นางบำเรอไร้หัวใจ

ตอนที่16

“เธอรู้จักกับเขาได้ยังไงน่ะรสา”

อาเชอร์เอ่ยถามมธุรสาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นทันทีที่เอียน แอดดิสันเดินออกไปจากห้องประชุมเล็กนั้น และนั่นทำให้มธุรสาที่กำลังเก็บเอกสารรวบเข้าแฟ้มที่เธอถือมาด้วย เงยหน้าขึ้นมองผู้เป็นลุงด้วยสายตาสงสัย

“คะ? เอ่อ...” หญิงสาวชะงักนิด ก่อนจะตอบออกไปตามตรง “รสาแค่บังเอิญเจอกับเขาก่อนหน้าจะเข้าห้องนี่เองค่ะ พอดีมีเรื่องนิดหน่อย รสาก็ไม่คิดว่าเขาจะทักรสาแบบนี้”

พอได้ยินคำตอบนั้นอาเชอร์ถึงกับทำหน้าเสียดายอย่างไม่ปิดบัง

“เฮ้อ... เสียดาย ฉันนึกว่าเธอกับเขาสนิทกันมากเสียอีก เอียน แอดดิสันเข้าถึงยากจะตาย แต่ถ้าได้รู้จักเขาแล้วล่ะก็...” เขาหยุดพูดไปนิดก่อนจะเอ่ยต่อไป “คงจะดีไม่น้อย”

คราวนี้เป็นเกวินที่เงียบไปนานเอ่ยขึ้นมาอย่างไม่อยากจะเชื่อเท่าไรนัก

“เจ้าชายจอมโหดนะครับนั่น รู้จักไปแล้วจะดีตรงไหนครับพ่อ”

ในวงการนี้รู้ดีว่าสามพี่น้องตระกูลแอดดิสันนั้น คนที่เคี้ยวได้ยากและไม่เคยเห็นใจใครเข้าขั้นแล้งน้ำใจก็คือเอียน แอดดิสัน การเจรจาธุรกิจกับเขานั้นจะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่าย...เพราะทุกอย่างขึ้นกับผลประโยชน์ทั้งหมด การมาเจรจากับแอดดิสันครั้งนี้ พอเขารู้ว่าเป็นเอียนที่เข้าแทนเอเดรียนหรือแอชตัน ก็รู้ทันทีว่าไม่มีทางที่จะขอประนอมหนี้ได้อีกต่อไปแล้ว...

อาเชอร์ได้แต่หันไปมองลูกชายตัวเอง ก่อนจะตอบอย่างตรงไปตรงมาตามที่ใจคิด

“ก็ดีตรงเขาอาจจะมีใจเอนเอียงช่วยเหลือเราไง แค่นี้เขาก็คิดจะช่วยเราแล้ว เห็นไหม” ผู้สูงวัยกว่าเอ่ยขึ้น เพราะท่าทีของเอียนเมื่อครู่นี้ที่ไม่ได้ปฏิเสธสิ่งที่พวกเขาเสนอขึ้น

ทว่าเกวินค้านออกมาเพราะเขาไม่ได้เห็นสัญญาณอะไรอย่างนี้เลย

“ช่วยอะไรล่ะครับ แค่พูดว่าจะเก็บไปคิดก็หมายความว่าเขาปฏิเสธเราไม่ใช่เหรอ พ่อไปติดต่อคนซื้อบ้านเถอะ ไม่ต้องสนใจคำพูดของยายเกรซหรอก”

ชายหนุ่มพูดอย่างตัดใจ โชคดีที่เขาไม่ได้เป็นคนยึดติดหรือฟุ้งเฟ้อเท่ากับน้องสาว อีกอย่างเขาเองเข้าใจสถานการณ์ในบ้านดีอยู่แล้ว จึงไม่คิดจะยื้ออีกต่อไป ทุกวันนี้ก็ถือว่าเสมอตัวแล้วที่ยังเหลือหนี้อีกนิดหน่อย ขอเพียงแค่ขายบ้านหลังนั้นออกไปได้ก็ถือว่าพวกเขาสามารถเริ่มต้นใหม่ได้

ทว่าอาเชอร์กลับไม่เห็นด้วยกับบุตรชายของตัวเอง เพราะเขารู้จักกับสามพี่น้องแอดดิสันมากกว่า “เฮ้อ... แต่คนอย่างเอียนเด็ดขาดกว่าใครนะ ถ้าเขาบอกว่าจะลองกลับไปคิด บางทีพ่อก็อดมีความหวังไม่ได้”

ทว่าถึงอย่างนั้นเมื่อโดนทักท้วง อาเชอร์ก็ไม่ได้มีความมั่นใจเช่นเดียวกัน

เกวินเองก็เข้าใจบิดา ทว่าถึงอย่างนั้นก็ต้องอยู่กับความเป็นจริง เขาเดินไปหาท่าน ก่อนจะพูดกับท่านว่า

