“แล้วยังไง?”
“อิง! ก็แปลว่าเพิร์ธไม่ใช่พ่่อของลูกดาหวันไง”
ไทป์พูดกับน้องสาวอย่างอ่อนใจ
หลังจากทบทวนเรื่องราวทั้งหมดเขาก็สำนึกได้ว่าที่ผ่านมาตนเองทำไม่ถูก และก็เป็นต้นเหตุทำให้น้องสาวเลิกกับคนรัก เขาจึงอยากแก้ไขให้มันถูกต้อง
“ยังไงมันก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้” อิงพูดเสียงเย็นขณะนั่งกอดอกไขว่ห้างหลังพิงพนักเก้าอี้
“อิง! เพิร์ธขอโทษ ให้อภัยเพิร์ธได้ไหม” เพิร์ธเสียงสั่น สภาพของชายหนุ่มนั้นทรุดโทรมเหมือนคนไม่ได้นอนมาหลายวัน
ไทป์ที่นัดทั้งสองมาเคลียร์ใจไม่นึกว่ามันจะยากขนาดนี้ เพราะดูเหมือนว่าอิงจะไม่ยอมใจอ่อน
“มันเลยเรื่องจริงไม่จริงมาแล้วเพิร์ธ เพิร์ธไม่เชื่อใจอิง เพิร์ธปิดบังเรื่องสำคัญกับอิง อิงรับไม่ได้!”
“อิง เฮียว่าค่อยๆ พูด ค่อยๆ จากันเถอะ”
“เฮียไม่ดีใจเหรอ อิงทำแบบนี้ก็เพื่อเฮียเลยนะ”
“อิง!”
“อิงไม่มีอะไรจะพูดแล้ว” ว่าแล้วอิงก็ลุกออกไปทิ้งให้เพิร์ธนั่งอยู่กับไทป์
เพิร์ธที่เห็นแบบ
