ความเงียบปกคลุมอีกครั้ง คนที่เอนหลังพิงผนังลุกขึ้นนั่งตัวตรงหันมามองผู้ที่เอ่ยถามประโยคเมื่อครู่ทันที ความสับสนวิ่งพล่านทั่วหัว นึกไม่ถึงว่าจะได้ยินคำพูดเช่นนี้จากปากเขา หรือจวิ้นอ๋องจะระแคะระคายเรื่องนี้มานานแล้ว
“ว่าอย่างไร เจ้าไม่ใช่หานซูอันคนเดิมใช่หรือไม่ เป็นคนที่มีใบหน้าเหมือนนางที่ข้ามมิติมา หรือเป็น…เอ่อ…วิญญาณมาสิงสู่ร่างของนาง” ประโยคหลังน้ำเสียงเขาติดขัดชัดเจน
คนฟังก็ได้แต่นิ่งไป เพราะข้อสัณนิษฐานของจวิ้นอ๋องช่วงท้ายมันถูกต้อง แล้วถ้านางยอมรับมันจะเกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ เขาจะให้หมอผีมาขับไล่นางหรือเปล่า หรือมองว่าตนไม่ดีหรือไม่
ร่างแกร่งขยับเข้ามาใกล้จนห่างกันแค่ปลายเข่า ใจดวงน้อยเต้นรัวราวกลองศึก นึกกลัวไปต่าง ๆ นา ๆ
ซูอันตั้งคำถามในใจ เพราะเหตุใดกันยามที่นางอยู่ใกล้เขา ร่างกายที่เคยแข็งแรงถึงได้อ่อนปวกเปียกเหมือนคนไร้กำลัง พออีกฝ่ายเข้าใกล้ แม้แต่มือไม้มันก็หาที่วางไม่ได้
