สุดแท้แต่จะรัก

อย่าลืมก็แล้วกัน

วันเวลาผ่านไปสิ่งที่เธอได้รับจากเขาอย่างไม่เคยบกพร่องเลยก็คือเงินทอง การศึกษา ชีวิตหรูหราสุขสบาย ทว่านริศราก็ยังทำได้เพียงใช้ชีวิตอยู่กับปราณเพลิงในโลกอีกใบที่เขาสร้างขึ้นเงียบๆ เพราะในขณะนั้นหัวใจของปราณเพลิงก็ยังไม่เคยลืมใครคนหนึ่งที่อยู่อีกฝั่งของโลก ไม่เคยทบทวนความสัมพันธ์ระหว่างเขากับนริศรา ว่าแท้จริงแล้วสถานะของทั้งคู่คืออะไร เธอจึงเป็นได้เพียงเป็นความสุขทางกายของเขาเท่านั้น

ปราณเพลิงแนะนำให้เธอเรียนในคณะที่เป็นสายงานเดียวกันกับเขา เพื่อที่อนาคตจะให้เกื้อหนุนและเอื้อประโยชน์ให้เธอจนถึงที่สุด จึงเลือกเรียนคณะนิเทศศาสตร์หลักสูตรนานาชาติ สาขาสื่อสารมวลชน กระทั่งตอนเรียนอยู่ปีสามเธอมีโอกาสเข้ามาฝึกงานในบริษัทของปราณเพลิง ภาพที่เห็นนริศราอยู่ข้างกายปราณเพลิงก็มีมากขึ้น หลังจากฝึกงานเสร็จเขาก็รับเธอเข้าทำงานในตำแหน่งเลขาภาคสนาม ซึ่งจะติดตามไปทำงานต่างจังหวัดหรือแม้กระทั่งต่างประเทศ หากอรรณพเลขาชายไม่สามารถเดินทางไปกับปราณเพลิงได้ อีกเหตุผลก็เพื่อที่จะไปไหนมาไหนด้วยกันกับเด็กเลี้ยงของเขาได้โดยที่ไม่มีใครสงสัย

ตอนนี้เหลือเวลาอีกเพียงเดือนเดียวนริศราก็จะเรียนจบปริญญาตรีแล้ว เรื่องงานก็คงไม่ต้องไปสมัครงานที่อื่น เพราะปราณเพลิงมีตำแหน่งวางไว้ให้เธอเรียบร้อยแล้ว

จริงอยู่ที่นริศราได้ทุกอย่างจากปราณเพลิงเท่าที่เธอต้องการ ยกเว้นอย่างเดียวคือหัวใจ ที่ไม่มีสิทธิ์ได้มันมาครอบครอง แม้รู้ดีแต่พอนานวันเข้าเธอก็เผลอใจไปหลงรักปราณเพลิงจนได้ รักและภักดีโดยไม่สนใจเลยว่าเขาจะเปิดรับรักเธอหรือไม่ก็ตาม

I need somebody who canlove me at my worst…

โทรศัพท์เครื่องหรูที่วางอยู่หน้าคอนโซลรถแผดเสียงดังขึ้น นริศราหยิบขึ้นมารับสาย ระหว่างนั้นก็ดึงเข็มขัดนิรภัยขึ้นคาดไปด้วย

“ฮัลโหลยัยปุณณ์” เจ้าตัวตั้งใจเรียกชื่อคนโทรเข้าเพื่อจะให้คนข้างๆไม่ส่งเสียงให้เล็ดลอดเข้าไปในโทรศัพท์

(แก ฉันคงไปด้วยไม่ได้แล้วนะ ท้องเสียค่ะเพื่อน)

“อ้าว แล้วเนี่ยเป็นยังไงบ้าง ไปหาหมอมั้ย เดี๋ยวฉันพาไป”

(ไม่เป็นไร ตอนนี้ขึ้นแล้ว แต่เพลียมากรอไอ้กอซื้อเกลือแร่มาให้)

“งั้น ก็พักผ่อนเถอะ เดี๋ยวเสร็จทางนี้แล้วฉันจะรีบไปหานะ จะเอาอะไรเพิ่มก็โทรมาล่ะ”

(อื้อ ขอบใจมาก)

หลังจากวางสายจากเพื่อนสนิทนริศราก็เคลื่อนรถออกจากที่จอดรถทันที เพราะกลัวว่าคนที่นั่งอยู่เบาะข้างๆ จะไปทำงานสาย

“ยัยปุณณ์โทรมาเหรอ มีอะไรหรือเปล่าครับ”

“ท้องเสียค่ะ เลยไม่ได้ไปหาฟ้าที่มหา'ลัย”

“ใช้ชีวิตยังไงให้ท้องเสีย”

“พี่ปราณคะ ก็กินสิคะถามได้”

