“มึงยังรักเขาอยู่ใช่มั้ย”
หัวใจของแทนชนม์เต้นผิดจังหวะ หลับตานิ่งอึ้งไปหลายอึดใจ ก่อนจะตอบเสียงเบาหวิวว่า
“รัก...” แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมความรักของเราถึงกลายเป็นอย่างนี้ จากที่เคยรักกันหวานชื่นก็กลับขมปี๋ ความอบอุ่นที่มีให้แก่กันกลายเป็นความร้อนใจ มีแต่เรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันไม่เว้นแต่ละวัน ยิ่งพยายามแก้ไขก็ยิ่งมีแต่ความผิดพลาดไม่เข้าใจกัน ผลลัพธ์ที่ได้กลับยิ่งเลวร้ายลงกว่าเดิม และจบลงตรงคำว่า ‘หย่า!’
“รักเขาก็พูดออกไปตรงๆ สิวะ จะปากหนักเพื่อ?” ชิษณุจงใจพูดกระทุ้งให้มันกระอักด้วยนึกหมั่นไส้
รักเขา...แต่ก็มัวแต่ทำลีลาท่าเยอะจนน่ารำคาญ!
ผู้หญิงที่ไหนจะไม่น้อยใจล่ะ?
“เมียนะโว้ยไม่ใช่ลูกน้อง ไม่ต้องฟอร์มจัดวางมาดเป็นท่านประธานก็ได้มั้ง มีอะไรก็พูดคุยกันดีๆ เคลียร์กันให้เข้าใจ เรื่องง่ายๆ แค่นี้ทำไมมึงถึงได้เข้าใจยากนักวะ”
“กูก็แค่...” แทนชนม์อยากจะหาคำแก้ตัวดีๆ แต่ก็นึกไม่ออก
“ผู้ชา
