แสงแรกแห่งรุ่งอรุณฉาบฉายทาทาบขอบฟ้า มวลนกเริ่มออกหากินบินพาดผ่านผืนฟ้าเป็นกลุ่มใหญ่
อวี้เหยียนสูดอากาศยามเช้า นึกหงุดหงิดที่ยังได้กลิ่นซากมนุษย์ไหม้ระคายจมูก กลิ่นซากเนื้อไหม้ในเปลวเพลิง กองเลือด เศษชิ้นส่วนมนุษย์ถูกกำจัดในคลองน้ำมันดิน ไฟลุกท่วมพล่าผลาญซากร่างทหารราวสามร้อยคนจนเหลือแต่เพียงเถ้าถ่าน
อวี้เหยียนมองป่าทิศตะวันตกถูกเผาทำลาย ดูท่าชินหวางอ๋องฉู่เอี้ยนคงไม่ยอมรามือโดยง่าย การช่วงชิงสตรีของผู้อื่นถือว่าผิดบาป แต่การช่วงชิงมาต่อหน้าต่อตาสามีของนางคือการจงใจยั่วโทสะ มิคาดคิดว่าชีวิตตนต้องพานพบศึกชิงนาง
"ชินหวางอ๋องคงไม่ยอมรามือ บุรุษเช่นฉู่เอี้ยนถือศักดิ์ศรีเป็นหลัก" เล่อคังมองเลือดบนต้นแขนไหลซึมออกมาจากเศษผ้า นายท่านยืนนิ่งเหมือนไร้ความเจ็บปวด
เล่อคังเป็นทั้งพ่อบ้าน เพื่อนตาย เป็นเพื่อนคู่คิด ฐานะของเล่อคังเปรียบเสมือนนายรองแห่งรังโจร หากนายท่านไม่อยู่ เล่อคังดูแลทุกสิ่งแทนได
