เว่ยอ๋องเห็นเพียงใบหน้าของนางที่ยื่นออก พร้อมกับมือขาวที่โบกเรียกเขาให้เขาไปหา เขาก็เร่งฝีเท้าเข้าไปทันที
“ประเดี๋ยวก่อน ให้ดูเพียงครู่เดียว แล้วข้าจะเปลี่ยนกลับแล้ว เข้าใจหรือไหม” นางดันตัวเขาไว้ ไม่ให้เข้ามาใกล้นางมากเกินไปหากยังไม่รับปากนาง
“เข้าใจแล้ว” เขากลืนน้ำลายลงคออยากยากลำบาก แต่ก็ตื่นเต้นไม่น้อยที่นางจะสวมชุดเมื่อครู่ให้เขาได้ดู
เยว่ชิงยื่นขายาวเรียวออกมาจากห้องด้านข้างก่อน เพียงแค่เรียวขาขาวของนาง เว่ยอ๋องก็ในสั่นสะท้านเสียแล้ว
นางมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเขาเต็มตัว มือทั้งสองของนางปิดอยู่ที่หน้าอก เพราะชุดของซูหนี่แทบจะทำให้หน้าอกของนางล้นออกมาจนไม่มีสิ่งใดปกปิด
“ชิงชิง” เว่ยอ๋องเผลอเลียริมฝีปากของเขา สายตาของเขามิอาจละไปจากภาพสาวงามตรงหน้าได้เลย
ชุดลูกไม้สีแดง ที่เผยทุกส่วนเว้าส่วนโค้ง ยิ่งให้เยว่ชิงเหมือนนางจิ้งจอกที่พร้อมจะดูดกลืนวิญญาณของบุรุษที่ได้เห็นนางในสภาพนี้
เชือก
