เช้าวันถัดมา…
เสียงรถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านอย่างไม่ทันให้เจ้าของบ้านได้ตั้งตัวเลย ลัลล์ลลิตที่กำลังนั่งดื่มกาแฟอยู่ถึงกับชะงัก เธอหันไปสบตาสามีทันที
“คุณติณ… ใช่รถพี่ลีโอหรือเปล่าคะ?”
ติณณภพนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ สีหน้าตึงเครียดแทบปิดไม่มิดเหมือนกันเลย
"มาทำไมนะ ร้อยวันพันปีไม่เห็นจะมาที่นี่เลย" ไม่ทันได้เตรียมใจไว้ต้อนรับ ร่างสูงของลภัสวัฒน์ก้าวเข้ามาโดยไม่รอให้ใครอนุญาต ดวงตาคมกริบกวาดมองไปรอบห้อง ก่อนจะหยุดที่รอยยิ้มสดใสของหลานสาวที่วิ่งเข้ามากอดเขาแน่นเหมือนเคย
“ลุงลีโอขา มิลินคิดถึงคุณลุงที่สุดเลยค่ะ”
คนเป็นลุงหัวเราะขึ้นเบา ๆ ลูบหัวหลานรักด้วยความเอ็นดูที่สุด แต่สายตาที่เหลือบมองไปยังน้องสาวกับน้องเขยกลับเต็มไปด้วยความสงสัย เพราะวันนี้เหมือนคนทั้งคู่จะไม่เต็มใจต้อนรับเขาเลยสักนิด
"น้องเขยกับน้องสาวฉัน ทำไมดูหน้าเหวอกันแบบนั้นล่ะ มีอะไรหรือเปล่า?"
สอ
