ยามโหย่ว [17:00-18:59]
งานเลี้ยงในค่ายล่าสัตว์จัดขึ้นอย่างเรียบง่าย ถึงกระนั้นก็ยังมีนางรำและดนตรีมาแสดงให้ชม สมกับเป็นงานของราชวงศ์ อาหารการกินมีครบหมด ตรงกลางลานมีกวางตัวใหญ่ถูกย่างรมควันหอมฉุย พาให้คนที่มองอยู่ต้องกลืนน้ำลายตามกันเป็นพรวน หนึ่งในนั้นก็หานซูอันนี่แหละ
นึกไม่ถึงจริง ๆ ว่าตนจะได้มาอยู่ในบรรยากาศและสถานที่เช่นนี้ได้ มันเหมือนชีวิตที่ขาดหายไปในยุคปัจจุบันถูกชดเชยอย่างไรไม่รู้ ต่างกันก็แค่ความทันสมัยไม่มีก็เท่านั้น ทว่าเป็นแบบนี้ก็ดี เพราะนางก็ไม่ใช่คุณหนูอะไรติดผจญภัยเสียด้วยซ้ำ
“อยากกินหรือ” อวี้หรานเดินเข้ามายืนเคียงข้างกัน
“อืม ข้ายังไม่เคยกินเนื้อกวางย่างเลย” ตอบไปตามจริง ตานางก็ยังคงจับจ้องไปที่กวางตัวโตที่ถูกจับหมุนไปมา
“หึหึ ประเดี๋ยวสุกแล้วพี่จะเอามาให้นะ” บอกเสียงทุ้มอ่อน คนตัวเล็กก็หันมายิ้มให้ เพราะนางเริ่มปล่อยวางเรื่องเก่าแล้ว
และมันก็ทำให้ใครบางคนที่มองอย
