"นัดเราแล้ว ยังจะพาแฟนเก่ามาเลือกของขวัญอีก"
"ฟ้าว่าไงนะ"
“เปล่าๆ เราว่าหินกลับไปก่อนเถอะ เรามีธุระส่วนตัวต้องไปทำอ่ะ”นริศราเอ่ยบอกคนข้างๆเพราะหงุดหงิดจนไม่อยากคุยกับใครทั้งนั้น
แม้รู้ฐานะตัวเองดี แต่ครั้งนี้ปราณเพลิงพาแฟนเก่ามาเหยียบใจเธอถึงที่ ดูท่าข่าวลือที่ว่าเขาไม่ยอมลงเอยกับใครเพราะยังรอแฟนเก่าคงเป็นเรื่องจริง นริศราทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากเดินหัวร้อนก้าวขาไวๆ ออกมาเสียใจคนเดียวเงียบๆ แม้แต่ศิลาเธอก็ไม่ต้องการให้เขาอยู่ตรงนี้
“ฟ้ามีธุระอะไร เราไปเป็นเพื่อนก็ได้นี่จะได้ไม่ส่งด้วย”
“ธุระก็คือธุระ เราขอไม่บอกได้มั้ย” ขาทั้งสองข้างที่ก้าวไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมายก็หยุดเดิน สะบัดใบหน้าหงุดหงิดหันไม่มองศิลาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ทำให้เพื่อนชายรู้ทันทีว่าไม่ควรเซ้าซี้ต่อ
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจ เรากลับก่อนละกัน บาย”
“บาย”
ล่ำลากันเสร็จแบบราฟเส้นตรง ร่างเล็กก็เดินแบกจิตใจห่อเหี่ยวจนมาถึงหน
