ตอนที่10
698 คำ
มธุรสาที่จำได้ตั้งแต่แรกแล้วว่าแอชลีย์เป็นหนึ่งในเพื่อนของเกรซได้แต่ใจหายวาบ เพราะหล่อนอุตส่าห์คิดว่าแอชลีย์จะจำตัวเองไม่ได้
หญิงสาวได้แต่ขยับตัวอย่างอึดอัด ขณะที่แอชลีย์ซึ่งนึกเสียดายที่จะไม่ได้ระบายอารมณ์กราดเกรี้ยวนี้ก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างสะใจทันที พร้อมกับพูดว่า
“อ๋อ...ฉันจำเธอได้แล้ว เธอเป็นคนใช้ที่บ้านยายเกรซนี่ โน่น...” เจ้าหล่อนชี้นิ้วไปยังอีกฟากหนึ่งของคลับ ก่อนจะพูดต่อไปว่า “เจ้านายของเธออยู่นั่น แต่ถึงมิสเตอร์แอดดิสันจะให้อภัยเธอ แต่ฉันไม่คิดจะปล่อยเธอไปง่ายๆ นะ ฉันจะให้เกรซลงโทษแก”
เจ้าหล่อนเอ่ยอาฆาต และแน่นอนว่าแอชลีย์ไม่มีวันลืมง่ายๆ มธุรสาจึงได้แต่ก้มหน้าลงแล้วขอโทษอีกครั้ง
“ขอโทษจริงๆ ค่ะ”
เธอเงยหน้าขึ้น แล้วสบตากับชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าเอียนด้วยสีหน้าและแววตาแสดงความเสียใจ ก่อนจะถอนหายใจยาวเมื่อแอชลีย์ยอมปล่อยเธอให้หลุดพ้นจากกรงเล็บของหล่อนในที่สุด
“ไปได้แล้ว”
๐๐๐
“คุณไม่น่าอารมณ์เสียเลย”
เอียนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เขามองตามแผ่นหลังของคนที่ไม่เข้ากับสถานที่แห่งนี้แม้แต่น้อยจนกระทั่งร่างเล็กนั้นหายลับไปในฝูงชนไปในที่สุด
ทว่าถึงจะไม่มีเค้าตำหนิอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ทำให้นางแบบสาวหน้าเสียได้แล้ว แอชลีย์จึงอดที่จะเอ่ยค้านขึ้นมาไม่ได้ว่า
“กับพวกคนใช้แบบนี้ ใจดีด้วยไม่ได้หรอกค่ะ”
“อืม…”
เอียนได้แต่ตอบรับคำแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ของหล่อนในลำคอเท่านั้น ทำให้หญิงสาวที่เริ่มรู้แล้วว่าเขาไม่พอใจก็อกใจสั่นไหวรู้สึกไม่ดีรีบชวนชายหนุ่มให้ออกไปจากคลับเพื่อไปต่อยังสถานที่สักแห่งในค่ำคืนนี้ที่หล่อนกับเขาจะไปมีความสุขด้วยกันในยามปกติ
“งั้นก็ไปกันเถอะนะคะ”
หล่อนเริ่มรุกหาเขามากขึ้น เอาใจเอียนมากขึ้นเพราะเริ่มรู้สึกหวาดหวั่นว่าเอียนอาจจะทิ้งหล่อนไป นับตั้งแต่เขาเลิกคบกับแฟนสาวคนล่าสุดเมื่อสองสามปีก่อน นับตั้งแต่นั้นมาเอียนก็คบผู้หญิงทุกคนด้วยระยะเวลาที่สั้นมาก หล่อนอาศัยว่าตัวเองคือลอว์เรนซ์จึงผลักดันให้มีข่าวออกมาได้บ้างว่าหล่อนขึ้นแท่นเป็นแฟนคนใหม่ของนักธุรกิจทรงอิทธิพลอย่างเอียนได้ แต่ในความเป็นจริงเขาไม่เคยพูดถึงหล่อนในสถานะของแฟนสาวเลยสักครั้ง ไม่เคยออกงานด้วยกันอย่างเป็นทางการเลยสักหน ยิ่งช่วงระยะหลังเอียนก็ปฏิเสธการออกมาพบหล่อนอยู่หลายครั้ง นั่นทำให้หล่อนกังวลเป็นอย่างมาก
หล่อนชอบเอียนมากเสียจนบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก แม้ว่าตอนแรกหล่อนจะสนใจเขาเพราะได้ยินมาว่าเกรซ แมนนิ่งคู่แค้นของหล่อนสนใจเขามากกว่าก็ตาม แต่สุดท้ายก็กลับกลายเป็นว่าหล่อนพ่ายแพ้ให้กับเขาเสียเอง...
“ผมคงต้องขอตัวก่อน” เอียนตอบปฏิเสธพร้อมกับปลดมือเรียวสวยของหล่อนออกจากท่อนแขนของเขา “พรุ่งนี้ผมมีธุระแต่เช้า ยังไงเราค่อยเจอกันอีกทีนะ”
“เอียน”
หญิงสาวร้องออกมาอย่างขัดใจ แต่เอียน แอดดิสันไม่ใช่คนกลับกลอก เขาพูดว่าไม่นั่นก็คือไม่
“ขอโทษด้วย” เอียนตอบหญิงสาวอย่างนุ่มนวล แต่สีหน้ากลับเรียบเฉย “แล้วเดี๋ยวผมค่อยชดเชยวันหลังนะ”
เขาโน้มใบหน้าจูบริมฝีปากหล่อนหนักๆ เป็นการขอโทษอีกครั้งแล้วผละจากไปเลย ไม่สนใจเลยว่าแอชลีย์จะขัดใจมากแค่ไหน
“เอียน”
หญิงสาวได้แต่ร้องเรียกชื่อเขา แต่เอียนไม่หันหลังกลับไปมองหล่อนเลยแม้แต่น้อย ทิ้งให้หญิงสาวยืนเงียบงันด้วยความโกรธอยู่ตรงนั้น
- ผู้เขียน