“หึ...พี่ล้อเล่น ยังไงก็ช่วยดูแลหน่อยก็แล้วกัน ยัยปุณณ์หัวรั้นเหลือเกิน อยากมีอิสระ อยากใช้ชีวิตด้วยตัวเอง เลยขอน้าโป้งออกมาใช้ชีวิตเองที่คอนโด พี่ว่าหาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ ต้มไข่กินเองยังทำไม่เป็นเลย ไม่เหมือนฟ้า”

คนพี่ได้ทีบ่นใหญ่ถึงลูกสาวของน้องชายแม่ตัวเองคิดย้อนไปถึงวันที่ลูกพี่ลูกน้องร้องไห้กระจองอแง รบเร้าให้พ่อแม่ปล่อยตัวออกมาเผชิญโลกกว้าง ฝ่ายนั้นก็กลัวลูกจะเสียใจ อนุญาตให้ออกมาอยู่ข้างนอกจนได้ สุดท้ายตัวเองก็เป็นห่วงจนกินไม่ได้ นอนไม่หลับ โชคดีที่เขาไม่มีลูกเต้า เลยไม่ต้องมารับกรรมตรงนี้เหมือนญาติผู้พี่

“แต่ปุณณ์ก็ทำงานหาเงินได้เองนะคะ ถ่ายแบบแต่ละทีได้ค่าเทอมทั้งเทอมเลยค่ะ”

“ใช้เส้นน่ะสิ”

“เอาล่ะค่ะ ฟ้ารู้แล้วว่าเคมีพวกพี่ไม่เข้ากันจริงๆ เลิกพูดดีกว่ามันเจ็บจี๊ดทุกครั้งเวลาที่พี่ปราณว่าให้เพื่อนรักของฟ้า”

หญิงสาวหัวเราะขำขันแล้วตั้งใจขับรถต่อ เถียงกับคนเอาแต่ใจอย่างปราณเพลิงยังไงก็ไม่มีวันชนะหรอก

“ว่าแต่น้องฟ้าเถอะ พรุ่งนี้หมอนัดฉีดยาคุมใช่มั้ยครับ”

“ค่ะ แต่พี่ปราณไม่ต้องพาฟ้าไปหรอกนะคะ เดี๋ยวฟ้าไปเอง”

หญิงสาวยิ้มสดใส ราวกับเรื่องนี้เป็นเรื่องปกติของเธอ ตั้งแต่เธอตกลงที่จะเป็นเด็กเลี้ยงเมียลับๆของปราณเพลิง สิ่งหนึ่งที่ต้องปฏิบัติสม่ำเสมอก็คือฉีดยาคุมกำเนิดตามที่หมอนัด

“อย่าลืมก็แล้วกัน จะได้ไม่มีปัญหา”

“ค่ะไม่ลืมแน่นอน”

นริศรารับปากหนักแน่น แม้ในใจรู้สึกเจ็บปวดราวกับมีใบมีดกรีดลงที่กลางใจ เขาคงกลัวว่าถ้าหากมีเด็กโผล่มาเกิดจะทำให้เรื่องระหว่างเธอกับเขาแดงขึ้นมา

“อีกอย่างฟ้าไม่ท้องหรอกค่ะ เพราะรังไข่แตกหมดแล้ว”

“พี่รุนแรงขนาดนั้นเลย”คนตัวโตทำเสียงเหมือนไม่เชื่อ ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าเซ็กซ์ของตัวเองร้อนแรงสมชื่อแค่ไหน แต่ก็คงไม่ถึงกับรังไข่แตกหรอกมั้ง หรือจะแตกจริงๆ

“ไม่เอาไม่พูดเรื่องนี้แล้วจุกท้อง”

“หึ! ไม่ใช่อยากเหรอครับ”คนหื่นทำเสียงกระลิ้มกระเหลี่ยแล้ววางฝ่ามือหนาลูบลงต้นขาเล็กเบาๆ ชวนให้สารถีสาวสวยวูบวาบไปทัวท้องน้อย

เพียะ!

“พี่ปราณ! เอามือออกไปเลยค่ะ”

อันที่จริงเธอหยุดยาคุมชนิดนี้มาได้สักพักแล้ว เพราะรู้สึกไม่สบายเอามากๆ มีอาการปวดหัว วิงเวียนศีรษะ หน้ามืดอยู่บ่อยครั้ง หมอจึงแนะนำวิธีคุมกำเนิดแบบอื่น แน่นอนว่าเธอไม่ได้พูดบอกเรื่องนี้ออกไป อีกทั้งในสัญญาจ้างก็ระบุชัดเจนว่าเธอจะต้องคุมกำเนิดในรูปแบบที่เขากำหนดเท่านั้น หากไม่ทำตามสัญญาทั้งหมดจะต้องยุติลง เธอไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้น ไม่ใช่เพราะเงินทองของปราณเพลิง แต่เป็นเพราะหัวใจของเธอมันขาดเขาไม่ได้