ตอนที่.1🌻 แสงไฟว้หญิง
1001 คำ
ทัณฑสถานหญิง เรือนจำ1
"ไอ้ แสง ใจเย็นเดี๋ยวแม่มึงก็ออกมา" เพื่อนตบบ่าไหล่ปลอบใจ
"แม่ก็นะไปขายเหล้าเถื่อนให้ตำรวจกูจะบ้าตาย!!"
"เอ่อออ แม่มึงเป็นลันลี่ทักไปทั่ว"
"เฟรนลี่หรือเปล่าไอ้ห่าลันลี่มาไง"
ฟู่
เสียงพูดคุยของสองหนุ่มที่ยืนสูบบุหรี่โขมงข้างต้นไม้หลังมาเยี่ยมนักโทษในห้องขัง
"ไปกันหรือยังไอ้ไฟไอ้มวย"
แสง อายุ23ปี เรียนช่างอยู่วิทยาลัยสาขาไฟฟ้าอิเล็กทรอนิกส์ สูง185 ผิวขาวหล่อคมมีรอยสัก นิสัยดื้อรั้น สำมะเลเทเมา
มีเพื่อนสนิท3คน คนแรก ชื่อมวย ส่วนสูงหน้าตาสูสีเป็นนักมวยอิสระ คนที่สองชื่อ อาม ส่วนสูงลดลงมาหน่อย ใบหน้าละมุน คนสุดท้ายเป็นผู้หญิงชื่อ อ้อม เป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มเรียนเก่ง และ คอยเคี่ยวเข็ญสามหนุ่มที่เรียนไม่ได้เรื่อง
@ บ้านแสง
"แม่ไม่อยู่จะแดกข้าวกับอะไรวะกู"
คิ้วหนาขมวดปมซัดลงบนเก้าอี้ไม้กลางบ้านก่อนจะเงยหน้าขึ้นถอนหายใจเฮือกใหญ่
บ้านสีน้ำตาลไม้สวยทั้งหลังตั้งอยู่ท้ายหมู่บ้านในชนบทละเเวกมีเพียงทุ่งนา และ แม่น้ำหลายสาย แม้ไม่ได้ไกลจากในเมืองมากเท่าไหร่แต่เพราะไม่มีอสังหาริมทรัพย์ใหญ่เช่นห้าง หรือ โรงแรม ผู้คนจึงใช้ชีวิตเรียบง่ายธรรมดา
@ วัด ศาลาสาม
"โธ่ไม่น่าเลยเจ๊นาง ฮึกกก เห็นกันอยู่หลัดๆ อีกวันตายซะแล้ว" เสียงอามสะอื้นหน้าโลงศพก่อนมวยจะเอ่ยถาม
"มึงเป็นห่าอะไร..เจ๊นางไม่ใช่ญาติมึงสักหน่อยไอ้นี่"
"มึงคิดดูไอ้มวย! ร้านเหล้าแถวบ้านก็มีแค่ร้านเจ๊นางคนเดียวหรือมึงจะขี่รถไปแดกในเมืองเดินทางไปกลับ2ชั่วโมง"
"มึงพูดก็มีเห็นผลแล้วเจ๊เเกเป็นอะไรถึงเสียชีวิต? กูไม่ทันข่าว"
ตึก ตึก ตึก
"สงสัยไม่มีใครเอาไปแช่ตู้เย็น ค้างคืนแม่งเลยบูด เสียแหละ" แสงเดินมานั่งข้างเพื่อน
"คนไม่ใช่ก๋วยเตี๋ยวไอ้ฉิบหาย! คนตายก็ไม่วายไปกวนส้นตีนเขา " มวยสะกิดแสงพลางบ่น
เจ๊นาง หรือเจ้าของร้านคาราโอเกะเพียงหนึ่งเดียวในตำบล จะเรียกว่าหนึ่งในอำเภอแห่งนี้ก็ได้
หลังจากเสร็จสิ้นงานศพ เด็กวัยมันส์ก็ย้ายไปมัวสุ่มที่ เถียงนา ต่อ
"ไอ้แสงมึงเลิกกับอีจุ๋มลูกป้าสาเเล้วเหรอ" มวยถามสงสัย
"เลิกห่าอะไรไม่ได้คบกัน คนอย่างกูเน้นกินฟรี ไม่มี ไม่หนี ไม่ผูกมัด"
"แดกเบาๆ หน่อยคนเราแม่งเปลี่ยนตับไม่ได้นะเว้ยยยย"
"กูเมาที่ไหนเนี่ย! ยังกอดมึงอยู่เลย'
"นั่นควายกูไอ้ห่า ฮ่าๆ ส่วนกูนั่งตรงข้ามมึงอยู่ตรงนี้"
ม๊ออออ
"ถึงว่า..วันนี้มึงดูหมองๆ นึกว่าโดนของกูเกือบท่องนโมตัสสะเเล้ว"
"ไอ้ส้นตีน ฮ่าๆๆ"
สองหนุ่มสนิทกันมาก ส่วนอามเป็นลูกครูจึงไม่ค่อยได้ออกนอกบ้านในยามวิกาลสักเท่าไหร่
@ หมู่บ้านเนินสูง
ปึก!ปึก!ปึก
เสียงกระทบเนื้อลั่นจากแรงกระแทก ชายหุ่นดีมีซิกแพคกำลังปู้ยี้ปู้ยำสาวสวยประจำหมู่บ้านเรียกว่าคู่ขาเสพสม
"พี่แสงเอานานหญ้ามันทิ่มตูดพริ้งแดงไปหมดแล้วเนี่ยยย" สาวสวยลุกใส่เสื้อผ้า
"ก็วันนี้รีบไม่ใช่หรือไง..เมาก็เมา จัดแม่งริมทางนี่แหละ"
"ทีหลังพกผ้ามาด้วยใช้ปูพื้นสิพี่"
"หญ้ามันอันนิดเดียวทำบ่น ทีลำบ้องกูเท่าเสาเหล็กสะพานข้ามแม่น้ำโขงไม่เห็นจะบ่นครางอย่างเดียว''
"พี่แสงอ่าาาา อิอิ"
เมื่อเสร็จกิจแสงก็รีบจัดแจงตัวเองเรียบร้อยก่อนจะโยนถุงยางป้องกันทิ้งลงถังขยะที่วางใกล้ต้นไม้
ป้ายติดต้นไม้
กรุณาอย่าส่งเสียงดังช่วงนี้เป็นฤดูวางไข่จะทำให้ปลาแตกตื่น
แสงยืนเซเพ่งมองป้ายที่เขียนเนื่องจากคืนนี้เป็นเดือนเต็มดวงแสงไฟจึงสาดส่องสว่างไปทั่วคลุ้ง
"คนเขียนป้ายมันจะโง่ไปไหน"
"อะไรหรือจ๊ะพี่"
"ดูมันสิไม่ให้ส่งเสียงดังกลัวปลาตกใจ''
''ก็ดีแล้วไงอนุรักษ์สัตว์น้ำบ้านเรา"
"ควาย!! ปลามันไม่มีหูมันจะตกใจได้ไง มันมีหูตรงไหน? กูถามก่อน ตั้งแต่เกิดมากูยังไม่เคยเห็นหูปลาเลยนะเนี่ยยย"
"พะ พี่..."
หลายวันผ่านไป
"ปิดเทอมเเล้วเว้ยยยย" อามยกมือขึ้นฟ้าในขณะที่เดินพ้นรั้ววิทยาลัยมาพร้อมอ้อม
"พวกมึงคงชอบสินะเมากันไม่เว้นวันเลยนี่"
"กูแค่บางวันไอ้แสงนู้นงานศพมันก็เมา งานขึ้นบ้านใหม่ก็เมา ควายตายมันยังเมาได้งงมาก"
"กรีดเลือดออกมาไม่ได้เป็นสีแดงนะสีเหล้า ฮ่าๆ"
ทั้งคู่มองแสง กับ อามที่ยืนคุยกับนักศึกษาสาวตามประสาหนุ่มหล่อก่อนที่จะเดินเข้ามาหาเพื่อน
"วันนี้น้องนุ๊กจะไปบ้านกูพวกมึงไปไหมตั้งวงกัน" แสงเท้าสะเอวถาม
"ขอผ่านนะต้องช่วยแม่ห่อขนม" อ้อมรีบตอบปฏิเสธก่อนที่อามกับมวยจะพูดต่อ
''กูต้องไปช่วยพ่อที่โรงเรียน"
"เหลือกูอีกสินะ..แล้วเพลงก็ไม่มีโทรศัพท์ก็รุ่นเก่าเเบตเสื่อมร้านเจ๊นางก็ปิด"
@ บ้านแสง
"หมดแก้วเลยครับน้องพี่เลี้ยง" แววตาเจ้าเล่ห์จ้องมองเหยื่อที่แต่งกายล่อแหลม
"ได้ข่าวว่าพี่แสงเอวดุความจริงหรือข่าวลือกันแน่คะ"
"น้องนุ๊กอยากรู้เหรอ..แต่ต้องเชิงปฏิบัตินะ เพราะทฤษฎีพี่ไม่ค่อยแม่น พี่เน้นการกระทำให้เห็นมากกว่า"
ใบหน้าหล่อเลิกคิ้วให้สาวสวย
ทั้งสองคนหยอกล้อกันโดยมีมวยนั่งกระดกเบียร์อยู่พลางบ่นอุบอิบ
"กูมาทำอะไรที่นี่..."
- ผู้เขียน