“เราคงต้องอาศัยยิ่งกว่าคำว่าปาฏิหาริย์นั่นแหละครับ”

“…”

“เรากลับกันเถอะครับ” ชายหนุ่มชวนทุกคนกลับ “จะได้วางแผนกันต่อไปด้วยว่าจะต้องทำอะไรต่อไป”

“ก็ได้ๆ”

อาเชอร์ได้แต่ถอนหายใจก่อนจะเดินตามลูกชายไปอย่างคอตก โดยมีมธุรสาเดินตามไปเป็นการปิดท้าย

๐๐๐๐

หลังจากกลับจากบริษัทแอดดิสัน ไฟแนนเชียลด้วยความรู้สึกชวนหดหู่ใจ ทุกคนต่างก็เงียบและคิดเรื่องของตัวเองไป มธุรสาเองก็ไม่คิดจะพูดอะไรออกมา เธอนั่งเงียบคิดถึงงานที่ตัวเองจำเป็นต้องส่งก่อนเที่ยงคืนวันนี้มากกว่า

เมื่อกลับมาถึงบ้าน เธอก็เอ่ยขอตัวกับอาเชอร์และเกวินแล้วเข้าห้องตัวเองที่อยู่ห้องใต้หลังคา สถานที่ที่เป็นพื้นที่ส่วนตัวของเธออย่างแท้จริง ปล่อยให้ครอบครัวแมนนิ่งได้เผชิญหน้ากับปัญหาของพวกเขาเพียงลำพัง

มธุรสาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ขณะที่พยายามตั้งสติทำงาน เธอสลัดภาพดวงหน้าหล่อเหลาร้ายกาจและดวงตาสีเขียวคมกริบบาดใจคู่นั้นให้ไปพ้นจากสมอง ก่อนจะดึงงานของตัวเองออกมาแล้วตั้งต้นทำงานอย่างรวดเร็ว

โชคดีที่เธอคิดจะส่งงานก่อนเวลาอยู่แล้วถึงได้ทำงานไปล่วงหน้าได้เยอะมาก งานในส่วนนี้เหลืออีกไม่เท่าไรเธอก็สามารถสรุปได้เรียบร้อย และนำไปส่งให้กับรุ่นพี่ของเธอได้ก่อนเที่ยงคืนวันนี้ อีกฝ่ายที่เกรงใจเธอจึงบอกว่าถ้าเธอทำงานเสร็จก็ให้โทรศัพท์ไปแจ้งแล้วจะส่งแมสเซนเจอร์มารับเอกสารจากเธอไปเอง มธุรสาไม่จำเป็นต้องถ่อสังขารไปส่งให้ในยามค่ำคืน

หญิงสาวจมจ่อมกับงานตัวเองอยู่นาน ในที่สุดช่วงเวลาห้าทุ่มกว่าๆ การตรวจบัญชีของบริษัทแห่งหนึ่งซึ่งผลิตเสื้อผ้าขายทางออนไลน์ก็เสร็จเรียบร้อย เธอรีบโทรศัพท์ไปแจ้งรุ่นพี่ และไม่ถึงยี่สิบนาทีก็มีคนมารับเอกสารไปจากมือเธอ

มธุรสาบิดไหล่ตัวเองด้วยท่าทางเมื่อยขบไปทั้งเนื้อทั้งตัว เพราะเธอนั่งบนเก้าอี้นานติดกันนานนับสิบชั่วโมงเลยทีเดียว สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจไปอาบน้ำเพื่อเตรียมจะเข้านอนในค่ำคืนนี้

๐๐๐๐

คาร์โล กอนซาเลสนั่งอยู่ภายในห้องทำงานในคลับที่เขาเป็นหุ้นส่วน ชายวัยต้นสี่สิบกวาดสายตามองบัญชีรายรับรายจ่ายประจำเดือนแล้วก็เหยียดยิ้มด้วยความพึงพอใจ

เขาเป็นคนสเปนที่เข้ามาตั้งรกรากตั้งแต่ยังเล็กในแผ่นดินแห่งความเสรีภาพและความเสมอภาคนี้ ทว่าอันที่จริงเขาเองก็รู้ว่าที่นี่ไม่ได้มีเสรีภาพอย่างแท้จริงหรอก ทุกๆ พื้นที่ย่อมมีการแบ่งแยกกันอยู่อย่างเห็นได้ชัด

