บทที่ 4 ยังร้ายให้เธอเกลียด04
661 คำ
เพราะปกติแล้วกีรกานและลูกจะนอนด้วยกันเสมอไม่ว่าจะอยู่ที่บ้านหลังไหน เพราะลักษณ์นาราค่อนข้างติดแม่มาก แถมชายหนุ่มยังลุกขึ้นจากเตียงแล้วก้าวเท้าเข้าไปใกล้หญิงสาวอย่างคุกคาม จนกีรกานต้องขยับตัวหนี ทำไมวันนี้ถึงรู้สึกกลัวเขาจนขนลุกซู่ มันคงจะเป็นเพราะสายตาของภามที่ไม่ได้เย็นชา แต่ดูวาววับราวกับพวกยักษ์พวกมารที่กำลังโกรธ
“วันนี้คุณท่านเอายัยหนูไปนอนด้วยค่ะ”
คนตัวเล็กไม่กล้าจะปิดปากเงียบต่อเมื่อเห็นสายตาคู่คม เพราะมันทำเธอเสียวสันหลังวาบแล้วพูดต่อเสียงเครือ เพราะความปวดร้าวที่แทงเข้ามายามคิดว่าเหตุผลที่ภามมาหากันก็เพราะเรื่องใด
“ถ้าอยากจะคุยเรื่องหย่า เอาไว้คุยกันวันพรุ่งนี้ค่ะ เชิญออกไปจากห้องนอนของกั้ง” พร้อมกับคิดไปว่าที่เขาเข้ามาหาหล่อนในยามวิกาลขนาดนี้ก็คงเพราะอยากจะหย่าเต็มทีแล้ว
“อยากจะหย่าแล้วไปอยู่กับพี่อัคใจจะขาดล่ะสิ” ผู้บุกรุกเค้นเสียงถามพร้อมกับก้าวพรวดจนตอนนี้ไปยืนต่อหน้าเจ้าของห้อง ซึ่งกีรกานก็หนีต่อไม่ได้แล้ว ในเมื่อหล่อนถอยมาชนกับกำแพงห้อง
ประโยคยืดยาวที่หลุดออกมาจากปากของภามทำให้เจ้าของห้องชะงักไปชั่วครู่ เพราะไม่คิดว่าเขาจะมาเอ่ยเรื่องของอัครัฐขึ้นมา
“แล้วแต่คุณภามจะคิดเลยค่ะ กั้งไม่อยากจะพูดอะไรอีก”
เธอไม่รู้หรอกว่าเขาไปรู้เรื่องราวมาว่าอย่างไร จะคิดบวกหรือคิดลบ แต่เธอไม่ต้องการจะอธิบายอะไรอีกแล้ว และคนอย่างเขาก็คงจะคิดแต่ด้านลบ ทั้งที่จริงมันไม่ได้มีอะไรเลย ก่อนเธอจะต้องตกตะลึงในประโยคต่อมา
“เสียใจด้วยนะ ฉันยังสนุกกับเธออยู่ คงจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ ไม่ได้”
“แล้วคุณภามยังต้องการอะไรจากกั้งอีก เกลียดกันมากไม่ใช่หรือคะ ทำไมไม่หย่า”
กีรกานร้องถามกลับปากคอสั่นและมองอย่างไม่เข้าใจ เขาต้องการอิสรภาพคืนไม่ใช่หรือ ในเมื่อตอนนี้เธอยื่นมันไปให้เขาแล้ว ทำไมถึงไม่ยอมรับมันและปล่อยเธอไปสักที
“เกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกงได้ยินไหม”
ภามพูดก่อนจะแสยะยิ้มในวินาทีถัดมา ในดวงตาปรากฏความร้ายกาจแต่ก็มีความรู้สึกบางอย่างซุกซ่อนเอาไว้ ตราบใดที่เขายังไม่ได้หลักฐานชิ้นสำคัญมาอยู่ในมือ เขาจะไม่แสดงมันออกมา
ก่อนยกมือขึ้นมาลูบไล้พวงแก้มของหญิงสาวอย่างจงใจ
ด้านกีรกานก็สะบัดใบหน้าหนีและพยายามผลักอกแกร่งไปให้พ้น แต่ก็ไม่สามารถทำได้
“ที่สำคัญฉันใช้บริการเธอไปไม่กี่ครั้งเอง ก่อนที่จะบริการพี่อัค ทำให้ฉันหนำใจก่อนสิ”
คนฟังถึงกับเนื้อตัวชาที่ได้ยินประโยคยืดยาวนี้ ริมฝีปากสวยเม้มแน่นอย่างเจ็บช้ำก่อนจะยกมือขึ้นแล้วฟาดใส่หน้าของเขาไปเต็มแรง น้ำตาเม็ดร้อนก็ไหลลงมาเพราะเจ็บจุกไปทั้งอกคล้ายมีคนยิงธนูหลายสิบดอกเข้ามากลางใจ
“คนเลว กั้งไม่ใช่อีตัวถึงมาเรียกกันแบบนี้” บริภาษด้วยความตัดพ้อทั้งน้ำตา เขาพูดแบบนี้ออกมาได้อย่างไร เขายังมีหัวใจอยู่หรือไม่ คิดจะพูดหรือเหยียดหยามกันอย่างไรก็ได้หรือ
ใบหน้าคมถึงกับหันไปตามแรงตบ แต่ภามก็หันกลับมาจ้องหน้าคนกล้าดีอย่างไว ก่อนจะใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มข้างที่โดนตบ
“ใช่ ฉันมันคนเลว แต่คนเลวคนนี้ไม่ใช่หรือที่แม่เธอทำให้ขาดทั้งพ่อและแม่ไป” ภามสวนกลับ
- ผู้เขียน
