“ขอโทษนะพ่อหนุ่มมาช้าไปหน่อยเดียว ถ้ามาวันก่อนโน้นอาจจะได้เจอกันอยู่” เจ้าของบ้านเอ่ยบอกขึ้นอีกครั้ง
“มาหามันทำไมล่ะ มีธุระอะไรกับมันหรือเปล่าหืม?”
“ผมเป็นเจ้านายเก่าของจีน่าครับ พอดีผมผ่านมาแถวนี้แค่อยากแวะมาเยี่ยม”
“อ๋อ..แค่เจ้านายหรอกเหรอ นึกว่าผู้ชายที่ทำให้มันท้องไม่มีพ่อซะอีก”
คำพูดนั้นกระแทกใจของลภัสวัฒน์เข้าอย่างแรง จนเขาต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ใช่เขานี่แหละที่ทำเธอท้องแล้วไม่รับผิดชอบ
“พอจะรู้ไหมครับว่าตอนนี้จีน่าไปอยู่ที่ไหน?”
นางส่ายหน้าปฏิเสธเบา ๆ ทันทีเลย
“ไม่รู้เหมือนกัน บอกแค่ว่าจะไปหาที่อยู่ใหม่ แต่ไม่บอกว่าจะไปหาที่ไหน” ทั้งที่นางเองเป็นคนไล่สองแม่ลูกนั้นออกจากบ้านแท้ ๆ แต่ใครจะพูดแบบนั้นให้ตัวเองดูแย่ในสายตาคนอื่นกันล่ะ
“ทำไมเขาไม่บอกผมสักคำ ทำไมต้องโกหก!” เสียงพึมพำพูดขึ้นเบา ๆ ราวกับคุยกับตัวเองมากกว่าพูดกับคนตรงหน้า
มือข้างหนึ่งล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง รีบห
