จวิ้นอ๋องในยามนี้ไม่สนใจสิ่งรอบข้างแล้ว โดยเฉพาะสตรีที่คอยแต่พูดด้วยไม่หยุดปาก เขารู้สึกรำคาญนางเป็นอย่างมาก เพราะองค์หญิงห้าบังคับม้าเข้าใกล้จนเกินไป ทว่าเขาก็ไม่อาจสลัดนางหลุดได้ จึงต้องข่มอารมณ์เอาไว้อย่างถึงที่สุด คอยใช้สายตาชำเลืองมองคู่สามีภรรยาที่อยู่ด้านหลัง เขาอยากรู้เหลือเกินทั้งคู่คุยอันใดกัน เพราะท่าทางของหานซูอันดูเป็นมิตรกับใต้เท้าหนุ่มมากขึ้น ไม่เหมือนแต่ก่อน ด้านสองสามีภรรยาในนาม เถาอวี้หรานกำลังหาโอกาสปรับความเข้าใจกับนาง ในเรื่องที่บิดาตนส่งมือสังหารมาลอบเอาชีวิตนาง ตั้งแต่รู้เรื่องเขาก็ยังไม่ได้กล่าวขอโทษเลย ยามนี้ทั้งคู่จึงอยู่รั้งท้ายกลุ่ม บังคับม้าเดินกันอยู่ด้านหลังสุด เพราะเรื่องที่จะกล่าวไม่อาจให้ผู้อื่นล่วงรู้ด้วย “ขอบใจที่เจ้าให้โอกาสพี่ได้กล่าวคำขอโทษแทนท่านพ่อ และเรื่องราวทั้งหมดที่มันเกิดขึ้น” อวี้หรานรู้สึกอย่างที่เอ่ย แววตาเขาดูเศร้าลงเป็นอย่างมาก ซูอันเ