องค์ชายสามต้องกล้ำกลืนฝืนทนเป็นอย่างมาก ทว่าเป็นเพราะเขาที่ประมาทจนเกินไป และเป็นคนเลือกวิธีเหล่านี้เอง จึงพ่ายแพ้การแข่งขันอย่างน่าอับอาย
แต่อีกสองวันข้างหน้ามันไม่มีทางเป็นเช่นนี้แน่ การล่าสัตว์เขาเชื่อว่าตนคุ้นเคยกว่าใคร โดยเฉพาะสัตว์ที่ดุร้ายอย่างเจ้าดำทมิฬซึ่งถูกขนานนามว่าดุร้ายที่สุดในแถบนี้ เขาจะต้องล่ามันมาให้ได้ เพื่อประกาศศักดิ์ดาให้คนแคว้นเหลียงได้เห็น ถึงยามนั้นเสียงหัวเราะเย้ยหยันที่ยังดังก้องหูต้องเงียบลง
“เอาล่ะ กลับไปพักผ่อนเถอะ ทุกคนเหนื่อยกันมามากแล้ว หายไวไวนะองค์หญิง” ฮ่องเต้เอ่ยตัดบทขึ้น
“เช่นนั้นกระหม่อมและน้องหญิงขอทูลลาพ่ะย่ะค่ะ” สองพี่น้องโค้งคำนับให้กษัตริย์ต่างแคว้นแล้วก็เดินเลี่ยงออกไป
“พวกเจ้าก็กลับไปพักเถิด วันนี้ทำได้ดีกันจริง ๆ” เอ่ยชมองครักษ์ของจวิ้นอ๋องที่ลงแข่งในรอบนี้ด้วย ก่อนจะหันมาหาบุตรสาวสหายที่ยืนอยู่มิไกล “ซูอันประเดี๋ยวอาจะส่งของรางวัลไปให้เจ้
