บทที่ 4 ยังร้ายให้เธอเกลียด03
753 คำ
“ถึงตบผม ผมก็ไม่เปลี่ยนความคิด ฝากไปบอกคนของคุณย่าด้วย อย่าคิดจะเป็นชู้กับใคร”
ว่าจบชายหนุ่มก็ยกมือขึ้นพนมไหว้เพื่อลากลับก่อนจะสาวเท้าออกมาจากบ้าน ปล่อยให้ขวัญเกล้ากัดฟันกรอดกับคำพูดของภาม พลางคิดว่าผู้ชายคนนั้นยังใช่หลานของเธออยู่หรือไม่ ทำไมถึงร้ายกาจเยี่ยงนี้
เธอทั้งรู้สึกผิดหวังพร้อมกับมีความเสียใจอยู่เต็มอกที่เรื่องราวมันถลำลึกมาถึงขนาดนี้ ส่วนหนึ่งมันก็เป็นเพราะเธอ
ด้านอัครัฐตอนนี้ก็ได้พากีรกานและลักษณ์นารากลับมาส่งถึงหน้าบ้านแล้ว
“กั้งขอบคุณพี่อัคมากนะคะที่พายัยหนูไปโรงพยาบาล แถมยังพาไปซื้อของเล่นแบบนี้อีก”
พร้อมกับมองข้าวของที่อยู่ในมือของตนเอง ส่วนลักษณ์นาราก็ถูกวิภา คนสนิทของขวัญเกล้า พาเข้าบ้านไปแล้ว และท่านก็มอบหน้าที่ให้ช่วยหล่อนดูแลเหลนของท่าน
“กั้งขอบคุณพี่มาตลอดทางแล้วนะ กั้งก็รู้ว่าพี่เต็มใจ”
“พี่อัค กั้ง...”
เธอรู้ว่าพี่ชายคนนี้คิดอย่างไรกับตน และก็รู้สึกกังวลใจกับมัน เพราะไม่อยากจะทำให้คนดี ๆ แบบอัครัฐต้องมาเสียใจและต้องมารอ ทั้งที่เธอก็ไม่ได้คู่ควรกับอีกฝ่ายสักนิด
“อย่าคิดมากเรื่องความสัมพันธ์ พี่ไม่เคยหวังอะไรมาก พี่แค่อยากทำให้กั้งมีความสุข”
อัครัฐยิ้มให้ เพราะแค่เพียงอยู่ใกล้กับกีรกานเขาก็มีความสุขแล้ว ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะใด เพราะสำหรับเขาความรักมันคือการให้ และได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข ก่อนจะยื่นมือไปลูบหัวของคนที่คิดมาก
“แต่พี่อัคอาจจะรอเก้อ กั้งไม่อยากจะมีใครใหม่” บอกไปตามจริงเพราะไม่อยากจะให้ความหวังกับอัครัฐ ด้วยรู้ตัวเองดีว่าไม่สามารถรักใครได้อีก
“พี่ยังเต็มใจรอ แม้ผลลัพธ์จะออกมาแย่”
เขารับรู้เรื่องราวของกีรกานกับภามดี และตลอดมาก็ไม่เคยล้ำเส้นเกินกว่าฐานะพี่ชาย แต่หากสุดท้ายเส้นทางรักของคนทั้งคู่มันกลายเป็นเส้นขนาน เขาก็อยากจะเป็นคนที่ได้ดูแลกีรกานต่อไป แต่หากคนทั้งคู่ยังเดินต่อไปด้วยกันได้ เขาก็ยินดี
“แต่...”
กลีบปากนุ่มยังคงพยายามจะค้าน เพราะกลัวว่าสุดท้ายพี่ชายคนนี้จะเจ็บหนัก และเธอคงจะต้องรู้สึกผิดไปตลอด
“ไม่มีแต่ทั้งนั้นล่ะกั้ง เข้าบ้านเถอะ” ไม่พูดเปล่ายังยื่นมือไปบีบแก้มของกีรกานคล้ายต้องการจะหยอกเพื่อทำให้อีกฝ่ายยิ้มออกมา โดยได้มีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องอยู่ สายตาคู่นั้นวาววับอย่างขุ่นเคือง สองมือกำแน่น และคนทั้งสองที่พูดคุยกันอยู่ก็ไม่ได้รู้เลย
“ค่ะ”
หล่อนได้แต่รับคำเพราะไม่อยากจะทำให้อัครัฐลำบากใจ แต่ที่จริงแล้วอยากจะพูดให้เขาหยุดที่จะรอ พลางยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณเขาอีกหนและหมุนตัวกลับเข้าไปในบ้าน
เมื่อได้ยินเสียงรถของชายหนุ่มแล่นออกไปจากบ้าน ลมหายใจร้อน ๆ ก็ถูกพ่นออกมาจากจมูกโด่ง เพราะกีรกานไม่อาจจะทำใจให้สบายได้ในเรื่องนี้ หล่อนอยากให้อัครัฐได้เจอคนดี ๆ ไม่ใช่มารอทั้งที่เธอเองก็รู้ว่ามันไม่มีทางที่จะเปลี่ยนความสัมพันธ์จากพี่ชายมาเป็นคนรักได้
พอช่วงประมาณสองทุ่มตรง กีรกานก็กลับเข้ามาในห้องนอนพร้อมกับเข้าไปอาบน้ำเพื่อชำระร่างกายและตั้งใจเข้านอนเลย แต่เพียงออกมาจากห้องน้ำ
หญิงสาวก็ต้องเม้มกลีบปากแน่น ก้อนเนื้อในทรวงมีอัตราการเต้นไม่คงที่ เพราะเจอใครบางคนนั่งอยู่ที่เตียงนอนของเธอและจ้องมองด้วยสายตาแข็งกระด้างดูน่ากลัวไม่น้อย
“เข้ามาห้องกั้งได้ยังไงคะ” เพราะจำได้ว่าล็อกห้องอย่างดีแล้ว แต่ทว่าคนถูกถามกลับไม่ได้สนใจจะตอบ
“ลูกอยู่ที่ไหน” กีรกานก็เงียบไม่ตอบคำถามกลับไปเช่นกัน จนภามถามเป็นรอบที่สองและน้ำเสียงในครั้งนี้ก็กดต่ำจนน่าขนลุก
“ฉันถามว่าลูกอยู่ที่ไหน”
- ผู้เขียน
