สุดแท้แต่จะรัก

สถานะไม่มี รู้สึกดีไปวันๆ

@ Oxygen Rooftop Lounge Bar

บนดาดฟ้าคลับหรูครบวงจรขนาดสูงสิบชั้นถูกออกแบบให้เป็นบาร์เหล้าแบบRooftop Bar พื้นที่สำหรับนั่งแฮงเอาท์แบบส่วนตัว รับลมเย็นๆ ดื่มด่ำบรรยากาศวิวเมืองยามค่ำคืนรอบทิศทาง ตรงนี้นอกจากเจ้าของคลับอย่างนิธิแล้ว ก็จะมีแต่คนสำคัญชั้นพีวีไอพีเท่านั้นที่ได้ขึ้นมาสัมผัสบรรยากาศสุดชิลข้างบนนี้

ปราณเพลิงเดินออกมาจากห้องน้ำ หลังจากเข้าไปล้างเนื้อล้างตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าตัวใหม่เสร็จ เมื่อเพื่อนตัวดีอย่างเอิงเอยต้อนรับการกลับมาร่วมงานกัน ด้วยวิธีอาเจียนรดเสื้อผ้าของเขา คาดไม่ถึงว่าคนสปิริตสูงภายนอกดูแข็งแกร่งอย่างเอิงเอย พอตกอยู่ในสภาวะที่ยากลำบากแล้วก็แทบเอาตัวเองไม่รอด เขาเพิ่งรู้จากบริพนธ์เพื่อนในกลุ่มอีกคน ว่าเอิงเอยถึงขั้นฆ่าตัวตายเพื่อหนีหนี้สิน โชคดีที่มีคนช่วยเอาไว้ได้ทัน นี่สินะความรัก นอกจากไม่จีรังแล้วยังร้ายกาจอีก

“ไอ้ปราณเอาไง จะนั่งดื่มต่อมั้ย”

นิธิเจ้าของคลับเอ่ยถามทันทีที่เห็นคนตัวสูงเดินกลับออกจากห้องน้ำ โชคดีที่เขาพักที่นี่จึงมีเสื้อผ้าสำรองเอาไว้ ไม่อย่างนั้นปราณเพลิงคงคลุกอาเจียนของเอิงเอยจนกลับถึงบ้านแน่ๆ

“เอยก็คอพับไปแล้วนี่ กูกะจะกลับแล้วเหมือนกัน ฝากพวกมึงดูแลเพื่อนต่อด้วย” เขาหันไปบอกนิธิกับบริพนธ์ที่นั่งเฝ้าเอิงเอยอยู่โซฟาข้างๆ

“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวกูให้แพรช่วยดูแลอีกแรง” นิธิเอ่ยถึงภรรยาของเขา ระหว่างนั้นเธอก็เดินถือกะละมังเล็กๆ ออกมาพอดี “ว่าแต่มึงเถอะ ตีสองแล้วกลับบ้านไหนคืนนี้”

“คอนโดน้องฟ้า ไม่มีใครอยู่บ้านให้กลับไปหา พ่อกับแม่ไปเที่ยวฮ่องกงยังไม่กลับว่ะ” ว่าจบก็นั่งลงโซฟาตัวที่ว่างอีกครั้งแล้วกวักมือเรียกเด็กเสิร์ฟ “น้องพี่ขอน้ำเปล่าเย็นๆ แก้วนึง”

“คนนี้ยังไงวะ กูเห็นมึงคบน้องเขานานแล้วนะ ดูก็มีความสุขดีแต่ไม่ยักจะเอาออกมาเปิดตัวจริงๆ จังๆ”

บริพนธ์แทรกขึ้น เขาเคยเจอนริศราครั้งหนึ่ง เมื่อตอนที่ปราณเพลิงพาเธอไปดูงานที่สิงคโปร์ด้วยกัน

“แค่เด็กเลี้ยง มึงจะให้มันจริงจังอะไร วู้! ไอ้โอม” นิธิแทรกขึ้นกลางคัน ทำเอาแพรพันภรรยาของเขาหันขวับไปมองอย่างไม่พอใจ

“อ้าวไอ้นี่ ก็กูเห็นว่าไอ้ปราณมันก็ไม่มีใครมานานแล้วไง นอกจากน้องคนนี้”

“จริงค่ะพี่โอม แพรเห็นด้วย ถึงเป็นเด็กเลี้ยงแต่ก็คบมานานแล้วนะเฮียธิ พี่ปราณก็ดูจะแฮปปี้ด้วย เป็นแพรก็ไม่คิดว่าเป็นแค่เด็กเลี้ยงแล้วล่ะ คงคิดว่าเป็นเมียจริงๆ ไปแล้ว”

แพรมนพูดใส่อารมณ์ขึ้นเล็กน้อย ในฐานะที่เธอเป็นผู้หญิงที่รักแฟนคนหนึ่ง เข้าใจความรู้สึกผู้หญิงด้วยกันดี

“หรือว่าพี่ปราณไม่คิดอะไรกับน้องเขาเลยคะ อันนี้อย่าหาว่าเสียมารยาทเลยนะ แพรถามจริงๆ อยากรู้จริงๆค่ะ”

