หนึ่งชั่วโมงต่อมา
ลภัสวัฒน์ขับรถออกจากบ้านน้องสาวไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัวเต็มอก วันนี้อุตส่าห์ตั้งใจจะออกมาอยู่บ้านนี้ทั้งวันแก้เบื่อเพราะไม่อยากอยู่คนเดียว แต่ครอบครัวของน้องกลับต้องไปธุระที่อื่นต่อ ผิดที่เขาเองไม่ได้นัดแนะเอาไว้ล่วงหน้า แต่ขับรถไปยังไม่ทันพ้นระยะไฟแดงแรก เขาก็ต้องแตะเบรกจอดสนิท เสียงถอนหายใจดังออกมาอย่างหงุดหงิดปนเหนื่อยหน่ายกับชีวิต ดวงตาคมทอดมองไปนอกกระจกอย่างเลื่อนลอย แต่ทว่าเพียงเสี้ยววินาที หัวใจที่กำลังหนักอึ้งกลับเต้นขึ้นมาอย่างแรง
ตรงทางม้าลายฝั่งตรงข้าม มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเข็นรถเข็นเด็กข้ามถนนไปอย่างระมัดระวัง แสงแดดยามสายสะท้อนลงบนเรือนผมดำขลับที่ปลิวตามลมพัดเบา ๆ พร้อมกับร่างเล็กที่เขามองเห็นเพียงด้านข้าง แค่เพียงเท่านั้นก็ทำให้เลือดในกายพลุ่งพล่านขึ้นทันที
"จิณห์วรา?" เสียงทุ้มเผลอหลุดชื่อของคนที่นึกถึงออกมาแผ่วเบาในลำคอ ดวงตาคมเพ่งมองจนแทบจะทะลุกระจก แต่รถที
