ตอนที่12
861 คำ
“ฉันจะมาเตือนแกน่ะสิว่าอย่าแสดงออกอะไรให้มันชัดเจนนัก” มาริสาได้แต่เอ่ยตักเตือนอย่างอ่อนอกอ่อนใจ “จะเกลียดจะชอบใครก็หัดเก็บไว้ในใจบ้าง ทำไมแกต้องพูดออกไปให้คนฟังรู้สึกไม่ดีด้วย”
ถึงสามีหล่อนจะไม่สนใจอะไรนัก แต่ใช่ว่าเขาจะเกลียดมธุรสามากมาย ยังพอมีความเอ็นดูให้อยู่บ้าง เมื่อคืนนี้เขาก็ชักสีหน้าไม่พอใจด้วยที่ลูกสาวทำตัวดูแคลนและทำร้ายหลานสาวอย่างนั้น รวมถึงเกวินด้วยที่ถึงกับเอ่ยปากตำหนิคนเมาที่สร้างความเดือดร้อนให้กับมธุรสา
นางเองที่แม้จะเข้าข้างลูกสาวตัวเองก็ยังไม่อาจแสดงออกได้อย่างเต็มที่ เพราะเห็นว่าคราวนี้พฤติกรรมของเกรซนั้นออกจะเกินไปมากจริงๆ
เกรซพอได้ยินอย่างนั้นก็ถึงกับฉุนขาดทันที หล่อนเงยหน้าขวับมองมารดาอย่างกราดเกรี้ยว แล้วตอบโต้กลับอย่างรุนแรงว่า
“นี่มัมมาด่าหนูเพื่อนังกาฝากนั่นเหรอคะ! พอได้เงินจากมันก็หันมาด่าหนูเหรอ!”
หญิงสาวถึงกับจิกกัดผู้เป็นมารดา ทำให้มาริสาถึงกับสะอึกไป ก่อนจะตวาดใส่อีกฝ่ายอย่างเริ่มหมดสิ้นความอดทน
“เหลวไหล!”
“มันเรื่องจริงไหมละ” เกรซถามอย่างเย้ยหยัน “มัมเคยมาด่าหนูแบบนี้ที่ไหน”
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ก็เป็นมัมไม่ใช่หรือที่สนับสนุนให้ท้ายเธอ พอมาวันนี้ได้เงินจากนังรสา ก็คิดจะหันกลับมาด่าเธออย่างนั้นหรือ
มาริสาถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ไม่ปิดบังความรู้สึกระอาใจที่มีต่อลูกสาวแม้แต่น้อย ในระหว่างที่ตำหนิอีกฝ่ายไปว่า
“เพราะฉันไม่อยากให้แกดูเลวร้ายมากไปกว่านี้ต่างหากยายเกรซ ตอนนี้พี่ชายกับพ่อแกก็เริ่มจะเห็นใจมันแล้วไง แกก็อย่าทำอะไรให้มันขวางหูขวางตามากนัก”
เกรซได้ฟังอย่างนั้นก็ได้แต่ตอบรับอย่างไม่เต็มใจ
“ค่ะ! หนูจะพยายาม”
ส่วนจะพยายามได้หรือไม่นั้นหล่อนไม่สนใจหรอก!
“ดี” มาริสาตอบกลับ แม้จะรู้ว่าโอกาสที่เกรซจะทำได้สำเร็จนั้นมีต่ำมากก็ตาม “ให้มันพยายามจริงๆ เถอะ”
พอมารดาไม่คิดจะตำหนิหล่อนเกี่ยวกับเรื่องของนังรสาอีก นางแบบสาวก็เปลี่ยนเรื่องถามถึงเรื่องที่หล่อนกำลังกังวลที่สุดในเวลานี้อีกครั้ง
“มัมคะ เรื่องบ้านนี่จำเป็นต้องขายจริงๆ เหรอคะ”
“ก็จริงน่ะสิ!” คราวนี้เป็นมาริสาบ้างที่ตอบด้วยน้ำเสียงกราดเกรี้ยว ดุดัน “ฉันกลุ้มจะตายอยู่แล้วเนี่ย เว้นแต่แกจะยอมตกลงแต่งงานกับมิสเตอร์กอนซาเลส เขาถึงจะยอมให้เรากู้เงินน่ะสิ!”