“ทำไมครับ แพรกลัวว่าไอ้ธิมันจะไปแอบมีเด็กแล้วรักเด็กมากกว่าแพรเหรอครับ”

ปราณเพลิงถามกลับยิ้มๆ แล้วยกน้ำเปล่าเย็นๆ ขึ้นดื่ม ส่วนนิธิเริ่มพยักหน้าตอบกลับให้เพื่อนสนิทหุบปาก ไอ้นิสัยสร้างความร้าวฉานนี่งานถนัดเลยใช่มั้ย

“กูไม่มี ไม่เคยคิดจะมี มึงอย่ามาหาเรื่องใส่กูไอ้ปราณ”

“ต่อให้เฮียธิมีเด็กขึ้นมาจริงๆ แพรนี่ล่ะค่ะจะจับทุบให้แหลกคามือเลย”

แพรมนเชิดหน้าชูกำปั้นขึ้น ใช้สายตาแข็งแกร่งตวัดมองนิธิอย่างเอาเรื่อง จนคนเป็นสามีต้องเข้ามากอดแล้วอ้อนเธอเหมือนแมว สิ้นแล้วลายเสือของนิธิ

“นั่นก็ปัญหาครอบครัวแล้วหนึ่ง” บริพนธ์ส่ายหน้าให้นิธิแล้วหันมาคุยกับปราณเพลิงต่อ

“กูถามจริงๆ เถอะปราณ มึงยังมีอาการโฟเบียแล้วฝังใจเรื่องมินอยู่อีกเหรอวะ”

“ก็ไม่เชิง แค่ยังไม่เคยคิดเริ่มใหม่ก็เท่านั้น”

“แล้วหมอว่ายังไงบ้าง ต้องรักษาไปอีกนานแค่ไหน”

“แล้วแต่สภาพจิตใจ แต่กูก็ปรึกษาหมออยู่เรื่อยๆ มึงไม่ต้องเป็นห่วงหรอก กูไม่คิดมากเรื่องนี้แล้ว”

ปราณเพลิงรีบตัดบทเมื่อเพื่อนเริ่มจี้จุดใจดำ ถามถึงโรคกลัวความรักที่เขาเป็นมานานหลายปี อาการคล้ายจะดีขึ้นเพียงแค่เขายังไม่คิดก้าวผ่านจุดที่เรียกว่า เริ่มต้นใหม่อีกครั้งเสียที จนคนรอบข้างรู้สึกเป็นห่วง

“บางทีอาจเป็นเพราะมึงมีน้องฟ้าอยู่เป็นเหยื่อรองรับอารมณ์ไงมึงเลยไม่คิดมาก จะว่าไปโคตรสงสารน้องฟ้าเลยว่ะ เสียอนาคตหมด”

“มึงก็พูดซะกูกลายเป็นคนเลวเลยนะไอ้โอม เสียอนาคตอะไร ถ้าไม่ใช่กูช่วยป่านนี้ฟ้าคงถูกขายต่อไปหลายมือแล้วมั้ง”

อนาคตที่ว่าก็คงเป็นอนาคตที่จะมีสามีเป็นตัวเป็นตน บริพนธ์รู้อาการเพื่อนรักอย่างปราณเพลิงเป็นอย่างดี นี่คงเป็นผลเสียของคนที่รักใครรักจริงจัง รักฝังลึก จนยากที่จะถอนใจให้เลิกรัก แม้พวกเพื่อนในกลุ่มเสียดายและอยากให้ลงเอยกับมินลานาแฟนคนแรกแค่ไหนก็ตาม แต่พวกเขาก็จำไม่มีวันลืมว่าหญิงสาวทำอะไรกับปราณเพลิงไว้บ้าง

“เออๆ กูเข้าใจก็เห็นว่ามึงกับน้องอยู่ด้วยกันแล้วอาการมึงดีขึ้น ก็อยากให้มึงหวนคิดเรื่องเริ่มต้นใหม่บ้าง ทีตอนคบกับมินมึงนี่วางแผนอนาคตเอาไว้รอบด้าน แต่พอกับคนนี้ ไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไงน้องเขาก็เป็นคนดีนะกูว่า”

คราวนี้ปราณเพลิงไม่ได้โต้ตอบกลับ ใช่! กับมินลานาเขาวางแผนชีวิตทุกอย่างเอาไว้เป็นขั้นเป็นตอน แต่กับนริศรากลับเรื่อยๆ ไม่ได้มีอะไรหวือหวา ไม่กดดัน ไม่เปิดตัว ไม่มีใครจับตามอง เอื่อยเฉื่อย ไม่มีอนาคตนอกจากทำวันนี้เพื่อกันแล้วกัน

...คนสองคนจะอยู่ด้วยกันตลอดไปได้ ต้องใช้ความรักขับเคลื่อนอย่างเดียวเหรอ ... แค่ ‘เซ็กซ์’ อย่างเดียว...ไม่ได้หรือไง

