ตอนที่19
1371 คำ
“งั้นเรากลับมาพูดเรื่องเดิมกันดีกว่าเนอะ...แล้วเธอจะทำยังไงกับอีตากอนซาเลสดีล่ะ แม่เธออยากให้แต่งงานกับเขานี่”
หญิงสาวเอ่ยถามไปให้ไกลจากเรื่องของคาร์โลแทน แต่ดูเหมือนหล่อนจะเลือกหัวข้อผิด เพราะเกรซก็ยังคงทำหน้าหงิกอยู่ดีในระหว่างที่ตอบเสียงห้วนว่า
“ฉันไม่ได้ชอบตาแก่นี่สักหน่อย!”
คนที่หล่อนชอบมีเพียงคนเดียวเท่านั้น! ต้องเอียน แอดดิสันเท่านั้นคือคนที่หล่อนปรารถนาและหมายปองที่สุด!
แต่เขากลับ...
“แต่เธอก็รู้ว่าเอียนน่ะ...”
เซียร่าอ้อมแอ้มพูดขึ้นมา เพราะถึงอย่างไรตอนนี้ก็ต้องยอมรับว่ายากที่เกรซจะเข้าหาเอียนได้อยู่ดี
“แล้วยังไง” ทว่านางแบบสาวไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย “อย่าลืมสิว่าตอนนี้เอียนน่ะทิ้งยายแอชลีย์ไปแล้ว ฉันก็มีสิทธิ์อยู่แล้ว!”
ถ้าไม่ใช่เพราะกฎของกลุ่มบ้าบอนั่นที่ว่าจะไม่แย่งผู้ชายของคนในกลุ่ม ป่านนี้หล่อนคงลงมือแย่งไปแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเกรงว่าคนอื่นๆ นอกเหนือจากเซียร่าจะมองหล่อนในทางไม่ดี อย่างไรเสียการอยู่ในกลุ่มสาวๆ พวกนี้ก็มีประโยชน์กับหล่อนมากอยู่ เกรซจึงไม่โง่แสดงออกอะไรนอกหน้าผลีผลามจนทำให้ตัวเองเสียไปด้วยหรอก
“ฉันก็ลืมไปเลย” เซียร่าเอ่ยขึ้น สงสัยตอนนี้หล่อนชักจะเมาเกินไปแล้วล่ะมั้ง “...งั้นก็เป็นโอกาสของเธอแล้วสิ”
หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกับหลิ่วตาให้อีกฝ่ายอย่างล้อเลียน ขณะที่เกรซก็เชิดหน้าอย่างภาคภูมิใจ พร้อมกับเอ่ยต่อไปว่า
“ใช่... ฉันเลยต้องหาวิธีกำจัดตาแก่นั่นออกไปก่อน เกิดมาทำอะไรผิดหูผิดตาแล้วทำให้เอียนเข้าใจผิดจนฉันไม่ได้คบกับเอียนไม่ได้หรอก”
“งั้นเธอจะทำยังไงล่ะเกรซ”
เซียร่าได้โอกาสถามในทันที และนางแบบสาวก็หัวเราะคิกคักอย่างเจ้าเล่ห์แล้วเอ่ยขึ้นมาว่า
“ฉันมีแผน...แล้วก็เริ่มทำตามแล้วด้วย”
“แผนอะไรของแกกัน”
“แผนกามเทพไง”
คำตอบนั้นทำให้เซียร่าขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจนัก
“กามเทพอะไร?”
“คืออย่างนี้...”
