ห้องพักชั้นบน
เพียะ!
อ๊าาาาก์
"เธอกล้าดียังไง วางแผนสกปรกมาทำร้ายคนของฉัน" ผมไม่ปล่อยเอาไว้ตรงดิ่งเข้ามายังห้องของเพียงฟ้าทันที "โสรยาเล่าทุกอย่างให้ฟังแล้วเธอมีอะไรจะแก้ตัวอีก"
"เฮียใหญ่อย่าไปเชื่อมันนะคะ มันต่างหากที่อิจฉาเด็กหมี่เกี๊ยวนั่น ยัยโสรยาต่างหากที่เป็นคนทำ"
"คนนั้นก็โยนให้คนนี้ คนนี้ก็ป้ายสีให้คนนั้น สำหรับเรื่องนี้ต้องมีใครสักคนถูกลงโทษ แต่ฉันสั่งไล่โสรยาให้พ้นจากค่ายเรียบร้อยแล้ว"
"อะ อะไรนะคะ? เฮียใหญ่ไล่โสรยาออก เป็นเด็กอันดับต้นที่ทำกำไรให้ของค่าย เฮียใหญ่บ้าไปแล้วหรือไง ทำไมถึงหลงอีนางบำเรอนั่นจนหัวปักหัวปำ"
หมับ!
มือหนาของเฮียใหญ่คว้ารวบต้นคอกอดกระชากเพียงฟ้าที่นั่งอยู่เบื้องล่างขึ้นมา เท้าของเธอเขย่งจนแกว่ง เนื่องจากร่างเล็กทำให้ไม่สามารถขัดขืนแรงบีบที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนแทบหายใจไม่ทัน
น้ำเสียงดุดันพูดจริงจัง
"ถ้าพูดถึงนางบำเรอ ฉันกับหมี่เกี๊ยวเราเอากันมาก่อ
