ร่างบอบบางกำลังถูกรุกราน หมี่เกี๊ยวโดนเฮียใหญ่กระชากลากเข้ามายังห้องทำงาน เธอพยายามต่อสู้ดิ้นรนจนกระทั่งผลักอกแกร่งของเขาเซไปติดกับประตู
ยังไม่ทันที่จะได้โต้เถียงอาการผิดปกติก็ส่อแวว
อ๊วกกก~อ๊วกกก
แน่นอนว่าเหตุการณ์นี้ทำให้เฮียใหญ่ตกใจ เขารีบพยุงหมี่เกี๊ยวไปนั่งตรงโซฟา แม้ว่าตัวเล็กจะสะบัดแขนเพื่อหลุดพ้นพันธนาการก็ตาม
"เธอไม่สบายหรือหมี่เกี๊ยว" ผมทำตัวไม่ถูกรีบส่งคำถาม "เป็นอะไรทำไมเธอถึงไม่บอกฉัน"
"ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้นะคะ น..หนูไม่อยากเจอหน้าเฮียใหญ่ มันเหม็น ฮึกกก"
"ฉันอาบน้ำแล้วนะ"
"บอกว่าให้ออกไปไงคะ!"
"ฉันจะยอมเชื่อฟังก็ต่อเมื่อเธออธิบายให้ฉันเข้าใจ ว่าทำไมถึงทิ้งกันในวันที่ฉันล่มสลาย"
หรือว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาผมรักหมี่เกี๊ยวข้างเดียว แต่ก็นั่นแหละผมไม่เคยพูดว่ารักสักครั้ง
แต่หัวใจของผมมันมีหมี่เกี๊ยวตั้งแต่วันแรกที่เราพบเจอกัน
เรียกว่าหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้นก็ได้
"หนูไม่อยากเป็