นริศราอาจโชคร้ายไปหน่อย เพราะเข้ามาในตอนที่เขาเสียหลักเรื่องความรักและสภาพจิตใจย่ำแย่ทำให้ไม่กล้าคิดที่จะเริ่มต้นใหม่ ทุกอย่างอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่สร้างขึ้นแบบเอาแต่ใจ ต่างคนต่างดูแลกันไม่ล้ำเส้นข้อตกลงที่ตั้งขึ้น คิดไม่ออกเลยว่าหากเขาขยับสถานะเธอขึ้นมาอีกสักตำแหน่ง เขาจะทำได้มั้ย และนริศราจะยังเป็นเด็กดีของเขาอยู่หรือเปล่านะ

ดูจากนิธิเป็นตัวอย่าง ที่ตอนนี้มีภรรยาเป็นตัวเป็นตนก่อนใครเพื่อน เมื่อก่อนเจ้าชู้เพลย์บอยที่สุดในย่านทองหล่อ แต่ตอนนี้แค่ใช้ปรายหางตามองสาวๆ ก็โดนแพรมนหยิกตัวเขียวแล้ว ส่วนเขาต่อให้คืนนี้ไปค้างคืนกับคนอื่นนริศราก็ทำอะไรไม่ได้...แต่แปลกตรงที่เขาไม่เคยคิดที่ไปกับคนอื่นเลยสักครั้ง

“อยู่กันแบบนี้ก็มีความสุขดีอยู่แล้ว จะเอาอะไรอีกวะ” ใจคิดอย่างปากบอกไปอีกอย่าง มือก็ควงแก้วน้ำเปล่าไปด้วยราวกับกำลังใช้ความคิด

“สถานะไม่มี แค่รู้สึกดีไปวันๆ พี่ได้จริงเหรอ?” แพรมนหมั่นไส้คงเส้นคงว่า รีบแทรกขึ้นตามประสาคนพูดตรงๆ “แบ่งปันทุกความรู้สึก ให้มากกว่าคนอื่น ถามจริ้ง! น้องไหวเหรอ?”

“แพรอ่ะ...” นิธิอยากปรามแฟนสาว แต่เมื่อเห็นสายตาขึงขังของหล่อนก็ต้องเสียงอ่อนยวบลง แม่สาวน้อยของเขาขบฟันใส่แล้วหนึ่งหน

“แพรพูดเรื่องจริงค่ะเฮียธิ”

“ระวังน้องเรียนจบแล้วขอแยกทางนะมึง ตอนนั้นมึงจะมานึกเสียดายทีหลังก็ไม่ทันแล้ว” บริพนธ์แท็กทีมกับแพรมนเสริมขึ้นอีก ตอนนี้ทุกสายตาจึงกดดันมาทางปราณเพลิงเพียงผู้เดียว

“พอๆ เลิกสนใจเรื่องของกูเถอะ กูกลับละฝากดูแลเอิงเอยด้วยก็แล้วกัน พี่กลับแล้วนะน้องแพร ฝากเพื่อนพี่ด้วย”เมื่อรู้สึกว่ากำลังโดนรุม ปราณเพลิงก็รีบหาทางออก ขืนอยู่ต่อก็มีแต่จะเป็นฝ่ายถูกจิกกัดจนเสียเซลล์

“ค่ะ รีบกลับไปหาน้องฟ้านะคะ ขับรถดีๆ นะพี่ณพ”

แพรพันหันไปบอกอรรณพเลขาของปราณเพลิง ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ เจ้านาย คืนนี้เขาไม่ได้ดื่มแต่มาเพื่อขับรถให้ปราณเพลิงเท่านั้น

ร่ำลากันเสร็จก็เอื้อมมือไปหยิบเสื้อสูทที่พาดอยู่พนักพิงโซฟาแล้วดันตัวลุกขึ้นเต็มความสูง มือหนาหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าเสื้อออกมาดูเวลา แต่ดันไปสะดุดสายตาเข้ากับสายที่ไม่ได้รับสองสายและแชตไลน์ของนริศรา พอกดเข้าไปอ่านก็ต้องยกยิ้มอย่างพึงพอใจ

19.00น.

‘กับข้าวของพี่ปราณค่ะ น่าทานมั้ยคะ’

อาหารมากมายวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ จากรูปที่นริศราส่งมาในแชตไลน์ตั้งแต่หัวค่ำ จนตอนนี้เป็นเวลาเกือบตีสามเขาเพิ่งได้เปิดอ่าน

ใช่แล้ว เขาเลือกกินดื่มอยู่กับเพื่อนแล้วทิ้งนัดของเธอเอาไว้ข้างหวัง ด้วยรู้ดีว่ายังไงนริศราก็ไม่มีทางวีนเหวี่ยงใส่ ไม่เหมือนพวกที่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน ทำขนาดนี้นี้คงตามมาลากคอถึงที่แล้ว

เธอไม่ได้ตามติดเขาจนน่ารำคาญ แต่ทิ้งความห่วงใยเอาไว้ไม่ให้รู้สึกว่าละเลยกันและกัน นั่นคือเหตุผลที่ปราณเพลิงยังเลี้ยงดูเธอเอาไว้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความสบายกายและใจของเขาล้วนๆ