เจอเพื่อนเก่า
1036 คำ
@ บริษัททริปเปิลไนน์เอ็นเตอร์ไพรส์จำกัด (มหาชน)
“ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะคะ เราเชื่อว่ากัปตันที่ดีจะนำเรือไปถึงฝั่งได้โดยปลอดภัยค่ะ”
“ขอบคุณและยินดีมากครับ ที่คุณฟ่านฟ่านไว้ใจทริปเปิลไนน์ของเรา”
ปราณเพลิงลุกขึ้นจับมือกับหุ้นส่วนที่ตกลงร่วมลงทุนด้วย การเซ็นสัญญากับนักลงทุนชาวจีนสำเร็จไปด้วยดี ทั้งสองยืนเคียงคู่ถ่ายรูปอยู่หน้าแบ็คดรอปที่เป็นลวดลายโลโก้บริษัท ซึ่งปราณเพลิงเข้ามาบริหารต่อมือจากมารดาได้เพียงห้าปีก็ทำกำไรได้อย่างมหาศาล ได้รับรางวัลนักธุรกิจดีเด่นถึงสองปีซ้อน จึงเป็นที่จับตามองของนักลงทุนที่อยากจะมาร่วมลงทุนด้วย
หลังจากแยกจากหุ้นส่วน ปราณเพลิงเดินออกจากห้องประชุมด้วยท่าทางอารมณ์ดี แต่ยังไม่ทันถึงห้องทำงานก็พบกับอรรณพเลขาของเขาที่เดินเข้ามาหาซะก่อน
“คุณเอิงเอยมารอพบอยู่ที่ห้องทำงานครับ”
ปราณเพลิงเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ เมื่อได้ยินชื่อเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันมากกว่าห้าปี
“ยอมกลับมาแล้วเหรอ”
“ครับ แต่คุณเอิงเอยไม่ได้บอกอะไรผมมาก บอกเพียงว่าต้องการคุยกับคุณปราณคนเดียวเท่านั้น”
ปราณเพลิงพยักรับรู้ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องทำงาน เพื่อพบกับเพื่อนเก่า ที่เดินทางมาหาทันทีที่ขาแตะแผ่นดินไทย
เอิงเอยเป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยของปราณเพลิง เจ้าของใบหน้าสวยเฉี่ยวรับกับผมยาวที่มัดรวบสูงแบบโททัลลุคเธอกำลังยืนกอดอกมองวิวบนตึกชั้นที่สามสิบ ทันทีที่เสียงเปิดประตูดังขึ้น ก็เรียกความสนใจให้เธอหันหลังกลับมามองผู้มาใหม่ด้วยความดีใจ
“ไง เอาสัญญาไปเซ็นเลยมั้ย”
ปราณเพลิงเอ่ยทักทายเพื่อนสนิทแล้วเดินเข้าไปกอด ซึ่งเธอก็กอดตอบเขาหลวมๆ เอิงเอยเป็นโปรดิวเซอร์มือดีที่ย้ายไปทำงานกับสามีที่ต่างประเทศ ทว่าทั้งคู่กลับไปกันไม่ได้ หลังจากที่เธอหย่าร้างกับสามีจึงตัดสินใจกลับมาเริ่มต้นใหม่ที่บ้านเกิด และคนแรกที่เธอระลึกถึงนั่นก็คือปราณเพลิง เพื่อนสนิทที่ไม่เคยขาดการติดต่อกันเลยสักครั้ง
“ปราณสบายดีนะ ไม่ได้เจอกันนานเลย”
“สบายดี นี่ก็เพิ่งเซ็นสัญญาร่วมหุ้นกับนักลงทุนไปหยกๆ แล้วเอยเป็นไงบ้าง พร้อมเริ่มงานเลยมั้ย”
ร่างบางพยักหน้ารับ แม้สภาพจิตใจยังไม่ได้ดีร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่เธอยังมีลมหายใจและอยากมีชีวิตอยู่ต่อเลยต้องมูฟออนให้เร็วที่สุด
“เอยมีโพรเจกต์ซีรีส์วายอยู่หนึ่งเรื่อง เห็นว่าช่วงนี้ซีรีส์แนวนี้ตีตลาดได้ดี เลยอยากเอามาเสนอปราณ”
