ประตูเรือนอิฐถูกเปิดออก ภายในเป็นห้องอาบน้ำควันกรุ่น อ่างหินอ่อนขนาดใหญ่ด้านในบรรจุน้ำอุ่นร้อนกำลังดี ขนาดอ่างใหญ่พอจะแช่กันได้ถึงห้าหกคน
“เจ้าไม่ชอบอากาศหนาวเหน็บ จะอาบน้ำก็ต้องเป็นน้ำร้อนเท่านั้น”
“เจ้ารู้ใจข้าเสียจริง”
“พลบค่ำแล้ว รีบอาบน้ำกันก่อนดีกว่า”
“เฉลยมาเสียทีว่าเจ้าคือคนเดียวกันหรือไม่ อวี้เหยียนที่ข้าพบในป่าดับตะวันมีบาดแผล บนหอดูดาวมีปานแดงรูปพระจันทร์เสี้ยวบนหน้าอก ส่วนเจ้ามีรอยสักรูปมังกรบนข้อมือ”
“นับว่าหูไวตาไวช่างสังเกต เจ้าต้องทดสอบปริศนากามอีกสามรอบให้แน่ใจว่าข้าคือคนเดียวกันหรือไม่” อวี้เหยียนถอดอาภรณ์ออกจนเห็นท่อนบนเปลือยเปล่า
“ข้าเสียเปรียบเจ้าอยู่ดี” ซูลี่ยืนแข็งเป็นหิน เขาขออีกสามรอบงั้นรึ ในศาลาชมบัวรอบเดียวนางก็ขาสั่นแล้ว ยังไม่ทันข้ามวันเขาก็จะจับนางกินอีก เรียกว่ากินไม่เคยอิ่ม ไม่เคยพอ
“ซูลี่.... สิ่งที่ข้าสนองคือสิ่งที่เจ้าปรารถนา อย่าได้ปฏิเสธว่าส่วน
