ยามโหย่ว [17:00-18:59]
จวิ้นอ๋องเดินออกมายังรถม้าที่จอดรออยู่หน้ากระโจม เขากำลังมองหาหานซูอัน เพราะเห็นแค่สาวใช้นางเท่านั้น
“อยู่บนรถม้ากับองค์ชายแล้วพ่ะย่ะค่ะ” เฉาฟู่รายงาน ทำให้จวิ้นอ๋องรู้สึกหวุดหงิดขึ้นมา ทว่ายังไม่ทันได้ก้าวเท้า เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาทำให้เขาต้องหยุดอยู่ที่เดิม
“ท่านอ๋อง หม่อมฉันคงไม่ได้มาช้าจนเกินไปนะเพคะ” เสียงหวานเอ่ยขึ้น ดังพอให้คนบนรถม้าสนใจเปิดม่านออกมาดู
“นางคืออาจารย์หลินที่จะมาสอนเจ้ารำกระบี่” มู่ฟานรีบเอ่ยเมื่อเห็นสตรีตรงหน้ามีท่าทางสนใจมาก
“งั้นหรือ” ตอบรับเสียงเบา ทว่านางก็ยังไม่ปิดม่านลง เพราะอยากรู้ว่าสองคนด้านล่างจะคุยอันใดกัน ท่าทางหญิงสาวคงพึงใจจวิ้นอ๋องมาก ถึงได้เหนียมอายอย่างเห็นได้ชัด
“ถึงไม่ทันคนของข้าก็รออยู่แล้ว เดินทางเถอะประเดี๋ยวจะมืดค่ำ” เอ่ยจบซีหนานก็เดินมาขึ้นรถม้า ทำให้เห็นว่ามีใครกำลังมองอยู่ ‘นึกไม่ถึงว่านางจะสนใจเรื่องของผู้อื่นด้
