อีกฟากหนึ่งของโลกกว้าง
จิณห์วรายืนอยู่ในสวนของบ้านหลังใหญ่ ดวงตากลมโตเพ่งมองออกไปยังท้องฟ้าที่สดใส วิวล้อมรอบคือภูเขาที่สวยงาม เหมือนภาพวาดที่ชวนให้ตื่นตาตื่นใจ ดวงตาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าแต่ยังมุ่งมั่นอยู่เหมือนเดิมเลย
“แม่จะไม่ให้ผู้ชายคนนั้นมาทำร้ายเราได้อีก” เสียงพูดบอกตัวเองเบา ๆ ย้ำเตือนตัวเองทุกครั้งเวลาที่นึกถึงเรื่องราวในวันวาน เจ้าของบ้านเดินเข้ามาแตะไหล่เธอเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
"มายืนทำอะไรตรงนี้น่ะลูก"
"คุณแม่... จีน่ามายืนชื่นชมกับบรรยากาศค่ะ สวยมากเลยนะคะ ไม่คิดว่าจะมีที่สวย ๆ แบบนี้อยู่จริง ๆ"
"แม่ดีใจที่หนูชอบนะลูก อยู่ที่นี่ให้มีความสุข อยู่ให้สบายใจ อย่าคิดอะไรที่มันทำให้เราเป็นทุกข์อยู่เลยนะลูก"
จิณห์วราพยักหน้าช้า ๆ แววตาเธอเด็ดเดี่ยวจนแม้แต่คนที่มองอยู่ยังอดสงสารไม่ได้เลยสักนิด
หลังจากออกจากโรงพยาบาลลภัสวัฒน์เริ่มต้นใหม่ด้วยความโดดเดี่ยว แต่เข
