พิรชาดึงสติกลับมาได้อย่างยากเย็น มือเรียวปาดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่ได้ตั้งตัว ปีเตอร์คงรู้ไปถึงไหนต่อไหนแล้วว่าเธอยังคงรักเขาอยู่
"คุณมีธุระอะไรคะ หรือว่าเข้าผิดบ้าน" พิรชาถามเสียงสั่นเครือเกินควบคุม
"ผมมีเรื่องต้องคุยกับคุณ หลายเรื่องด้วย" ปีเตอร์จ้องหน้าเธอไม่วางตา พิรชาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
"ก็ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นอยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันก็แล้วกันค่ะ จะได้พูดธุระให้จบๆไป" พิรชาพยายามพูดเสียงเรียบ ทว่าแววตากลับหมองเศร้า
"อ้อ สวัสดีค่ะคุณหมอเจคอบ สบายดีมั้ยคะ" พิรชายิ้มอ่อนให้หมอเจคอบ ผู้ชายตัวสูงผู้หล่อเหลา
"สบายดีมากๆครับ แล้วคุณล่ะครับ มีความสุขดีหรือเปล่า" หมอเจคอบมองไปยังอาทิตย์ซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลกันนัก
"มีความสุขมากสิคะ มีสามีที่ดี และยังมีลูกที่น่ารักอีก" พิรชายิ้มกว้างให้หมอแม้คำพูดจะประชดประชันปีเตอร์ก็ตาม
"ลูกสาวผมอยู่ที่ไหน เจนนิเฟอร์บอกว่าลูกของเราเป็นผู้หญิง และเธอหน้าเหมือ