เกรซได้ฟังอย่างนั้นถึงกับตาเหลือก แล้วรีบปฏิเสธทันควัน
“ใครจะไปอยากแต่งงานกับไอ้เ*******ูอย่างนั้น! แถมรสนิยมยังน่าสยดสยองอีก!”
คาร์โล กอนซาเลส...เป็นนักธุรกิจที่เป็นคู่ค้ากับบริษัทของบิดาหล่อนมานานปี ทว่ากลับเป็นบุคคลที่น่าขยะแขยงสำหรับหล่อน อีกฝ่ายอายุตั้งสี่สิบปี แก่กว่าหล่อนตั้งสิบห้าปีด้วยกัน มิหนำซ้ำยังเกี่ยวพันกับพวกมาเฟียอีกด้วย ชีวิตหล่อนไม่อยากยุ่งกับคนประเภทนี้ให้เสื่อมเสียอย่างเด็ดขาด!
แต่ดูเหมือนตาแก่นี่กลับชอบหล่อนมากเสียจนพยายามเข้าหาหล่อนอย่างเห็นได้ชัด จนใครๆ ก็ดูกันออกไปเสียหมด
มาริสาได้ยินคำพูดของบุตรสาวแล้วก็อดสะบัดหน้าค้อนใส่
“รสนิยมยังไงก็ต้องทน ถ้าเงินมันหนา!”
ก่อนหน้านี้ที่หล่อนยังไม่รู้สถานะของครอบครัวก็คงจะยื่นมือช่วยอยู่หรอก ทว่าตอนนี้อย่างไรหล่อนก็คิดถึงความสะดวกสบายของตัวเองมาก่อนเช่นเดียวกัน
เห็นมาริสาเงียบเฉย ใช่ว่าหล่อนจะไม่คิดไม่สะเทือนอะไรกับฐานะที่เปลี่ยนไปของตัวเอง กว่าหล่อนจะมาถึงจุดนี้ก็เหยียบหัวคนอื่นขึ้นมาตั้งเท่าไร ถ้าถอยหลังกลับไปก็ใช่ว่าจะทำใจได้... และคาร์โลก็แสดงออกอย่างชัดเจนว่าอาจจะให้หุ้นของบริษัทครอบครัวหล่อนคืนมาถึงยี่สิบเปอร์เซ็นหากเกรซยอมแต่งงานกับเขา...มันทำให้หล่อนอดคิดไม่ได้จริงๆ
“ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย” เกรซร้องอย่างอัดอั้นตันใจ “มันไม่มีวิธีอื่นแล้วหรือไง”
หล่อนในตอนนี้ถึงจะหยิ่งทระนงแค่ไหน ทว่าเมื่อคิดถึงเงินและสถานะนั้นก็อดสะท้านสะเทือนไม่ได้ จึงไม่อาจปฏิเสธได้อย่างเต็มปากเต็มคำได้อีกต่อไป
“ไม่มี” มาริสาตอบอย่างรวดเร็ว “ถ้าแกไม่ทำก็รับสภาพไป ยังไงก็ต้องทำใจให้ได้”
“หนูทำใจไม่ได้หรอกค่ะ!”
“แกก็ต้องหาทางดิ้นรนเอาเอง”
มาริสาตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาและกดดัน ขณะที่เกรซก็มองมารดาอย่างท้าทาย แล้วตอบกลับอย่างหยิ่งผยองว่า
“ได้! เดี๋ยวหนูจะไปหาทางดิ้นรนเอาเองให้ได้เลย!”
๐๐๐๐
- ผู้เขียน
