ตอนที่ 3 อย่าหลงละกัน
833 คำ
อิงพลาดแล้วที่เดินหนีมาตรงนี้เพราะเธอถูกเหม่เหมจับกรอกเหล้า อิงไม่อยากนึกว่าอากงจะพูดยังไงถ้าได้เห็นสภาพหลานสาวทั้งสองตอนนี้
เหม่เหมหลานสาวคนโตของวงศ์ตระกูลแล้วก็อิงหลานสาวคนเล็กของบ้าน...เมาหัวราน้ำ...
“เหม่ พอแล้ว อิงไม่ไหวแล้ว” อิงพยายามร้องขอชีวิตเมื่อเหล้าอีกแก้วมาจ่อที่ปาก
“อะไรอิง อย่ามาให้ครายยามสายเลือดมังกรของพวกราวว”
เหม่เหมที่เมาจนแทบยืนไม่อยู่พูดไม่รู้เรื่อง เธอยังพยายามจ่อเหล้าที่ปากของอิง แต่แล้วก็มีคนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างหลังอิงคว้าเหล้าไปดื่มแทน
“เพิร์ธ ลื้ออยากตายเหรอ ด้ายยยยย เดี๋ยวอั้วจัดให้” เหม่เหมพูดกับเพื่อนชาย
อิงหัวจะปวดกับพี่สาวที่เมาทีไรสำเนียงจีนออกมาทุกที
“ส่วนที่อิงต้องดื่ม เดี๋ยวเพิร์ธดื่มให้”
อิงหมุนตัวไปหาคนตัวสูงข้างหลัง เธอหันเร็วไปหน่อยทำให้เสียหลักแต่เขาก็คว้าเอวเธอไว้ทันทำให้อิงได้เข้าไปแนบชิดอกแน่นๆ จมูกของเธอกดเข้ากับอกของเขาพอดีทำให้กลิ่นน้ำหอมหรูๆ แพงๆ ลอยเข้ามาในจมูก
ไม่แปลกถ้ามินนี่จะชอบนัวเนียเขาก็กลิ่นของเขามันโคตรน่าดม
“ขอโทษค่ะ” อิงเอ่ยขึ้นขณะพยายามถอยหลังหนี
“ไม่อยากดื่มก็ไม่ต้องดื่ม เดี๋ยวเพิร์ธดื่มให้เราเอง”
เรา!!! ใครคือเรา อิงคือเราเหรอ?
“ไม่เป็นไร”
อิงเอาตัวเองออกมาจากเขาก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาจากทั้งคนเมาและคนหล่อ เธอเดินไปนั่งยังเคาท์เตอร์ที่มีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หลายโหลวางอยู่
อิงคิดว่าเธอน่าจะหนีพ้นแต่จริงๆ แล้วไม่ใช่เพราะชายหนุ่มสุดหล่อคนนั้นยังตามเธอมา เขายื่นแก้วเหล้าให้เธอก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ เขาไม่พูดอะไรมาก แค่คว้าเหล้าขวดใหม่ตรงหน้ามาเปิดแล้วก็ยกเทลงคอแบบเพียวๆ
“เอาหน่อยไหม” คนหล่อๆ คนนั้นหันมาถามอิงพร้อมรอยยิ้ม
ให้ตายเถอะ เขาทำให้คนตายได้เลยนะนั่น รอยยิ้มนั่นพลังทำลายล้างสูงมาก มากจนอิงแทบเคลิ้ม
“ไม่ค่ะ อิงเมามากแล้ว” เธอตอบกลับยิ้มๆ
อิงเองก็ใช่ย่อย เธอก็ยิ้มให้เขาเหมือนกัน ยิ้มแบบที่เหม่เหมชอบด่าว่า อิงชอบทำให้คนรอบข้างเหม่เหมหลงอิงไปหมด
“เพิร์ธว่าเรายังเมาได้อีก”
“เราไหนคะ ที่นี่ไม่มีเรา” อิงแกล้งแหย่เขาเล่น
“อิงไง เพิร์ธขอแทนอิงว่าเราได้ป่ะ”
“อือ คิดดูก่อน”
“คิดออกยัง”
“ยังไม่ได้คิดเลย”
อิงหัวเราะออกมา เสียงหัวเราะของเธอมันสดใสกังวานแบบที่ชอบเอาไว้ตกอากง
“ได้ป่ะ”
“ได้อะไรคะ”
“ก็เรียกว่าเราไง”
“ตามใจ แต่อิงจะหันหรือเปล่าอีกเรื่องนะ”
“หึ” เขาหัวเราะเมื่อได้ยินคำตอบ
อิงหันไปมองเขาเป็นจังหวะที่เขายกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม
ชายหนุ่มข้างๆ เธอนั้นช่างเซ็กซี่ เสื้อเชิ้ตสีดำที่เขาใส่ช่วยขับผิวขาวสะอาดให้ดูดีมีออร่าท่ามกลางแสงไฟสลัว เหมือนเขาจะรู้ตัวว่าถูกแอบมองจึงหันมายิ้มให้
ให้ตายเหอะ ผู้ชายคนนี้น่ากลัวชะมัด
“ที่อยากเรียกอิงว่าเราเพราะกลัวจำชื่อสลับกับใครหรือเปล่า” อิงเปรยยิ้มๆ
“หึ ก็เพิร์ธจำชื่อคนไม่เก่ง”
“อ้อ เหรอคะ”
อิงหันหน้ากลับมาดังเดิมก่อนจะตั้งใจเสยผมอวดความน่ารักให้เขาดู
“เป็นเพื่อนมินนี่เหรอ”
“อื้อ แล้วเพิร์ธล่ะ เป็นเพื่อนมินนี่เหรอ”
อิงจงใจหันไปสบตาเขา
ชายหนุ่มตรงหน้าอมยิ้มก่อนจะพยักตอบรับ
“เพื่อนหอมแก้มกันด้วยเหรอ”
“ชอบแอบดูคนอื่นเหรอ”
“ไม่ได้แอบ ใครๆ ก็เห็น โจ่งแจ้งขนาดนั้น”
“มาเป็นเพื่อนเพิร์ธไหมล่ะ…สนุกนะ”
อิงที่ได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะยกแก้วเหล้าที่เขาส่งให้ขึ้นดื่ม หลังดื่มหมดแก้วเธอก็เอียงตัวเข้าไปใกล้ๆ เขาก่อนจะพูดลอยๆ
“รู้ไหมว่ามินนี่มีแฟนแล้ว แฟนมินนี่โหดมากนะ ขอเตือนด้วยความหวังดี”
คราวนี้เป็นเพิร์ธบางที่โน้มตัวเข้าไปหาอิง
หน้าของทั้งสองอยู่ใกล้กันมาก มากจนชายหนุ่มต้องเอียงคอเพื่อไม่ให้จมูกทั้งสองชนกัน
กลิ่นน้ำหอมของเขามันกลิ่นอะไรนะ ทำไมมันถึงได้หอมและน่าหลงใหลได้ถึงขนาดนี้...
“เพิร์ธจะบอกอะไรให้ฟังนะ เพิร์ธแค่อยู่เฉยๆ มินนี่เข้ามาหาเอง”
“หลงตัวเอง” อิงแกล้งแหย่เขาเล่น
“อิงก็อย่าหลงเพิร์ธละกัน”
- ผู้เขียน