ทั้งคู่เข้าเรื่องงานที่จะทำร่วมกันอย่างไม่ต้องอารัมภบทอะไรมาก ปราณเพลิงเป็นนักธุรกิจไฟแรงที่ต้องการลองสิ่งใหม่ๆ แบบไม่กลัวการขาดทุน และด้วยความสามารถของเอิงเอยที่เป็นที่ยอมรับในวงการผู้จัดละคร ทำให้ปราณเพลิงตกลงร่วมทุนกับเอิงเอยอย่างไม่มีข้อแม้
“ตกลงว่าเราจะลงทุนสร้างซีรีส์เรื่องนี้ อรรณพเลขาของเราส่งรายละเอียดสัญญาให้นะ ส่วนเอยอยากปรับตรงไหนหรืออยากเพิ่มตรงไหนในสัญญา ก็แจ้งเลขาเราได้เลย”
“ขอบคุณนะปราณ ขอบคุณที่ให้โอกาสเราได้เริ่มต้นใหม่ที่นี่”เอิงเอยเอ่ยอย่างซาบซึ้งกับโอกาสที่เพื่อนมอบให้ ชีวิตของเธอตอนนี้ไม่ต่างจากได้เกิดใหม่ หลังจากหลุดออกมาจากขุมนรกที่เรียกว่าชีวิตคู่ได้แล้ว
“เฮ้ย! ยังไงก็เพื่อนกันเว้ย”
“ไม่หรอก ตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้นจนวันนี้ ถ้าปราณจะทำเป็นไม่รู้จักเรา หรือเกลียดไปเลยก็ได้แต่นี่ปราณยังยื่นมือเข้ามาช่วย ทำให้เรายิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่”
สีหน้าเจือรอยยิ้มของผู้บริหารหนุ่ม กลายเป็นเคร่งขรึมลงไปเล็กน้อย แต่เพียงเสี้ยววินาทีก็ปรับให้ปกติดังเดิม
“เอยอย่าโทษตัวเองเลย เรื่องนั้นคนตัดสินใจก็คือมิน ไม่เกี่ยวกับเอยสักหน่อย”
“แต่ถ้าเราบอกปราณว่ามินกำลังคิดจะทำอะไร วันนั้นทั้งสองคนก็คงไม่จบลงที่แยกทาง”
ความรู้สึกผิดเกาะกุมหัวใจเอิงเอยเสมอมา เธอรู้ดีว่าปราณเพลิงวาดโครงการใหญ่โตแค่ไหน ที่จะสร้างอนาคตร่วมกับกับมินลานา หากบอกยอมบอกเขาเรื่องที่แฟนสาวตัดสินใจไปเรียนต่อกะทันหัน ก็คงหาวิธีแก้ไขให้ทั้งคู่ไม่ต้องเลิกรากันไปแบบนี้
“ช่างเถอะ เรากับมินแยกกันด้วยดี ต่างคนต่างทำเพื่ออนาคตของตัวเอง อันที่จริงมินเขาทำถูกแล้วล่ะ เป็นเราผิดเองที่เห็นแก่ตัวอยากผูกมัดมินให้ดักดานอยู่ที่นี่”
“แล้วช่วงนี้ได้คุยกันบ้างมั้ย เราเคยฟังในสัมภาษณ์เก่าๆ ที่ปราณบอกว่าจะรอจนมินมันกลับมาน่ะเลยถามดู คิดว่าปราณคงให้อภัยเธอแล้ว”
“อืม ก็มีคุยกันบ้าง ส่วนมากก็ถามสารทุกข์สุกดิบทั่วๆ ไป เราว่าเลิกพูดเรื่องเศร้าให้ชีวิตดิ่งเถอะ เอาอย่างนี้แล้วกันถ้าอยากขอบคุณเรานะ เย็นนี้ไปดื่มกันดีมั้ย นี่ตั้งแต่อาฟเตอร์ปาร์ตี้งานแต่งงานไอ้นิธิ เราก็ไม่ได้ดื่มด้วยกันเลยนี่”
“ได้สิ ถึงไหนถึงกัน ไม่หมอบไม่กลับ เดี๋ยวเอยคนนี้จะเลี้ยงเหล้าเพื่อนปราณเอง”
ปราณเพลิงหัวเราะร่วน ตอนนี้อะไรจะมีความสุขไปกว่าได้เพื่อนเก่ากลับมารวมตัวอีกครั้ง นิธิกับบริพนธ์เพื่อนของเขาก็คงดีใจไม่แพ้กัน ว่าแล้วก็โทรนัดเพื่อนในแก๊งอีกสองสามคนเพื่อเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของเอิงเอย โดยลืมไปซะสนิทว่าเขาได้นัดทานมื้อค่ำเอาไว้กับเด็กเลี้ยงของเขา
- ผู้เขียน