หล่อนเหยียดยิ้มกว้าง ก่อนจะเริ่มเล่าแผนการของตัวเองออกมาพร้อมกับชูยาที่หล่อนเตรียมเอาไว้ขึ้นโชว์เซียร่า มันเป็นสารเสพติดที่กระตุ้นให้เกิดอารมณ์ทางเพศอย่างรุนแรง แน่นอนว่าหล่อนจะจัดการให้คนที่หล่อนเกลียดทั้งสองคนได้กินยานี้แล้วอยู่ด้วยกัน
จากนั้นหล่อนก็จะสามารถพูดได้อย่างเต็มปากกับมารดาว่านังรสามันแย่งคาร์โลไป และหล่อนไม่มีวันใช้ผู้ชายร่วมกับคนอย่างมัน หล่อนก็จะไม่โดนแม่บีบบังคับ ขณะที่คาร์โลถ้ายังมีสามัญสำนึกก็ไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับหล่อนอีก เพราะหล่อนเป็นพี่สาวของผู้หญิงที่เขาเพิ่งมีเซ็กซ์ด้วยอย่างเร่าร้อนรุนแรงคนนั้น
และที่สำคัญคือหล่อนก็ได้ทำลายนังรสา แม่นางฟ้าผู้อารีย์จอมปลอมของเกวินเสียที!
หล่อนรู้ว่ามันยังเป็นสาวเวอร์จิ้นที่ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายคนไหนมาก่อน และหล่อนก็ปรารถนาดีต่อมันด้วยการสนองให้มันได้ขึ้นสวรรค์กับมหาเศรษฐีสักคน และตาแก่กอนซาเลสนั่นก็อาจจะเมตตามันด้วยการรับมันไปเป็นนางบำเรอสักเดือนสองเดือนก็เป็นได้!
เมื่อเกรซเล่าทุกอย่างที่คิดให้เพื่อนสนิทฟัง เซียร่าถึงกับร้องอุทานออกมาดังลั่นเมื่อฟังจนจบ
“ยายเกรซแกชั่วร้ายมาก!”
เกรซเหยียดยิ้มมุมปาก ก่อนจะเชิดหน้าด้วยมาดของนางพญาแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเชิดหยิ่งว่า
“ก็บอกแล้วว่าอย่าทำให้ฉันเกลียด ฉันจะตามจองล้างจองผลาญมันให้หมด!”
หลังจากนั้นเมื่อมองนาฬิกาหล่อนจึงพบว่านี่ใกล้ได้เวลามธุรสามาถึงแล้ว หญิงสาวจึงไล่ให้เซียร่ากลับไปก่อน ส่วนหล่อนจะอยู่รับมือจัดฉากทั้งหมดนี้เอง
เซียร่าเองไม่ได้อยากเกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนี้มากนักจึงรีบเอ่ยลาเกรซแล้วออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เกรซอยู่ภายในห้องวีไอพีนั้นเพียงลำพัง...
๐๐๐๐๐
ก่อนหน้านั้นเล็กน้อย...
มธุรสาชะงักอยู่หน้าห้องที่ประตูเปิดแง้มเอาไว้ไม่ได้ปิดสนิทเมื่อได้ยินเสียงอีกฝ่ายพูดถึงชื่อของตัวเอง ตอนแรกหญิงสาวคิดจะเคาะประตูส่งเสียงเตือนเกรซว่าหล่อนมาถึงแล้ว
จะดีจะร้ายอย่างไร หล่อนก็ไม่อยากให้เกรซพูดถึงหล่อนเสียๆ หายๆ ต่อหน้าคนนอก แม้ว่าหล่อนจะชินแล้วก็ตาม หล่อนอยากให้เรื่องนี้เป็นเรื่องภายในบ้านและเอียน แอดดิสันไม่จำเป็นต้องมารับรู้อะไร
ทว่าหล่อนไม่อาจทำเช่นนั้นได้เพราะเอียนยึดจับข้อมือหล่อนเอาไว้แน่นไม่ให้หล่อนส่งเสียงอะไร ระหว่างนั้นคนข้างในที่ไม่รู้ตัวเลยว่าหล่อนกับเอียนได้ยินที่พูดทั้งหมดก็พร่างพรูความหยาบคายออกมาไม่ขาดสาย
มธุรสาถึงกับตื่นตระหนก ใบหน้าร้อนผ่าว และทั่วทั้งตัวชาวาบไปกับแผนการอันชั่วร้ายของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่สาวของหล่อน...เป็นครอบครัวเดียวที่หล่อนมี
ทว่าเกรซกลับเกลียดชังหล่อนถึงเพียงนี้
เพราะความเกลียดมากขนาดนั้นถึงได้คิดจะทำลายหล่อนอย่างย่อยยับและการทำอย่างนั้นไม่ต่างจากฆ่าหล่อนให้ตายทั้งเป็นซึ่งเกรซก็รู้ดีแต่ก็ยังทำ
ถ้าไม่เป็นเพราะเอียนห้ามหล่อนเอาไว้ มธุรสาไม่รู้เลยว่าตัวเองจะเดินเข้าไปสู่กับดักของเกรซแล้วพรุ่งนี้หล่อนจะมีชีวิตอย่างไร...
