนเลย

"ฟ้าไปกันร้านเปิดแล้ว"

กิ๊บเดินมาชวนเธอให้ออกไปทำงาน

"จ้ะ"

ม่านฟ้าเดินตามเพื่อนออกไปด้วยใจที่หนักอึ้ง

แต่เธอต้องทำงานต่อไป วันนี้ลูกค้าก็แน่นร้านเหมือนทุกๆวัน

"คุณฟ้าวันนี้เหนื่อยไหมครับ"

ชายหนุมที่มาที่นี้แทบทุกวันแต่จุด ประสงค์ของเขาก็คือม่านฟ้าสาวเสิร์ฟแสนหวานที่ไม่ยอมใจอ่อนสาน สัมพันธ์กับเขาสักที

"ไม่เหนื่อยค่ะ วันนี้คุณกวีมาคนเดียวหรอค่ะ"

"ครับ..คนโสดเพื่อนไม่มาด้วยก็ต้องมาคนเดียวสิครับ"

"เอ้อออ..ค่ะ งั้นฟ้าขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ"

"เดี๋ยวสิครับคุณฟ้า"

"คะ"

"เอ้อออ..วันนี้หลังเลิกงานให้ผมไปส่งได้ไหมครับ"

"อย่าเลยค่ะ ฟ้าเลิกงานดึกจะรบกวนคุณวีเปล่าๆ"

"ไม่รบกวนเลยครับ นะครับให้ผมรับคุณกลับนะครับ"

ม่านฟ้าเริ่มปฏิเสธไม่ออก เพราะเธอปฏิเสธเขามาหลายครั้งแล้ว

"เอ้ออ..ก็.."

"ต้องขอโทษด้วยนะครับพอดีฟ้าเขามีนัดกับผมแล้ว"

เธอกำลังนตอบตกลงอยู่ๆก็มีเสียงแซกขึ้นมา

"คุณ..กวิน"

เขาคว้าข้อมือเธอไว้

"ใครหรอครับคุณฟ้า"

กวีถามด้วยความสงสัยปนไม่พอใจนิดๆ

"เอ้ออ..คือ...เขา..คุณทำบ้าอะไร"

เธอไม่รู้จะตอบกวีว่ายังไงดี เลยกันไปแว๊ดใส่คนต้นเรื่องแทน

"ก็วันนี้เรามีนัดกันไม่ใช้หรอ"

กวินตอบแล้วเขาก็ฉุดดึงเธอให้เดินตามเขาออกมาทันที สายตาหลายคู่จับจองมาที่เธอกับเขาโดยเฉพาะพนักงานในร้าน

ที่ยังไม่รู้ว่ากวินเป็นเจ้าของที่นี้ ถึงเขาจะมาที่นี้ทุกวันเเต่ก็ไม่มีใครเคยเห็นหน้าเขา ส่วนมากเขาจะสั่งงานผ่านลูกน้อง

"คุณ...ปล่อยฟ้านะคะ ฟ้ายังต้องทำงานอีก"

"ไปชงเหล้าให้ผม"

"ไม่..มันไม่ใช่หน้าที่ฟ้า"

"หน้าที่คุณทำอะไร คุยกับลูกค้าหนุ่มๆหรือไง"

"ก็ลูกค้าเขาคุยด้วย"

"ก็เลยต้องให้เขาไปส่งบ้านหรือไง"

ม่านฟ้ากำลังจะอ้าปากเถียงเขาเเต่ก็มีเสียงกิ๊บแซกเย้ามาก่อน

"นี้ไงค่ะผู้จัดการคนที่ลากฟ้าออกมา ฟ้าเป็นไรหรือเปล่า"

เสียงกิ๊บดังขึ้นพร้อมกับผู้จัดการร้าน

เธอเป็นห่วงม่านฟ้าจงรีบวิ่งไปแจ้งผู้จัดการ พอผู้จักการเห็นหน้าเขาถึงกลับหน้าถอดสี

"จัดการเลยค่ะผู้จัดการ"

กิ๊บพูดขึ้นเบาๆเพราะเธอเองก็เกรงๆสายตาผู้ชายตัวโตตรงหน้าอยู่เหมือนกัน

"คะ...คุณกวิน ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ไปกันเถอะยายกิ๊บ"

ผู้จัดการร้านที่เป็นสาวสองถึงกับต้อง เก๊กเสียงหล่อเลยทีเดียว

"ทำไมละคะ แล้วฟ้าละ"

"เราอย่าไปยุ่งกับพวกเขาเลยถ้าไม่อยากซวย"

ผู้จัดการกระซิบบอกกิ๊บ

"ดูเหมือนเพื่อนคุณอยากมีเรื่องนะ"

กวินที่ยังจับมือม่านฟ้าไว้พูดขึ้น

"เอ้ออ..กิ๊บไปเถอะฟ้าไม่เป็นไรขอบใจนะที่เป็นห่วง"

"ไม่ได้นะ ร้านเรามีกฎไม่ให้เด็กเสิร์ฟไปกับลูกค้า ถ้าเจ้าของร้านเขารู้เธอต้องถูกไล่ออกแน่ฟ้า"

กิ๊บยังพยายามช่วยเพื่อน

"เขาไม่ใช่ลูกค้า..แต่เขาเป็นเจ้าของร้านยายกิ๊บไปกันได้เเล้วก่อนจะซวยจริงๆเพราะปากแก"

ผู้จัดการร้านบอก กิ๊บตาโตมองหน้าม่านฟ้า ม่านฟ้าพยักหน้ายืนยันให้อีกหนึ่งเสีย

กิ๊บหน้าเสีย

"ข..ขอ..โทษค่ะ งั้น..ฉันไปนะ"

กิ๊บหันไปพูดกับเพื่อนก่อนจะรีบเผ่นออกมาตามมาด้วยผู้จักการร้าน

"เกือบซวยแล้วไหมล่ะ"

ผู้จัดการร้านพูดขึ้น

"ก็ใครจะไปรู้ละคะว่าเขาเป็นเจ้าของร้าน

นี้เจ้าของร้านเราหล่อขนาดนี้เลยหรอค่ะกรี๊ดดด...วาสนาเพื่อนฉัน"

"น้อยๆหน่อยไปทำงานได้เเล้ว"

ผู้จัการร้านบอก

"คุณ...จะดึงฟ้าไปไหนฟ้าบอกแล้วไงว่าฟ้าชงเหล้าไม่เป็น"

เธอขืนตัวไว้ กวินหันมาคว้าเอวแล้วยกตัวเธอขึ้นพาเดินเขาไปที่ห้องทำงานของเขา

"กรี๊ดด..คุณปล่อยฟ้านะ"

เขาโยนเธอลงไปบนโซฟาตัวใหญ่ทันทีที่เข้ามาถึง