เสรีภาพนั้นคือเรื่องชวนหัวอย่างหนึ่ง เหมือนการขายฝันที่ไม่มีวันเป็นจริงเท่านั้น

เขาก่อร่างสร้างตัวเองจากการเป็นลูกน้องคนหนึ่งของมาเฟียเจ้าถิ่น ก่อนจะเริ่มไต้เต้าและแยกตัวออกมาทำธุรกิจของตัวเองทั้งบนดินและใต้ดิน ปัจจุบันคาร์โลทำธุรกิจขนส่งเป็นหลักและมีเครือข่ายใต้ดินในการค้าของเถื่อน เขาก็กลายเป็นหนึ่งในกลุ่มผู้มีเงินของสังคมนิวยอร์กซิตี้และเป็นที่นับหน้าถือตาเพราะอำนาจเงินในมือของเขา

คาร์โลเคยผ่านการแต่งงานมาแล้วหนึ่งครั้งและมีลูกกับภรรยาเก่าหนึ่งคน ปัจจุบันเขาส่งเด็กนั่นไปเรียนที่โรงเรียนที่ดีที่สุดในสวิสเซอแลนด์ ส่วนแม่ของเด็ก...เนื่องจากนังนั่นเป็นนกสองหัวและบังอาจสวมเขาให้กับเขาด้วย ตอนนี้มันเลยกลายเป็นหนึ่งในท่อนปูนขนาดใหญ่ที่ถูกหล่อขึ้นเพื่อสร้างท่าเรือส่วนตัวของเขาในอ่าวเม็กซิโก มีชีวิตอยู่ภายใต้ท้องทะเลนั้นไปตลอดกาล...

“ตอนนี้เกรซ แมนนิ่งอยู่ในคลับของเราครับ”

ลูกน้องที่เข้ามารายงานเขาด้วยสีหน้าและน้ำเสียงตื่นเต้นทำให้คาร์โลชะงัก ก่อนจะเหยียดยิ้มออกมา

ช่วงนี้เป็นที่รู้กันทั่วว่าเขากำลังถูกตาต้องใจนางแบบสาวที่มาจากครอบครัวชนชั้นสูง ซึ่งปัจจุบันกำลังอยู่ในสถานะล้มละลายอยู่รอมร่อ ลูกน้องคนสนิทของเขาต่างก็รู้กันเป็นอย่างดี

เขาเจอหล่อนในงานเลี้ยงหนึ่งเมื่อครึ่งปีก่อน เกรซ แมนนิ่งเย้ายวน เฉิดฉาย และฟุ้งไปด้วยฟีโรโมนที่ทำให้หัวใจเขาเต้นอย่างรุนแรง หล่อนประดุจดอกกุหลาบแดงที่แสนเย้ายวน ดวงหน้าสวยจัดโดดเด่นของหล่อนตรึงอยู่ในสมองของเขา

และคาร์โลมองหล่อนปราดเดียวก็รู้...หล่อนเป็นผู้หญิงที่เขาตามหามาตลอด

เต็มไปด้วยความปรารถนาอันร้อนแรงและยากที่จะหยุดยั้ง

หล่อนทำให้เขาอยากกำราบให้เชื่อง บีบให้หล่อนอยู่ภายใต้กำมือของเขาและทำให้หล่อนต้องยอมจำนน วิ่งวนอยู่ในฝ่ามือของเขาเท่านั้น

ไม่อาจไปจากเขา...และเชื่องกับเขายิ่งกว่าสุนัขเสียอีก...

“ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน”

“ห้องวีไอพีหนึ่งครับ เธอมากับเพื่อนและเธอต้องการพบคุณด้วยครับมิสเตอร์กอนซาเลส”

“จัดเครื่องดื่มไปรับรองเธอ อ้อ...อย่าลืมใช้ ‘ไอ้นั่น’ กับเธอด้วย” คาร์โลรีบสั่งอย่างฉับไว หัวใจเต้นกระหน่ำอย่างตื่นเต้น เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่หล่อนมาหาเขาอย่างนี้

หรือที่เขาตกลงกับมารดาของหล่อนได้ผลแล้วในยามนี้...

ทว่าถึงมันจะไม่ได้ผล คืนนี้เขาก็จะทำให้มันได้ผลอยู่ดี ‘ไอ้นั่น’ จะทำให้หล่อนไม่อาจปฏิเสธเขาได้ หล่อนจะเป็น ‘ทาส’ ของเขาโดยสมบูรณ์ ซึ่งก็ช่วยไม่ได้เพราะหล่อนอยากจะเดินเข้ามาในกำมือของเขาเอง!

อา... เขาจะเล่นกับหล่อนสักกี่เดือนดี หรือจะแต่งงานกับหล่อนก่อน จากนั้นค่อยเก็บหล่อนเอาไว้เป็นของเล่นให้สะใจ อย่างไรสถานะของหล่อนก็เอื้อประโยชน์ให้เขาอยู่ไม่น้อย...

“ได้ครับ”

ลูกน้องของเขารับคำอย่างว่องไว ขณะที่คาร์โลกลับโทรศัพท์หาเกรซอย่างรวดเร็ว เขารอไม่นานหญิงสาวก็รับสาย

๐๐๐๐