ดวงตาของหญิงสาวแสบร้อนและพร่ามัว หัวใจเจ็บแปลบจนแทบจะทนไม่ไหว หญิงสาวถอยห่างจากประตูขณะที่สองสาวข้างในหัวเราะคิกคักกันอย่างหวานชื่น
“ยังจะเข้าไปอีกไหม”
เอียนถามหล่อนเสียงเบา เขาเองมีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาเช่นเดียวกัน คิ้วเข้มเหนือดวงตาคมสีมรกตขมวดมุ่น แวบหนึ่งในดวงตาของเขาหล่อนเห็นความสงสารอยู่ในนั้น
แต่มธุรสาไม่ต้องการความสงสาร
หญิงสาวปัดมือเอียนที่จับข้อมือตัวเองออกขณะที่ก้าวถอยห่างจากประตู
มธุรสาไม่ตอบคำถามของเอียน แต่กลับเลือกที่จะหันหลังให้ทั้งเขาและประตูบานนั้น จากนั้น...หญิงสาวก็เดินจากไปอย่างเงียบงันโดยไม่แม้แต่จะเหลียวหลังกลับไปมอง
ภาพแผ่นหลังเล็กบอบบางทว่ากลับคู้ลงราวกับแบกของหนักบนสองบ่าเล็กนั้นทำให้เอียนวูบหนึ่งสงสารจับใจและอยากจะวิ่งตามออกไป ทว่าเขาไม่ได้ทำอย่างนั้น เอียนทำได้แต่เดินออกไปจากที่ตรงนี้ด้วยอีกคน
แต่ถึงอย่างนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็อยู่ในความทรงจำของเขาทั้งหมด และนั่นทำให้เขาไม่สบายใจเอาเสียเลย
เอียนรู้มาบ้างว่าผู้หญิงในห้องนั้นกำลังถูกคาร์โล กอนซาเลส มาเฟียเจ้าถิ่นหมายตาอยู่
เขากับคาร์โลก็ออกจะเป็นมิตรกันดีอยู่...ดูเหมือนเขาควรจะชี้แนะบางอย่างให้คาร์โลรู้และระวังตัวไว้บ้างก็ดีเหมือนกัน
มหาเศรษฐีหนุ่มเหยียดยิ้มมุมปาก ดวงตาฉายประกายเยียบเย็นขณะที่กดโทรศัพท์มือถือโทร.ออกหาคนที่ตัวเองเพิ่งคิดถึง ไม่นานอีกฝ่ายก็รับสาย
เอียนเอนหลังพิงกำแพงทางเดิน ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงแจ่มใสผิดกับสีหน้าของเขาว่า
“สวัสดีมิสเตอร์กอนซาเลส ผมเอียน แอดดิสันเอง...ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณนิดหน่อย เปล่าหรอก...ไม่ใช่เรื่องงานอะไร แต่เป็นเรื่องส่วนตัวนิดหน่อย”
“…”
“ครับ...เกี่ยวกับคนที่คุณหมายตาเอาไว้น่ะ”
- ผู้เขียน
